Sigríður Ingibjörg Eyjólfsdóttir fæddist á Bjargi í Borgarfirði eystra hinn 30. júlí 1921. Hún lést á sjúkrahúsinu á Egilsstöðum aðfaranótt 17. september síðastliðins. Foreldrar hennar voru Anna Guðbjörg Helgadóttir og Eyjófur Hannesson hreppstjóri. Sigríður var elst 6 systkina, eitt þeirra lést á fyrsta ári. Hin eru, Helgi, d. 23.6. 2008, Árni Hannes, Jónbjörg Sesselja og Kristín Sigurlaug.
Fyrri eiginmaður Sigríðar var Geir Sigurjónsson, sonur hjónanna Guðfinnu Kristínar Þórðardóttur og Sigurjóns Bjarnasonar á Hvoli í sömu sveit. Fyrstu búskaparár sín bjuggu þau á Jökulsá eða fram til ársins 1946 er þau fluttu í Steinholt á Bakkagerði. Þau eignuðust 9 börn. Bjarni, f. 1939, Haukur Guðjón, f. 1941, Rúnar Eyjólfur, f. 1942, Margrét Ingibjörg, f. 1943, Anna Sigurbjörg, f. 1944, Svandís, f. 1946, Karl Brynjar, f. 1947, d. 1965, Hjálmar Björn, f. 1950, og Ásta Steingerður, f. 1953. Barnabörn þeirra eru 23, barnabarnabörnin eru 37, tvö þeirra eru látin og eitt barnabarnabarnabarn. Afkomendur eru því 70. Sigríður og Geir slitu samvistum. Seinni maður Sigríðar var séra Sverrir Haraldsson, f. á Hofteigi á Jökuldal 27.3. 1922, d. 26.1. 1997. Tveggja ára fluttist hann með foreldrum sínum séra Haraldi Þórarinssyni og Margréti Jakobsdóttur að Haga í Mjóafirði. Sverrir gekk menntaveginn og lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum á Akureyri og kandídatsprófi frá guðfræðideild Háskóla Íslands. Hans fyrsta og eina brauð var við Bakkagerðiskirkju en þá veitingu fékk hann árið 1963, hann þjónaði þar í 30 ár . Hann var hagyrðingur góður og komu út eftir hann 3 ljóðabækur.
Sigríður var mikill náttúru- og friðarsinni. Hún var félagi í Ferðafélagi Íslands í áratugi og Náttúruverndarsamtökum Austurlands, eftir að þau voru stofnuð, einnig virkur félagi í Samtökum herstöðvaandstæðinga. Hún var bókavörður við Lestrarfélag Borgarfjarðar um árabil og sinnti því af mikilli natni því bækur voru gull í hennar augum, enda víðlesin og víðsýn. Hún var mjög tónelsk og hafði yndi af að dansa, einnig mjög hagmælt þó að hún flíkaði því lítið. Tók þátt í starfsemi leikfélagsins, var mikill grúskari og liggur eftir hana mikið efni gamalla sagna o.fl. Hún hafði einnig mjög ákveðnar skoðanir á þjóðmálum og miðlaði því til þeirra sem hún umgekkst. Hún var ekki allra en vinur vina sinna var hún og talaði ætíð máli þeirra sem minna máttu sín.
Útför Sigríður fer fram frá Bakkagerðiskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Með sorg í hjarta kveð ég þig elsku besta mamma, takk fyrir elsku þína og hlýju og lífið sem þú gafst mér. Þetta litla ljóð er hinsta kveðja mín til þín, en ljóð og lausavísur skipuðu stóran sess hjá þér alla tíð.
Kæra mamma, ljúfur Guð þig leiði,
um landið efra að Edens fögrum lund,
og á þinn legstað blóm sín fögur breiði,
svo blessi Drottinn þessa hinztu stund.
Í okkar hjarta ljúf þín minning lifir,
þú leiddir okkur fyrstu bernsku spor.
Við biðjum Guð, sem ræður öllu yfir,
að enn þér skíni blessuð sól og vor.
Hjartans þakkir, elsku mæta móðir,
þér miskunn veiti Guð svo hvílist rótt.
Þig verndi og gæti allir englar góðir,
ástarþakkir, mamma, góða nótt.
(H.J.)
Um leið og ég tileinka móður minni þetta ljóð vil ég þakka starfsfólki á sjúkradeild á Sjúkrahúsinu á Egilsstöðum fyrir kærleiksríka og góða umönnun móður minnar á hennar ævikvöldi.
Vertu ávallt Guði falin, elsku mamma, þín
Margrét.
Þegar heilsan tók að bila og séra Sverrir hafði kvatt þetta líf flutti amma sig um set á sjúkrahúsið á Egilsstöðum hvar við heimsóttum hana af og til. Sama hlýjan og stutt í brosið þó að aldurinn vissulega setti mark sitt á þig. Þú talaðir oft um að þér liði vel og að um þig væri hugsað af alúð og umhyggju. Fyrir það færum við hugheilar þakkir.
Elsku amma Sigríður, vonandi finnur þú réttlátari veröld heldur en þá sem þú hefur nú hvatt. Þú vildir bæta heiminn og færa öllum jöfnuð og vissulega auðgaðir þú líf okkar ömmubarnanna þinna og allra sem þú snertir á lífsleiðinni.
Sigríður, Skarphéðinn
og Rannveig.
Helgi Seljan.
Hinsta kveðja
Hinsta kveðja
Þegar mér sígur svefn á brá
síðastur alls í heimi,
möttulinn þinn mjúka þá,
Móðir, breiddu mig ofan á,
svo sofi ég vært og ekkert illt mig
dreymi.
(Einar Ól. Sveinsson.)
Elsku amma, takk fyrir samverustundirnar.
Guðrún, Eygló, Fanney
og Rúnar.