Vel kveðin limra er ísmeygileg og ekki öll þar sem hún er séð. Kristján Karlsson orti:
„Ég er þakklátur,“ sagði þigginn
sem þarmeð lagðist á hrygginn
af þrennskonar rökum,
fyrst þjóðernissökum
svo þýlyndi og loks var hann hygginn.
Limrunni fylgir þessi athugasemd: „Hérna kemur orðið þigginn fyrir, en það getur náttúrlega alveg eins verið lýsingarorð eins og það stendur og merkir þá gjarna að þiggja.“
Hér kemur svo þingeysk vísa:
Þó að góð sé þagmælskan
þarf að opna vindhanann
ef að djöfuls uppþemban
ætlar hreint að drepa mann.
Rögnvaldur á Sporði varpaði fram þessum fyrriparti:
Skorið, klippt vill lánið ljá,
líf er typpt með þrautum
Bjarni frá Gröf, úrsmiður á Akureyri, botnaði:
Ljósaskipti eru á
okkar giftu brautum.
Gísli Helgason frá Hofstöðum orti:
Öll eru ljóðin langdregin,
lítil óðarsnilli;
en vísa góð og vel kveðin
vinnur þjóðarhylli.
Steingrímur Einarsson læknir orti, þegar lát séra Bjarna Þorsteinssonar spurðist:
Veröldin er svikum sýrð
sérhver nú á hjarni,
ekki minnkar Drottins dýrð,
dauður er séra Bjarni.
Þessi gamla staka á vel við á blómaskeiði bloggsins:
Sagnir falla mjög á mis,
mannorðs halla sóma;
ég hata alla helvítis
heimsins palladóma.