Vel kveðin limra er ísmeygileg og ekki öll þar sem hún er séð. Kristján Karlsson orti: „Ég er þakklátur,“ sagði þigginn sem þarmeð lagðist á hrygginn af þrennskonar rökum, fyrst þjóðernissökum svo þýlyndi og loks var hann hygginn.

Vel kveðin limra er ísmeygileg og ekki öll þar sem hún er séð. Kristján Karlsson orti:

„Ég er þakklátur,“ sagði þigginn

sem þarmeð lagðist á hrygginn

af þrennskonar rökum,

fyrst þjóðernissökum

svo þýlyndi og loks var hann hygginn.

Limrunni fylgir þessi athugasemd: „Hérna kemur orðið þigginn fyrir, en það getur náttúrlega alveg eins verið lýsingarorð eins og það stendur og merkir þá gjarna að þiggja.“

Hér kemur svo þingeysk vísa:

Þó að góð sé þagmælskan

þarf að opna vindhanann

ef að djöfuls uppþemban

ætlar hreint að drepa mann.

Rögnvaldur á Sporði varpaði fram þessum fyrriparti:

Skorið, klippt vill lánið ljá,

líf er typpt með þrautum

Bjarni frá Gröf, úrsmiður á Akureyri, botnaði:

Ljósaskipti eru á

okkar giftu brautum.

Gísli Helgason frá Hofstöðum orti:

Öll eru ljóðin langdregin,

lítil óðarsnilli;

en vísa góð og vel kveðin

vinnur þjóðarhylli.

Steingrímur Einarsson læknir orti, þegar lát séra Bjarna Þorsteinssonar spurðist:

Veröldin er svikum sýrð

sérhver nú á hjarni,

ekki minnkar Drottins dýrð,

dauður er séra Bjarni.

Þessi gamla staka á vel við á blómaskeiði bloggsins:

Sagnir falla mjög á mis,

mannorðs halla sóma;

ég hata alla helvítis

heimsins palladóma.