Himnabarinn Þeir sem fara á barinn á 63. hæð State Tower-byggingarinnar fá einstaka „glamúr“-upplifun um leið og þeir njóta útsýnis yfir borgina.
Himnabarinn Þeir sem fara á barinn á 63. hæð State Tower-byggingarinnar fá einstaka „glamúr“-upplifun um leið og þeir njóta útsýnis yfir borgina. — Morgunblaðið/Bergþóra Njála
Vörður Tveir gullskreyttir stríðsmenn varða jafnan innganga við byggingar á hofsvæðinu.
Trúarmiðja Wat Pra Kaew-hofið, sem í raun er á sömu lóð og aðalhöllin Bangkok. Þetta 210 þúsund fermetra svæði hefur gríðarmikið aðdráttarafl fyrir ferðamenn en á því eru nokkrar trúarlegar og konunglegar byggingar.
Menning Við Erawan-skrínið safnast saman fjöldi manns og þessar stúlkur taka sporið fyrir gesti að hindúasið við undirleik lifandi tónlistar.
Dagrenning Á morgnana færir fólk munkunum matargjafir.
[ Smellið til að sjá stærri mynd ]
Það er varla annað hægt en að gjalda líku líkt og brosa til heimamanna þegar ferðast er um Taíland. Landið býr yfir undarlegum andstæðum austurs og vesturs sem kristallast einna best í iðandi stórborginni Bangkok.

Eftir Bergþóru Njálu Guðmundsdóttur

ben@mbl.is

Brosandi andlit, alúðlegt viðmót og einstök þjónustulund innfæddra mætir hvarvetna erlendum gestum sem skolar á strendur Taílands. Fáfróður hallast maður að því að þar eigi heimspeki Búdda hlut að máli – í öllu falli nær þessi hlýja alla leið að hjartarótum freðins ferðamanns frá Íslandi.

Og það er líka hlýtt hið ytra í Taílandi, enda staðsett í miðju hitabeltinu. Um þessar mundir er rigningartímabilið í algleymingi og hitastigið yfir daginn 30-35°C. Rigningarnar láta þó helst á sér kræla í formi stuttra úrhellisskúra, tvisvar, þrisvar sinnum yfir daginn, sem einfalt er að standa af sér undir skjóli þakskeggs eða sólhlífar.

Höfuðborgin Bangkok kemur fyrir sjónir sem undarleg blanda austurs og vesturs. Í verslunum við og á gangstéttum bjóða sölumenn fram varning sinn, s.s. tilbúinn mat sem heimamenn kaupa gjarnan á næsta götuhorni, vatn í flöskum sem enginn getur verið án, blómafestar og ýmiskonar smávörur. Á hverju horni má svo komast í hefðbundið taílenskt nudd fyrir smáaura. Seven-Eleven-verslanir sem alls staðar ber fyrir augu stinga nokkuð í stúf við þessa götumynd sem og fleiri vestræn merki sem fordómafullur Íslendingur tengir lítt við asískt götulíf.

Á hinn bóginn gera stórar, loftkældar verslunarmiðstöðvar á borð við MBK, Siam og Emporium sig gildandi í borgarmyndinni. Ferðamaður sem ranglar þangað inn gæti allt eins verið kominn í eitthvert af stórmollunum í Bandaríkjunum – í öllu falli eru vörumerkin þau sömu, hvort heldur er í fatnaði (Guess, Levi's, Karen Millen o.fl.) eða í raftækjum (Sony, Mac o.fl.) Sömu merki má reyndar oftast finna á næturmörkuðunum sem opnir eru til miðnættis fyrir lítið fé (ekki gleyma að prútta) en kaupandinn getur þá aðeins verið viss um eitt – að um ódýrar eftirlíkingar sé að ræða.

Evrópsk höll með asísku þaki

Að fara til Bangkok án þess að skoða höllina (Grand Palace) og Wat Pra Kaew-hofið (Temple of the Emerald Buddha) sem Rama I kóngur lét byggja 1782 jafnast á við að fara til Egyptalands og láta hjá líða að heimsækja pýramídana. Höllin og hofið eru með sanni miðpunktur trúariðkunar í Taílandi og eins og títt er um slíkar byggingar eru hofið og höllin ríkulega skreytt með gulli, glitrandi steinum, skrautlegum útskurði og litríkum freskum.

Hallar- og hofsvæðið er 210 þúsund fermetrar að stærð en á því er að finna nokkrar trúarlegar og konunglegar byggingar sem hafa mismunandi hlutverk. Þannig er sjálft búddalíkneskið, sem hofið dregur nafn sitt af, varðveitt í einni byggingunni og í öðru eru helgustu rit taílenskra búddista. Hér og þar má reka augun í styttur og líkneski af fílum og öðrum goðsagnarverum og einhverjar þeirra virðast vera gestir á þessu litríka svæði, s.s. kínverskir drekar, ljón og stríðsmenn. Leiðsögumaðurinn upplýsir að þetta sé haft þarna fyrir fjölmarga kínverska innflytjendur í Taílandi.

Svipaða málamiðlun má finna í byggingarstíl margra hallarbygginganna. Þegar þær voru byggðar var Rama kóngur undir áhrifum frá Evrópu og fyrirskipaði að höllin yrði byggð í stíl við helstu glæsibyggingar kollega hans á Vesturlöndum. Arkitektar hans sannfærðu hann þó um að ekki væri rétt að kasta taílenskri byggingarhefð fyrir róða sisvona svo útkoman varð evrópskar byggingar með hefðbundnum taílenskum þökum.

Fleiri fræg hof eru vel þess virði að heimsækja, s.s. Wat Po og Wat Arun, sem bæði eru í göngufjarlægð frá hallarsvæðinu við ána.

Hindúar eiga einnig sín trúarsvæði í Bangkok þótt í minnihluta séu í borginni. Eitt frægasta líkneski þeirra, Erawan-helgiskrínið, er staðsett á torgi í grennd við helstu verslunarmiðstöðvasamstæðu borgarinnar. Þegar blaðamann bar þar að var mikill hópur fólks þar staddur, sumir ferðamenn í sömu erindagjörðum og hann en aðrir að iðka trú sína með því að brenna reykelsi og leggja blóm framan við skrínið.

Sigling um Chaophraya-ána sem liggur í gegnum borgina er góð leið til að fá mynd af Bangkok. Ýmiskonar bátar sigla þar fram og aftur sem hluti af samgöngukerfi borgarinnar og því einfaldlega hægt að taka sér far með einum slíkum til að komast á milli staða. Eins má kaupa sér skemmtisiglingu fram og tilbaka eftir ánni og á sumum bátunum er boðið upp á margréttaðan kvöldverð meðan á siglingunni stendur.

Þeim sem óska eftir annars konar sjónarhorni á sama svæði má benda á Sirocco Skybar, sem er á 63. hæð State Tower, við ána. Þar uppi, við ljósum prýddan bar undir berum himni og lifandi djasstónlist í eyrum, má dreypa á kokteilum að kvöldlagi með stórfenglegt útsýni yfir borgina. Ógleymanlegt fyrir þá sem reyna.

Bangkok í býtið

Vilji menn komast í snertingu við daglegt líf heimafólks er óhætt að mæla með því að þeir vakni einhvern daginn rétt fyrir sólarupprás eða um kl. sex og rölti út á götu. Á hverjum morgni ganga búddamunkar um stræti borgarinnar með fat eða skál í hendi og taka á móti matargjöfum og blómum frá almenningi. Matnum deila þeir svo með þeim félögum sínum í klaustrinu sem eiga ekki heimangengt að morgni vegna elli eða krankleika.

Taílenskir búddamunkar borða fasta fæðu aðeins einu sinni á dag, fyrir hádegi, en eftir hádegi mega þeir eingöngu drekka vökva. Þetta gera þeir til að læra að „halda aftur að áfergju sinni“ eins og einn leiðsögumaðurinn orðaði það. Og vegna skírlífisheita munkanna verða konur að forðast í lengstu lög að snerta þá, jafnvel fyrir slysni. Munkurinn getur þá lent í vandræðum gagnvart félögum sínum í klaustrinu og þurft að svara fyrir atvikið.

Eftir að búið er að færa munkunum gjafir er tilvalið að rölta um göturnar og fylgjast með morgunverkum sölumannanna sem eru að koma varningi sínum fyrir, sjá heimamenn gæða sér á rjúkandi heitum morgunmat við gangstéttirnar og halda svo út í einhvern almenningsgarða Bangkokborgar. Þá nýta innfæddir sér morgunsárið til ýmiskonar líkams- og hugarræktar s.s. hugleiðslu eða taí chi-æfinga og blaðamaður gat ekki betur séð en að hópur eldri borgara æfði einhvers konar müllersæfingar af kappi, þegar hann átti leið hjá.

Einn stærsti og þekktasti garðurinn er Lumpini-garðurinn í miðborginni en fleiri garðar eru hér og þar um borgina svo auðvelt ætti að vera að finna einhvern sem er í grennd við hótelið sem gist er á.

Tuktuk, taxi eða himnalestin

Fyrir óreynda ferðamenn í Bangkok er einfaldast og tiltölulega ódýrt að taka leigubíla til að koma sér milli staða. Innfæddir leggja áherslu á að maður samþykki ekki annað en að bílstjórinn setji ökumælinn í gang en reynslan sýnir að þá er hætta á að hann leggi á sig og farþegana ýmiskonar krókaleiðir til að drýgja tekjurnar. Best gæti því verið að semja um verðið fyrirfram, þótt ljóst sé að það verði nokkru hærra en heimamenn þurfa að gjalda.

Önnur samgönguleið, sem allir ættu að prófa einu sinni a.m.k., er tuktuk, vélknúnir þríhjóla akstursvagnar sem taka tvo til fjóra farþega. Semja þarf fyrirfram um verð sem oftast er á bilinu 30-50 baht, eða um 70-120 krónur. Athugið þó að ökumenn þessara farartækja aka margir hverjir heldur glæfralega auk þess sem Bangkokmengunin getur orðið yfirþyrmandi í opnum vagninum. Engu að síður er ein slík ferð nauðsynleg og skemmtileg viðbót í reynslubankann.

Fljótlegast og tiltölulega einföld leið er svo Himnalest (Skytrain) þeirra Bangkokbúa, lest sem í stað þess að vera neðanjarðar hefur verið byggð á braut ofan við borgina. Sem stendur er búið að leggja tvær línur fyrir lestina en sú þriðja ku vera í smíðum.