Guðmundur Birgisson

Þegar ég kveð hann pabba minn.

hinstu kveðju koma fyrst og fremst upp í hugann ljúfar minningar.

Það var svo gaman að fara að veiða í Meðalfellsvatni.

Eitt sinn vildi Árni frændi stjórna bátnum og þið fóruð báðir út í vatnið og sneruð bátnum og klifruðuð upp í.

Hestamennskan var líka æðisleg, fórum þar um víðan völl og áttum margar góðar minningar frá þeim tíma.

Síðan veikist þú, elsku pabbi, og það hefur nú verið þrautaganga en margt gerst á þeim tíma og er ég þér þakklátur fyrir góða kennslu og uppeldi til að takast á við lífið – alltaf

með svör við öllu og alltaf til í að hjálpa til.

Og nú í sumar fannst okkur svo gaman að koma til ykkar mömmu í Úthlíð. Og nutu stelpurnar þess svo mikið að vera með ykkur þar.

En föðurland okkar er á himni og frá himni væntum við frelsarans, Drottins Jesú Krists. Hann mun breyta veikum og forgengilegum líkama okkar svo að hann fái sömu mynd og dýrðarlíkami hans því að hann hefur kraftinn til að leggja allt undir sig.

(F1 3:20-21) Ó, þegar Jesú auglit fæ að sjá,

ósk mín og vonir rætast Guði hjá,

sem lítið barn mig leiðir hann við hlið

og lofar mig að skilja aldrei við.

Ó, þegar fæ ég heyrt hans hlýju raust,

hjá honum dvelja má ég endalaust.

Ó, þegar sjálfur segir Jesús mér,

sorgir hvers vegna oft mig beygður er.

(Elínborg Guðmundsdóttir.)

Minning þín lifir í huga mér, mun ætíð elska þig pabbi.

Þinn sonur,

Elsku vinur og mágur.

Erfitt er að kveðja svona góðan dreng eins og Guðmundur var, og erfitt að skrifa um hann því hann var frábær í alla staði.

Manstu, Gummi minn, þegar ég og systir þín komum í bústaðinn til ykkar hjóna og við strákarnir fórum að veiða, eða fórum með veiðistangirnar niður að vatni en fengum ekki nokkurn einasta fisk og urðum ekki einu sinni varir. Við gátum spjallað og gortað um veiði, hvort sem sögurnar voru sannar eða lognar var þetta yndislegur tími. Við hjónin sváfum í tjaldvagni fyrir utan og ég vaknaði um nóttina og vakti Guðmundu og hélt að það væri kominn jarðskjálfti, en þá varst það bara þú sofandi og hraust.

Við gátum skipst á skoðunum um tónlist en þar hafðir þú fastar skoðanir.

Eða þegar við fórum á hestbak og þú dast af baki hélt ég að þú hefðir meitt þig en eins og oft áður reistir þú þig upp og sagðir mér að halda áfram því það væri ekkert sem amaði að þér. Þetta og svo margt fleira geymi ég í hjarta mínu.

Jesú er Guð þinn

því aldrei skalt gleyma.

Hann gengur við hlið þér

og leiða þig vill.

Þú eilífa lífið

átt honum að þakka,

hann sigraði dauðann

og lífið gaf þér.

Guðs son á himni

nú vakir þér yfir.

Hann gleymir ei bæn þinni

hver sem hún er.

Líf mitt sé falið þér

eilífi faðir.

Faðminum þínum ég hvíla vil í.

(Sigurbjörn Þorkelsson.)

Þökk fyrir allt.

Þinn mágur,

á burt frá mér og óskalöndum þínum,

og stjarna hver, er lýsir þína leið,

er lítill gneisti, er hrökk af strengjum mínum.

Þú skilur eftir minningar hjá mér

um marga gleðistund frá liðnum árum,

og alltaf mun ég fagna og þjást með þér

og þú skalt vera mín – í söng og tárum.

Eitt orð, eitt ljóð, eitt kvein frá kvaldri sál

er kveðja mín. Ég veit þú fyrirgefur.

En seinna gef ég minningunum mál,

á meðan allt á himni og jörðu sefur.

Þá flýg ég yfir djúpin draumablá,

í dimmum skógum sál mín spor þín rekur,

Þú gafst mér alla gleði sem ég á.

Þú gafst mér sorg, sem enginn frá mér tekur.

(Davíð Stefánsson.)

Það er erfitt að trúa því að Gummi bróðir hringi ekki oftar til þess að spjalla.

Það eru margar minningarnar sem sækja á hugann.

Gummi og Gréta stóðu saman eins og klettur og ég gat alltaf leitað til þeirra ef eitthvað var. Við Gummi fórum í margar veiðiferðir saman, núna síðast í ágúst áttum við góðan dag saman. Hann var mættur eldsnemma með kaffi á brúsa og vakti litla bróður sinn og hló að því að ég skyldi ekki vera vaknaður.

Við vorum komnir út í á um klukkan 7 og komum heim um kvöldmat, en engin var nú veiðin. Hann hugsaði alltaf um að hafa nóg nesti meðferðis, en ég hafði ekki áhyggjur af því, ég vissi að Gummi hugsaði alltaf fyrir því.

Í vor fóru konurnar okkar með okkur í óvissuferð. Við bræður sátum í aftursætinu og skemmtum okkur konunglega, því þessar elskur rötuðu nú ekki alveg þangað sem þær ætluðu með okkur, en Gummi var fljótur að kveikja á því hvert ferðinni var heitið, og gat því vísað þeim veginn. Þetta var mjög góður dagur. Og þær voru margar góðu stundirnar, til dæmis oft þegar Gréta fór í saumó þá kom Gummi í heimsókn og við horfðum saman á góða mynd. Fyrir okkrum árum fórum við tveir saman til Noregs að heimsækja stóra bróður og var það mjög fín ferð sem við höfðum báðir mjög gaman af og rifjuðum oft upp. Að lokum þakka ég Gumma bróður samfylgdina og ég veit að hann er kominn á góðan stað og fylgist með okkur.

Elsku Gréta, Birgir, Jóna, Inga Vigdís og börn, ég og fjölskylda mín biðjum að Guð veri með ykkur og styrki í sorginni.

Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glaður, og þú munt sjá, að aðeins það, sem valdið hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan.

Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.

(Kahlil Gibran.)

Þinn bróðir

Með söknuði en jafnframt gleði lítum við til baka og minnumst liðinna samverustunda. Minningar um hamingjuríka og yndislega tíma streyma fram þar sem hlátrasköll og skemmtilegheit voru allsráðandi. Það var bæði í leik og starfi sem fjölskyldur okkar nutu samverunnar. Ef framkvæmdir stóðu fyrir dyrum sameinuðum við krafta okkar og lögðumst á eitt um að hjálpa hvert öðru. Við minnumst Guðmundar sérstaklega á þeim stundum því að hann var slík hamhleypa til verka að undrun sætti. Það sem þó var meir um vert var sá hugur sem verki fylgdi. Að aðstoða, hjálpa og létta undir með hverjum þeim sem þess óskaði var skylda sem Guðmundi var í blóð borin. Í því sambandi má hins vegar alls ekki gleyma Grétu því þau hjónin voru sérlega samrýmd og samhent og hlutur hennar til allra góðra verka verður seint ofmetinn.

Guðmundur lenti í mjög alvarlegu vinnuslysi fyrir allmörgum árum og þrátt fyrir mikla endurhæfingu varð heilsa hans aldrei söm. Veikindin reyndust honum erfið og drógu smám saman úr honum þann kraft og þá lífsgleði sem einkennt hafði hann fram að því.

Í sumar sem leið fóru fjölskyldur okkar ásamt Árna Guðjóni og Hrönn og litlu dóttur þeirra Kristjönu Ólöfu, í ógleymanlegt ferðalag inn að Landmannalaugum. Guðmundur, sem oftar, tók sér forystuhlutverk og leiddi bílalestina af mikilli röggsemi yfir vötn og aðrar ófærur. Það var gaman að sjá hve Guðmundur naut sín vel og í hve góðu ásigkomulagi hann var bæði andlega og líkamlega. Hann hafði þá um nokkurt skeið getað stundað vinnu og allt virtist vera á uppleið. Okkur finnst því sárt til þess að hugsa að þetta einstaka ferðalag skyldi verða síðasta samverustund fjölskyldnanna.

Við biðjum þess og trúum að vel verði tekið á móti Guðmundi handan þessa heims, að sú birta og fegurð sem einkenndi daginn sem hann kvaddi fái að fylgja honum og umvefja hann og minningu hans um ókomna tíð.

Við hjónin vottum öllum þeim sem eiga um sárt að binda vegna fráfalls Guðmundar Birgissonar okkar innilegustu samúð. Sérstaklega dvelur hugur okkar á þessum tímum sorgar og saknaðar hjá foreldrum hans og nánustu aðstandendum þeim Grétu, Birgi Kristjáni, Jónu og Ingu Vigdísi og litlu barnabörnunum.

Hann vissi um veginn

til himins

gegnum frelsarans slóð.

Hann kunni bæði

sálma og bænir

sögur og ljóð

samt fór hann aldrei veginn

hvernig sem á því stóð.

(Sigurbjörn Þorkelsson.)

Þín systir,