Kristján Bersi Ólafsson sendir brag sem birtist í Speglinum á tíu ára afmæli fullveldisins 1. des. 1928.
„Þessi bragur er auðvitað barn síns tíma og endurspeglar viðhorf margra á upphafstímum fullveldisins og það danahatur sem þá var enn landlægt.
(Sem dæmi um það er sú ritstjórnarstefna Spegilsins að skrifa þjóðarheitið Danir ævinlega með litlum staf.)“
Einn lýður býr við Eyrarsund,
sem ertur borðar strángar.
Ávaxtað hefur okkað pund,
okrað á því og prángað.
Mjúklega hefur oss meðhöndlað,
mentað oss bæði og forsorgað
um ár og allder langar.
Danskurenn sendi os sáttmálann
sem oss leysti úr áþján,
enda skrifaði undir hann
okkar sijðasti Christján.
Þjóðarfullveldi þágum vjer,
það bar til fyrsta desember
nítján hundrað og átján.
Danskurenn hefur drifiið mörg
dáða strik hjer á lande.
Hörmángarner buðu björg
bændum og líjð þurfande.
Sem helgar minjar höfum við
Hoeffner og Gránufjelagið
og feitan Fenger í standi.
Miskunnsamir vort Morgunblað
mjög lengi hafa skrifað
Og Jón Baldvjnsson besorgað,
svo bolsarnir gætu lifað.
Verður á þeirra velgjörðum.
víst því sem næst óforþjentum,
aldrei of mikið klifað.
Heill sje þeim líjð, sem ljenti kóng
lande voru til þrifa.
Kveðum vjer um hann kvæðin löng
og biðjum hann leingi lifa.
Þvílíkur altjent gerdi gagn,
gressilegt er hans veldi og magn.
Margt þar um mætti skrifa.
Kóngurinn heitir Chistíán –
– hvað er að því að finna –
sjer hann um þjóðar sæmd og lán,
sitt hefur kvur að inna.
Stjórnarskrána hann skeinkti oss,
vjer skeinktun honum aftur hross,
mjög skal til mikils vinna.
Aðeins fáeinir frómir menn
fynnast á voru lande,
þeir sem höfðingja elska enn
eins og Gvendur á Sande.
Jæja, það er nú jafnvel von
að Jón biskup hjerna Helgason
díngli á dönsku bandi.
Af öðrum danskan kendi keim,
Knútur trú´ jeg hann heiti.
Jeg meina líka að játist þeim
Jóhannes býfógeti.
Sagt er enn fleiri sjeu hjer
sannkristner menn og blessaðer,
sem danska mikils meti.
Innan skamms verða árin laung
og stunder mæðusamar,
Þjóð vor kirjar þann sorgarsöng
– við sjáumst alrei framar –
Jeti þeir það sem úti frýs
langt fyrir utan Paradís.
Hafi þá tröll og tramar.
Undir er skrifað „Utanríkismálaráðh. Spegilsins“ og grunar Kristján Bersa að það hafi verið Tryggvi Magnússon, sem þekktur var fyrir að nota fornlega stafsetningu í kveðskap.