Pétur Stefánsson segir að lífið sé leikur og bregður á
leik með lífið í fáum línum:
Efni í stökur aldrei dvín,
né ásókn fólks í brennivín.
Og ekki þrýtur eymd og pín
þó aldir komi'og fari.
Til að bæta og létta líf
ligg ég í bjór og elska víf.
– Um breiða veginn sæll ég svíf
sífellt ánægðari.
Ég vil lifa og leika mér,
liggja konur hvar sem er.
Út á lífið ef ég fer
er ég til í slaginn.
– Með Bakkusi ég býst í ferð,
á bjórnum verða skilin gerð,
því eilíflega edrú verð
ég eftir hinsta daginn.
Hjálmar Freysteinsson las Staksteina í Morgunblaðinu, þar sem sett var út á að koníakið hækkaði minna en vodkinn, útrásarvínið meira en „iðnaðarsprúttið“. Hjálmari varð að
orði:
Nú þarf að berja í borðið,
blöskrar mér ólán mitt.
Ódýra vínið orðið
ennþá dýrara en hitt.
Davíð Hjálmar Haraldsson var fljótur að finna björtu hliðina á þessu, nefnilega að starfandi fólk væri laust við skjálfta og timburmenn eftir helgar:
Öruggara er mitt líf,
engin slys á gæfuvegi.
Leggst ég undir læknis hníf
og lifi það á mánudegi.