Karl Bóasson

Góður félagi og vinur Karl Bóasson, tengdafaðir minn, er fallinn frá eftir baráttu við illvígan sjúkdóm.

Kalla Bó, eins og hann var oftast kallaður, kynntist ég fyrir rúmum 40 árum er ég kynntist Önnu dóttur þeirra Dóru og Kalla. Frá fyrstu tíð var mér afar vel tekið af þeim hjónum og hefur aldrei borið skugga á hlýju í minn garð og fyrir það vil ég þakka.

Kalli starfaði sem lögreglumaður í 39 ár en stundaði leigubílaakstur og ökukennslu í hjáverkum. Eftir að hann hætti sem lögreglumaður starfaði hann sem leigubílstjóri þar til hann hætti því kominn á aldur.

Kalli var greiðvikinn mjög og nei var varla til í hans orðaforða ef hann var beðinn að rétta hjálparhönd. Það var sama hvort beðið var um að opna læstar dyr eða peningaskápa, þar sem lyklar höfðu týnst, þá vafðist það ekki fyrir honum. Flísalagnir, málun, fluguhnýtingar eða viðgerðir veiðihjóla, allt lék þetta í höndunum á honum.

Hann hafði alla tíð unun af því að veiða lax og silung og margar veiðiferðirnar fór hann.

Mikill samgangur var á milli heimila okkar alla tíð og oft setið og spjallað. Kalli hafði gaman af að segja frá ýmsum atburðum liðinna ára en starf sitt innan lögreglunnar ræddi hann ekki, þar var hann sem lokuð bók.

Börnin okkar hafa alla tíð verið tíðir gestir hjá afa og ömmu og var þá oftast boðið upp á heitt kakó og kringlu ásamt öðru bakkelsi þegar komið var í heimsókn.

Eftir að Dóra, tengdamóðir mín, greindist með Alzheimerssjúkdóm fyrir allmörgum árum varð Kalli æ meira bundinn heima.

Þegar að því kom að ekki var lengur hægt að annast hana heima fór hún inn á stofnun og hefur hin síðari ár dvalið á Hrafnistu í Reykjavík.

Fyrir um fimm árum var ákveðið að selja íbúðir okkar í Hafnarfirði og kaupa íbúðir í sömu blokk í Kópavogi til að auðvelda samgang. Svo vel vildi til að hægt var að fá íbúðir á sömu hæð og bjó Kalli því í íbúð við hlið okkar síðustu æviárin, tæp 5 ár, en var í fæði hjá okkur.

Kalli og Dóra áttu sumarbústað á fallegum stað á Þingvöllum. Þar undi hann sér vel við veiði og að lagfæra bústaðinn.

Þegar þau árið 1998 ákváðu að selja gátum við ekki hugsað okkur að missa þennan stað og keyptum. Nú er kominn nýr bústaður í stað þess gamla og aðstoðaði Kalli mig við að innrétta hann, ganga frá rotþró, lóð og öðru því sem til þarf. Oft vorum við bara tveir á Þingvöllum og hafði hann mikla ánægju af þessu og naut þess tíma meðan heilsan leyfði.

Þrátt fyrir veikindin gat hann búið heima í sinni íbúð, og nutum við samvista við hann, allt þar til hann var lagður inn á sjúkrahús 13. júlí sl. Það var í fyrsta skipti í 84 ár sem hann hafði lagst á sjúkrahús til dvalar, en hann lést á líknardeild Landakotsspítala 25. júlí sl.

Að leiðarlokum vil ég þakka Kalla samfylgdina og þá vináttu og tryggð sem hann hefur sýnt okkur Önnu og fjölskyldu okkar.

Megi minningin um góðan félaga og vin lifa að eilífu.

Blessuð sé minning Karls Bóassonar.

Ég elska þig svo mikið, mér finnst þú frábær og æðislegur afi.

Nú sit ég í náttúru Þingvalla og finn fyrir þér. Þingvellir voru yndi afa og sumarbústaðurinn Aldin sem er á Þingvöllum. Afi gaf honum það nafn. Veiðimaðurinn Karl Bóasson vissi allt um veiði og átti mikið af flugum sem hann gerði sjálfur. Honum þótti gaman að spjalla og fræða fólk um ýmis málefni og alltaf vildi ég hafa Kalla afa nálægt mér. Mér fannst gott að fara til Kalla afa til að fá hjálp, ráð og upplýsingar. Oft týndi ég lyklunum, ég vissi aldrei hvað ég gerði við þá. Afi kom með lausn, að hafa húslyklana og bíllyklana saman á kippu, ég gerði það og hef aldrei týnt þeim eftir það. Þegar ég var smástelpa gaf ég afa tána mína, því hann vildi eiga hana. Mér þótti kókómjólk góð og þegar ég var yngri gaf afi mér kókómjólk í afmælisgjöf. Auðvitað var hann líka með ömmu í gjöf en kókómjólkin var bara frá honum til mín. 7 ára fékk ég barbiehús frá Kalla afa og Dóru ömmu í jólagjöf, sem mig langaði svo mikið í. Jólasveinn hafði komið til afa og látið hann vita. Sama ár fékk ég dúkkustrák sem ég skírði Karl og kallaður Kalli í höfuðið á afa. Afi var galdramaður og þegar ég var yngri galdraði hann oft nammi í poka. Hann lét nammipokann undir blað, lyfti blaðinu og þá birtist nammi. Kalli afi og Dóra amma voru mjög barngóð. Þau fengu börnin úr hverfinu í vinnu til sín þegar þau bjuggu í Suðurhvammi. Börnin komu með litlu skóflurnar sínar og fengu verðlaun fyrir dugnað. Fyrir öskudag voru þau búin að útbúa nammi í poka sem þau gáfu fyrir vel sungin lög. Jólaböll voru haldin hjá Kalla afa og Dóru ömmu fyrir börnin í fjölskyldunni, þegar jólaboð voru á Dunhaga og Suðurhvammi. Í Suðurhvamminum voru tröppurnar í stiganum barbiehúsið mitt og fataherbergið var herbergið mitt. Undir stiganum var fullt af barnadóti. Afi átti einkaherbergi í Suðurhvammi. Þar var lagður kapall, hnýttar flugur, leystar krossgátur og margt annað sem afa þótti skemmtilegt að gera.

Kalli afi keyrði leigubíl, og fannst krökkum ég vera rík að taka leigubíl.

Já, ég var rík að eiga Karl Bóasson sem afa.

13. júlí sl. var hann að leggja kapal heima hjá sér í Rjúpnasölum, en lauk honum ekki. Ég á eftir að klára kapalinn fyrir afa.

Síðasta stundin sem ég var með afa var föstudagurinn 24. júlí sl. Síðustu orð mín til afa voru að ég sagði: bless, elsku afi minn, og gangi þér vel, og afi sagði: bless, elskan, gangi þér líka vel.

Við afi vorum alltaf í kappi að fara að sofa þegar ég var yngri. Hann sagðist ætla að vera á undan mér og þá flýtti ég mér að fara að sofa, svo afi yrði ekki á undan. Nú var afi á undan að sofna og fara til Guðs. Lykla-Pétur var í vandræðum, hann vantaði hjálp, fékk Kalla afa til að hjálpa sér að opna lása. Kalli afi hjálpaði fólki að opna, sem hafði læst sig úti.

Áður en afi fór á spítalann dreymdi hann bát heila nótt. Bátur er fyrirboði velgengni. Bátsferðin í draumnum var vegna þess að afi fékk bátsferð til drottins.

Nú er sjúkdómurinn farinn og afa líður vel.

Bless, elsku afi minn, og gangi þér vel.