Guðmundur Hagalín Guðmundsson sendi kveðju til frænda síns Jóhannesar Kristjánssonar eftirhermu, sem bíður eftir nýju hjarta í Gautaborg. Það voru nokkur stöðluð svör við spurningum um líðan Jóhannesar, sem dynja á Guðmundi. Sú fyrsta er svohljóðandi: „Hvað er að frétta af Jóhannesi?“
Af stað í himna rölti reið,
raunar nokkuð lúinn.
En drengur miðja dokar leið
þó dælan væri fúin.
Og hvað var gert?
Lögðu saman liðnir og menn,
lofa ber og skilja
Jói hérna allur enn
er með Drottins vilja.
Hvernig hefur hann það núna?
Þetta er býsna mikið mál
mikil hörkuvinna,
að lífga aftur líf og sál
og labba heim til sinna.
Nær hann sér?
Dafnar nóg og nær sér vel
nálægt miðjum vetri;
afar góður að ég tel
og aldrei verið betri.
Davíð Hjálmar Haraldsson yrkir vegna byltu forsetans:
Ólafur er ern og skýr,
Ólafur er glettinn,
Ólafur er fimur fír
en fákurinn er dettinn.
Og Karl Kristensen kirkjuvörður í Víðistaðakirkju veltir fyrir sér gangi þjóðmálanna í breiðu samhengi:
Þjóðin á bágt í þrálátu aurahraki
þrýstingur vex - er sárara en tárum taki
þótt Jóhanna skjaldborg vel yfir lýðnum vaki
hún varnar því ekki að forsetinn detti af baki.