Brids - Guðmundur Páll Arnarson | ritstjorn@mbl.is

Stilling og vanstilling.

„Þögn er dyggð,“ hugsaði austur, ánægður með sjálfan sig. Hann hafði látið á móti sér að dobla 4♠ og taldi víst að spilið færi niður. Út kom ♥9, sagnhafi stakk upp ♥D og dúkkaði kónginn. Austur tók bókina með ♦Á-K, spilaði ♥G og hallaði sér aftur í sætinu – bjóst við að uppskera 1-2 slagi á tromp fyrir stillingu sína í sögnum.

Það fór á annan veg. Sagnhafi drap á ♥Á, spilaði svo óvænt tígli á drottningu og ♠G úr borði. Drap drottningu austurs, trompaði hjarta og svínaði fyrir spaðatíuna. Unnið spil. Hvað kom til? Jú, því sem austur þagði yfir í sögnum kjaftaði hann frá í vörninni. Sagnhafi velti einfaldlega fyrir sér hví austri lá svona lífið á að taka tígulslagina? Og svarið blasti við.