Ásta Sigríður Gísladóttir

Elsku mamma, nú ertu loksins komin til hans pabba sem hefur beðið svo lengi eftir þér, en mikið á ég eftir að sakna þín og ykkar.

Þú varst kletturinn minn á erfiðum stundum og hjá mér á mínum bestu stundum. Þegar börnin mín komu í heiminn studdir þú við bakið á okkur verðandi foreldrum, þegar Auður fæddist varst þú sjálf á leið inn á spítala og gast ekki tekið á móti en varst hjá mér hverja mínútu og í huganum. Þegar hann Sverrir fæddist þá varst þú á vaktinni á Patró því hann var ekki nema 10 mínútna gamall þegar þú hringdir og ég gat sagt þér að þú hefðir fengið strák í afmælisgjöf og síðan hef ég alltaf haft þín orð í huga, þetta nær ekki skekkjumörkum, en Sverrir fæddist 17. des. kl 03.40 og þú varst fædd 17. des. kl. 03.30, svo fæddist litla nafnan þín og þá varst þú til staðar og tókst á móti henni. Mikið var ég ánægð að upplifa það.

Margar ferðir komst þú suður og alltaf svo gott að fá þig, geta sest niður og spjallað og þú kunnir svo vel að segja frá og vandaðir svo mál þitt, og eins að koma heim á Brunnana, skoða og grúska og fara svo í búðina með þig og einn bryggjurúnt, það mátti aldrei klikka. Ég gæti endalaust haldið áfram en minningin lifir í hjarta mínu.

Ég veit að þér hefur verið vel tekið hinum megin hjá guði, strákarnir þínir hafa beðið þín og pabbi fremstur og svo strákurinn þinn hann Eyji og hann Hilmar sem var ömmustrákurinn þinn, svo amma og afi í Skáleyjum og amma og afi í Hliðskjálf.

Þá er komið að kveðjustund, elsku mamma mín, knúsaðu pabba, Eyja, Himma og ömmur mínar og afa frá mér.

Elska þig og sakna, sofðu vel, elsku mamma mín, guð geymi þig.

Hinn 22. desember síðastliðinn var fallegur hér í firðinum okkar, nánast logn og léttskýjað og töluvert frost, einn af þessum fallegu dögum. Varð hann okkur að lokum erfiður, þó líka léttbær því að þá fékkst þú, elsku mamma mín, hvíldina löngu. Þó að söknuðurinn sé sár er að því léttir að hugsa um hve yndisleg og hjartahlý móðir þú varst okkur systkinum og amma barnabörnum þínum. Eru mér þau símtöl minnisstæð þegar þú hringdir heim til mín til þess sérstaklega að tala við Arnheiði mína því þá sat hún inni í sínu herbergi og þið vinkonur sunguð saman í símann og þið töluðuð um dúkkurnar hennar og þær sem þú áttir í æsku.

Þú fylgdist ávallt vel með barnabörnum þínum, einnig langömmubörnum, alveg fram undir það síðasta. Brostir með útrétta hönd alltaf þegar þau litlu komu að rúmi þínu. Þó að þú gætir ekki orðið talað sá ég að litlu börnin glöddu þig mjög. Þú gast alltaf gert það erfiða svo léttbært og þú kunnir ráð við flestu. Þó svo að ég hafi ekki alltaf verið sammála ýmsum ráðleggingunum þínum skil ég þær margar núna sem foreldri.

Í húmorinn var oft svo stutt hjá þér og eins jákvæðnina yfir öllu. Minnist ég sögu sem ég sagði þér er ég kom heim úr brúðkaupsferðinni minni og sagði þér frá þessum breska flotta veitingastað sem við Nanna fórum á. Var dekrað við okkur hjón á þeim stað og varla þurftum við að hreyfa okkur til annars en að borða það sem var á boðstólum, hvað þá að hengja upp yfirhafnir okkar, allt gerðu þjónarnir fyrir okkur nýgiftu hjónin. Þegar ég sagði þér að þegar við vorum að fara út af veitingastaðnum hafi þjónninn meira segja komið með jakkana okkar og klætt okkur í spurðir þú: „Og renndu þeir upp buxnaklaufinni hjá ykkur líka?“ Já, húmorinn var í lagi hjá þér, mamma mín, og er hann alveg fenginn úr þinni sveit. Sjaldan minnist ég þess að sjá þig öðruvísi en í góðu skapi sitjandi heima á Brunnunum að leggja kapal eða prjóna á okkur eða barnabörnin. Þá settist ég niður með þér yfir kaffi og spjalli og oft flaug hugur þinn heim í Skáleyjar og hlustaði maður á sögur þaðan um þín bernskubrek frá því er þú áttir þar heima með afa og ömmu og systkinum þínum sem þér þótti svo vænt um. Er varla sá dagur til að þú hafir ekki talað um þau eða sagt mér sögur um þau. En skáldið sagði: „Eitt sinn verða allir menn að deyja.“ Og það kom að þér, mamma mín, þó að ég sé ekki beint sáttur við að þú skyldir fara. Þó að ég viti með sjálfum mér að þú vildir það sjálf, orðin þetta veik og lúin, búin að skila öllu því sem lífið heimtar af okkur. Þú ferð ánægð með þitt líf og öll þau afrek sem þú áorkaðir, 730 börn sem þú tókst á móti og ólst upp okkur 5 systkinin af mikilli ástúð.

Þú komst í þennan heim í ljósi hátíðanna og ferð úr honum í ljósi hátíðanna og í því ljósi bíða þeir sem við söknum öll svo mikið. Pabbi gamli, Eyjólfur bróðir og auðvitað foreldrar þínir og er ég viss um að þeir fagnaðarfundir munu seint enda. Ég þakka þér fyrir allt, mamma mín, og þín minning í huga okkar skín.

Þinn sonur,

Elsku amma, mig langar svo að skrifa eitthvað fallegt en næ engan veginn að opna mig. Nú veit ég að þér líður vel og ert í góðum höndum hjá afa og Eyja frænda. Þó að við hérna megin söknum þín rosalega mikið og eigum frekar bágt þessa dagana finnst okkur voða gott að vita af þér hjá þeim.