Eftir Einar Fal Ingólfsson
efi@mbl.is
ÞETTA er rómantíska útgáfan af Aðaldalnum. Það er nokkuð mikið vatn og talsverð þoka; maður er úti í logni og horfir annaðhvort á Laxá líða fram eða gengur áfram í döggvotu grasi,“ segir Þorri Hringsson myndlistarmaður. Við göngum um milli málverkanna á sýningu hans, sem verður opnuð í Listasafni ASÍ í dag klukkan 15.00. Þetta eru málverk af formum og litum í náttúrunni, í Aðaldal. „Það eru margir dalir á Íslandi en það er bara einn sem er Aðal!“ segir Þorri og hlær.
Síðasta áratuginn hefur Þorri eytt öllum sumrum í Aðaldal, þar sem hann vinnur í vinnustofunni sem faðir hans, Hringur Jóhannesson, kom sér upp á æskuheimilinu, Haga.
„Ég hef verið fyrir norðan í þrjá, fjóra mánuði á hverju ári og málað. Málað og fundið myndefni. Ég vinn líka úr því í bænum á veturna.“
Þegar Þorri er spurður að því hvaða myndefni þetta sé, segir hann að í höfðinu séu myndir sem hann leiti að. „Þegar ég geng úti og sé eitthvað sem passar við þessa mynd, þá vel ég það sem myndefni.
Þetta eru myndir sem kvikna í höfðinu en eiga sér náttúrulega hliðstæðu; í mínu tilviki er það Aðaldalurinn.
Þegar myndin í höfðinu og myndin fyrir framan mig í náttúrunni fara saman, þá vil ég takast á við að mála hana. Úr þessu verður nokkuð stórt púsluspil og ég veit ekki enn hver heildarmyndin úr því verður.“
Tekst á við landslagshefðina
Þorri er að takast á við landslagshefðina.„Í fyrsta lagi eru það áhrif frá pabba; ákveðinn natúralismi. Hann var nokkuð rómantískur en samt að mörgu leyti meiri raunsæismaður en ég. Á hinn bóginn eru áhrif frá skandinavísku gullaldarmálurnum, eins og Gustaf Fjaestad og Hammershøj. Það er þessi „plain air“-sýn, ákveðinn tærleiki. Leit að birtu og stemningu. Þegar ég er í Aðaldalnum finnst mér að þetta sé útgangspunkturinn. Það er eitthvað í náttúrunni sem mér finnst vera rétt, þetta er sýnin sem ég vil hafa. Samhljómur við þá mynd sem ég hef í höfðinu af Aðaldal.“