Friðrikka Betúelína Þorbjörnsdóttir

Elsku mamma, mínar fyrstu minningar eru frá því er við áttum heima á Skildingaveginum. Þó húsakosturinn hafi ekki verið stór þá fór vel um okkur öll, þig og pabba og okkur systkinin, Einar, Gunnu, mig og Friðrik. Sigurlaug föðuramma bjó á sama stað og nutum við góðs af hlýju hennar og yndislegheitum. Við fluttum að Eyjahólum (Hásteinsvegi 20) eftir að það brann ofan af okkur húsið á Skildingaveginum.

Stundum hvessti verulega á heimilinu eftir vanhugsaða leiki okkar bræðra og vina, það munaði jú um að leggja út pening fyrir nýjum rúðum í glugga eftir golfleik fyrir framan eldhúsgluggann á Eyjahólum, það var á sunnudegi og þá var lítið fyrir mann að gera annað en fara í messu í Betel, Aðventistakirkjunni og að lokum í Landakirkju meðan reiðin rann af þér og Gunnu stóru systur.

Þú hafðir stórt skap en einnig stórt hjarta og oftast var stutt í húmorinn hjá þér, þú hafðir gaman af því að spila vist, kenndir okkur bræðrum að tefla og oft voru læti og mikið rifist á heimilinu yfir enska boltanum.

Elsku mamma, lífsbaráttan var þér efalaust oft erfið, vinnudagurinn langur og strangur og heimilisverkin tóku við þegar heim var komið, þú gafst þér þó ávallt tíma til að hlusta á okkur og allir hlutir voru betri og ljósið bjartara þegar þú varst nálæg. Þú barst hitann og þungann af uppeldi okkar systkinanna, þú varst kletturinn í lífi okkar allra. Pabbi var sjómaður og oft fjarverandi, ég minnist ferða ykkar til Alla frænda og Syttu þar sem spiluð var vist fram eftir nóttu.

Þegar eldgos kom upp á Heimaey 1973 fluttir þú til Hafnarfjarðar og bjóst þar í ein 2 ár. Þú fluttir aftur til Eyja, og bjóst áfram að Eyjahólum, nú varst þú orðin ein og farin að láta meira eftir sjálfri þér, þú hafðir gaman af utanlandsferðunum með Guðnýju og Ásu og öðrum vinkonum. Lífið var loks farið að leika við þig, þú hafðir það gott og kunnir svo sannarlega að njóta lífsins á hógværum nótum. Seint gleymast partíin hjá Guðnýju, þið ásamt Ásu voruð hrókar alls fagnaðar.

Elsku Friðrikka, þú varst mjög stolt og hreinskilin. Þegar við héldum upp eitt afmælið hans Gumma og buðum upp á mat og bollu þá var mikið fjör og gaman, oft var skálað og er líða tók á kvöldið þá stóð mín upp og kallaði yfir stofuna „Guðmundur, ég skála ekki lengur í þessu glundri“. Auðvitað var bollan bara löguð fyrir hana Friðrikku. Þú hafðir mikið dálæti á gardínum og þitt heimili skartaði oft nýjum gluggatjöldum, öfugt við okkar heimili. Í stað þess að hafa orð á því þá komst þú bara með nýjar til okkar.

Árið 2005 dó hún Gunna okkar sem var þín eina dóttir, þín besta vinkona og trúnaðarvinur. Það var eins og eitthvað hefði slokknað innra með þér, gleðin og lífsviljinn var að hluta slokknaður.

Elsku mamma og tengdó, við þökkum þér yndislegar stundir og þá góðmennsku og ást sem þú gafst okkur.

Við kveðjum að sinni í fullvissu þess að þú sért nú með henni Gunnu þinni og pabba og öðrum ástvinum.

Eitt er víst að ekki var líf þitt alltaf auðvelt, þú þurftir svo sannarlega að hafa fyrir hlutunum. Sem ungabarn misstir þú móður þína, varðst ekkja fyrir fimmtugt en þú varst svo ótrúlega þver og mikill dugnaðarforkur að uppgjöf var ekki til í þínu lífi. En svo gerðist það fyrir fimm árum að mamma dó, við misstum klettinn okkar og þú varst aldrei söm eftir það. Við erum sannfærð um að þú fékkst hlýjar móttökur á nýja staðnum og tekur gleði þína á ný.

Elsku amma okkar, við erum svo lánsöm að eiga helling af minningum um þig. Við brosum í gegnum tárin og kveðjum þig í bili.