Allt leikur í Dyndilyndi

Helgi Snær Sigurðsson

helgisnaer@mbl.is

DYNDILYNDI - verði gjafa gagnstreymi heitir sýning sem er framlag Myndlistaskólans í Reykjavík til Barnamenningarhátíðar 2010. Þetta er þó ekki aðeins sýning heldur listrænn viðburður og að honum kemur grúi listamanna og hönnuða: myndlistarmenn, arkitektar, danshöfundar, leikarar, rithöfundar, hljóðmyndasmiðir og tónskáld.

Dyndilyndi stendur yfir í sextán daga í Listasafni Íslands en safnið verður þá gert að samkomustað ólíkra dýrategunda, boðið upp á listasmiðjur, endurmenntunarnámskeið og alls kyns uppákomur. Á morgun hefst einleikjaröð í safninu, DÝRlingasögur , í leikstjórn Hörpu Árnadóttur en hinir ýmsu leikarar flytja einleikina sem allir heita eftir dýrum.

Lítil hús utan um dýr

Skipuleggjandi þessarar sýningar, eða leiðangursstjóri eins og það er kallað, er myndlistarkonan Margrét H. Blöndal. Hún segir Dyndilyndi eiga upptök sín í listbúðum Myndlistaskólans í Reykjavík en þær hafa verið starfræktar í ein sjö ár, grunnskólanemendum boðið að koma í búðirnar í eina viku í senn með kennurum. „Síðustu listbúðir hétu Himinn, jörð og byggðin á milli og í þeim listbúðum unnu nemendur pinkulítil hús utan um dýr og þau bjuggu þessi hús til úr hvítum, mjóum renningum, skærum og bókbandslími. Á einni viku spruttu upp heilu borgirnar þar sem ólík dýr á borð við marglyttu, gaupu, hvítháf og bleikju bjuggu saman,“ útskýrir Margrét. Krakkarnir hafi unnið hvert í sínu horni en þegar samfélögin voru mótuð fóru þau að búa til samgönguleiðir milli húsa. „Þessi verk fjölluðu um kjarnann í lífinu, að finna sér skjól því það er fyrst þá sem hægt er að opna gluggann út í heiminn. Eftir því sem nemendur unnu lengur fóru húsin að taka á sig þarfir þeirra sjálfra og langanir. Þetta varð að smámynd af heiminum þar sem íbúar voru ýmist feimnir, grimmir, hégómlegir, blíðir eða hugvitsamir en allir áttu þeir það nú sameiginlegt að leita í tengsl.

Svo kom upp sú löngun að halda áfram með þetta verkefni, okkur fannst mikil synd að þessu lyki,“ segir Margrét. Þá hafi Barnamenningarhátíð komið til sögunnar og Ingibjörg Jóhannsdóttir, skólastjóri Myndlistaskólans, fengið hana til að leiða verkefnið áfram. Margrét hafði samband við ólíka listamenn og hönnuði um að koma inn í ferlið, í framhaldi af því sem börnin voru að gera, og þannig varð m.a. til einleikjaröðin DÝRlingar sem leikkonan Harpa Arnardóttir stýrir.

Dýr sem eru hvergi sjáanleg

Margrét segir áhugavert að sjá þær hugmyndir sem listamennirnir hafi fengið upp úr verkum barnanna, nærvera dýranna sé tilfinnanleg þó þau sé hvergi að sjá. Harpa hafi t.a.m. einbeitt sér að sálum húsanna og fengið hina og þessa til að skrifa einleiki um íbúa húsanna, þ.e. dýrin ósýnilegu.

En það er margt fleira í boði en einleikirnir. Margrét nefnir að arkitektarnir Teresa Himmer og Kristján Eggertsson hafi ákveðið að smíða nýjan inngang í safnið. Sá sé þrískiptur, einn hluti fyrir stór dýr (fullorðna fólkið, hávaxin dýr), annar fyrir smærri dýr eins og sauðfé, svani af tjörninni og hunda og sá þriðji fyrir þá sem koma fljúgandi. Margrét segir að listasafninu verði í raun breytt í samkomustað fyrir ólíkar dýrategundir í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Þangað muni koma börn, gaupa, safngestir, kólíbrífugl, bakarar og minkur, svo dæmi séu nefnd.