Margrét fæddist á Sauðárkróki 14. júlí 1935. Hún lést á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki, deild II, 6. apríl síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Guðmundur Jósafatsson, f. 4. október 1899, d. 14. janúar 1974, og Hólmfríður Jónasdóttir, f. 12. september 1903, d. 18. nóvember 1995. Systkini Margrétar eru: Hörður Guðmundsson, f. 1928, d. 1987, Hjalti Jósafat Guðmundsson, f. 1929, og Anna Jóna Guðmundsdóttir, f. 1931.
Margrét giftist Stefáni Guðmundssyni, f. 8. júlí 1933, d. 22. mars 2007. Stefán ólst upp hjá foreldrum sínum í Húsatúni í Haukadal við Dýrafjörð. Foreldrar hans voru Guðmundur Jón Jónsson, f. 2. júní 1888, d. 19. janúar 1945, og Sigríður Katrín Jónsdóttir, f. 27. nóvember 1899, d. 24. desember 1995.
Börn Stefáns og Margrétar eru: 1) Guðmundur Rúnar, f. 14. febrúar 1957, eiginkona hans er Arnfríður Arnardóttir, börn þeirra eru: a) Stefán Örn, f. 22. febrúar 1978, sambýliskona hans er Svana Hildebrandt, sonur þeirra er Guðmundur Ernir, f. 3. janúar 2007, b) Berglind Inga, f. 28. apríl 1983, sambýlismaður hennar er Kristinn Leifsson c) Jónas Rúnar, f. 4. maí 1988, sambýliskona hans er Steinunn Hulda Magnúsdóttir. 2) Sigríður Katrín, f. 25. janúar 1959, eiginmaður hennar er Guðmundur Jensson, þau eiga tvö börn; Margréti, f. 4. ágúst 1984, og Ingva, f. 2. maí 1988. 3) Ægir Sturla, f. 15. maí 1961, eiginkona hans er Arngunnur Sigurþórsdóttir, þau eiga tvær dætur; Guðbjörgu, f. 11. febrúar 1990, og Melkorku, f. 5. apríl 1994.
Margrét ólst upp á Sauðárkróki hjá foreldrum sínum. Hún fékkst við ýmis störf á sínum yngri árum auk húsmóðurstarfsins. Má þar nefna fiskvinnslu og saumaskap. Síðast vann hún í mötuneyti Fjölbrautaskóla Norðurlands vestra, þar sem hennar starfsævi lauk, fyrr en hún ætlaði, vegna heilsubrests. Síðustu þrjú árin var heimili hennar á deild II á Heilbrigðisstofnuninni á Sauðárkróki, en þangað flutti hún þegar eiginmaðurinn, Stefán, hennar stoð og stytta, féll skyndilega frá.
Útför Margrétar verður gerð frá Sauðárkrókskirkju í dag, 17. apríl 2010, og hefst athöfnin kl. 11.
Hinsta kveðja til móður og tengdamóður.
Ég sé þig í nóttlausu skini skarta,
Skagafjörður um sumartíð,
og hvergi slær örar þitt heita hjarta,
en hásumarkvöld í Varmahlíð.
Þar opnast þinn faðmur til fjalla og stranda,
fjörðurinn blár og jökulsins kinn.
Hver þarf nýrra að leita landa,
sem lifir og starfar við barminn þinn?
– – –
Þar Mælifellshnjúkur í víðbláins veldi
er vörður að sunnan í fjarðarins hring,
því sveipast lokkar hans árdegiseldi
áður en sól vermir fjöllin í kring.
– – –
Vornætur tíbrá um Tindastól leikur,
í tárhreinu djúpinu speglar hann brá,
lyftir mót hásölum kollinum keikur,
hvassbrýndur skimar um norðurhöf blá.
Þar ytra rís Drangey dimmblá og fögur
sem draumsýn máluð á litað tjald,
og náttsólin greiðir geislakögur
og gulli sáldrar á hafsins fald.
– – –
En Málmey að austan úr mistri bláu
af mararfleti í hillingum rís,
og Þórðarhöfði með hraunþilin háu
horfir til vesturs mót kvöldsins dís.
Hver á sér fegurri átthaga á jörðu,
né yndislegri og friðsælli reit,
en Skagafjörðinn, sem guðirnir gjörðu
einn glóbjartan árdag að minni sveit?
(Hólmfríður Jónasdóttir.)
Hvíl í friði.
Guðmundur Rúnar
Stefánsson og
Arnfríður Arnardóttir.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Minningarnar um góða ömmu gleymast aldrei.
Berglind Inga og Jónas Rúnar.
Amma Gréta bar hag fjölskyldu sinnar fyrir brjósti og gerði aldrei upp á milli okkar barnabarnanna. Eftir að hún fór á sjúkrahúsið og byrjaði að föndra, þá hélt hún því til haga að allir fengju eins. Núna er gaman að eiga þessa fallegu muni eftir hana. Það eru forréttindi að fá að alast upp í nágrenni við ömmur sínar og afa.
Margar mínar bestu minningar úr barnæsku eru tengdar ömmu Grétu og afa Stebba. Laugardagsmorgnar í sundlauginni, þar sem fyrst var synt aðeins og svo farið í pottinn og spjallað, sunnudagsrúntar um héraðið og ís í Varmahlíð og auðvitað lottóið á laugardögum. Öll fjölskyldumatarboðin, laufabrauðsgerðin, tertur og heitt kakó á aðfangadagskvöld, gamlárskvöld með ömmu á bak við myndavélina og afi með vindilinn í munnvikinu. Spánardressin, lottókjólarnir og útlandanammið.
Fyrir allt þetta og svo ótal margt annað er ég endalaust þakklát, elsku amma mín. Núna ert þú komin til afa og þið getið haft það gott saman á ný.
Hvíl í friði elsku amma mín.
Þín nafna,
Margrét.
Þú varst alltaf svo góð og gjafmild, varst alltaf að ota einhverju að manni, sérstaklega mat og sætindum. Þegar ég kom norður í heimsókn til þín og afa þá beið mín fulldekkað borð af kökum og kræsingum. Þú varst alltaf dugleg við að prjóna og ég get ekki talið þær peysur sem þú prjónaðir á mig í gengum tíðina, svo margar voru þær. Þið afi voruð dugleg við að skella ykkur út í sólina og komuð heim brún og sæl og auðvitað með gjafir fyrir okkur krakkana. Já, þið afi voruð gjafmild og voru stærstu pakkarnir á afmælum og jólum alltaf frá ykkur. Þú varst alltaf áhugasöm um hvað ég hefði fyrir stafni í skólanum og fimleikunum.
Þú varst mjög lífsglöð og það þurfti ekki mikið til að kæta þig. Ég man eitt sinn þegar ég og Steinunn frænka klæddum okkur í gömul föt af þér og gengum um göturnar á Króknum eins og gamlar konur, okkur fannst þetta þvílíkt fyndið og þér líka og tókst myndir af okkur. Það var alltaf eitthvað hægt að hafa fyrir stafni hjá þér.
Áramótin eru mér minnisstæð, að vera yfir áramótin hjá ykkur afa var alltaf langskemmtilegast. Þar vorum við öll saman, við stórfjölskyldan, og borðuðum góðan mat saman, fórum á brennuna og skutum upp flugeldum.
Eftir að þú fórst á Heilbrigðisstofnunina á Króknum varstu dugleg við að mála á diska og dúka og á ég nokkra diska eftir þig. Ég mun sakna þín elsku amma en ég veit að nú ertu komin á betri stað og ég vona að þér líði vel þar.
Amma Gréta, þú munt lifa í minningu minni svo lengi sem ég lifi.
Þín
Guðbjörg Ægisdóttir.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
