Það er eðlilegt að margur eigi erfitt um svefn á þessum síðustu og verstu tímum og viti ekki hverju hann eigi að trúa. Kristján Karlsson orti:
Ég festi ekki blíðan blund
fyrir bölvaðri rökfesti um stund.
Loks tókst mér að sofna
fann samhengi rofna;
og símastaur pissaði á hund.
Og enn kvað Kristján:
„Víst er gaman að ganga upp þil,“
mælti Guðný og labbaði upp þil.
„Eða fyndist þér gaman
jafngreindum í framan
að geta ekki labbað upp þil?“
Í byrjun 17. aldar hefur tóbak verið lítt kunnugt hér á landi, en þeim mun meir hefur þótt til þess koma, og sendu menn kunningjum sínum þumlung af tóbaki í vinargjöf. Í ljóðabréfi sendi séra Bjarni Gissurarson á Þingmúla séra Eiríki Ólafssyni í Kirkjubæ vísu þessa:
Bróðir nefi mínu minn
miskunn veittu nokkra,
láttu í bréfi liggja þinn
að létta kvefi þumlunginn.
Sem aftur minnir á gamlan hús-gang:
Taktu í nefið, tóbak hef ég til að gefa þetta ef að kannski kvefið kynni að sefa.
Þessi staka er af öðru tagi:
Taktu í nefið, tvinna-hrund,
til er baukur hlaðinn.
Komdu svo með káta lund
og kysstu mig í staðinn.
Þessi staka mun vera eftir Sigurð Guðmundsson frá Kolgrímastöðum:
Pontan mín er prýdd með Rínar rjóma. Utan gljáir á hana;
innan fáir sjá hana.
Loks kemur hér tóbaksvísa, þar sem ekki er talað um pontu heldur tóbakspung, en hann var oft kall-aður tuðra:
Nú er ekki tóbak til í tuðru minni,
mér þótt bjóði maðurinn svinni
meginpart af eigu sinni.
Séra Stefán Ólafsson á Vallanesi orti:
Bauk hér brúka ríkir,
bauk hafa sultargaukar,
bauk sá ég biskup taka,
bauk hafa prestar að auki,
bauk hefur bóndi í taki.
bauk hefur kona í hrauki,
bauk hefur böðull og skækja,
bauk hefur þræll í hnauk
Og vel fer á því að Kristján Karlsson eigi síðasta orðið:
Guðmundur bóndi á Gnípu
var gleyptur af mýrisnípu
fyrir kunnuglegt ávarp
og óþarfa smákarp.
Lát þetta í þína pípu.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
