Gunnar M. Sandholt sendi kveðju til Vísnahornsins í gær:
„Góðar vísur eftir Hjálmar og Friðrik í dag. Rifjast upp fyrir mér vísa sem Skúli nokkur Guðmundsson, bróðir Einars Más að ég held, kvað yfir okkur í heita pottinum í Laugardalslauginni í tilefni kosninga, líklega árið 1987.
Í lýðræðisríkjum er líkt og hjá okkur
litið til þess eins og vera ber
að auðvitað geti hver einasti flokkur
att inn á þing haða fífli sem er.
Sami maður botnaði fyrripart Torfa Jónssonar rannsóknarlögreglumanns sem hélt okkur mjög að vísnamennt:
Torfi:
Bið ég þess að Borgaraflokkinn
beri upp á sker.
Skúli svaraði að bragði:
Alveg mætti austurblokkin
eig'ann fyrir mér.“
Árni Þór Eymundsson sendir þættinum „litla vísu“ og skrifar: „Fyrriparturinn er búinn að liggja nokkurn tíma á borðinu; ég fann aldrei seinnipartinn. Ekki fyrr en ég las um það í Mogganum að hætta væri á að eitthvað af bændum flosnaði kannski upp í gosinu.
Allar brýr að baki sér
brennir fjallið heita.
Það af sér leiðir að lífið hér,
leysist upp, til sveita.“
Ingólfur Ómar Ármannsson er eins og fleiri innblásinn af eldgosinu:
Öll er bungan öskugrá
yfir myrkt að líta
eldglæringar enn má sjá
upp úr gígnum spýta.
Gróðri bitnar illa á
óhug hefur vakið;
ekki er fögur sjón að sjá
svæðið ösku þakið.
Líklega rataðist Birni Bjarnasyni í Grafarholti (f. 1856 – d. 1951) satt á munn er hann orti:
Hafís, eldgos, óþurrkar,
aflabrestur, landskjálftar.
Sæld þótt tíðum svipti Frón.
Sundrung vinnur meira tjón.
Í vísnasafni Skagfirðinga má finna vísu eftir Friðgeir H. Berg:
Meðan Hekla gamla gýs
gifta Íslands smækkar.
Meðan á skrokknum skríða lýs
skattana þingið hækkar.