Gylfi Þorkelsson horfði út um gluggann á nýsleginn blettinn. Þegar tíkin kom inn varð honum að orði:
Nú er úti veður vott,
vex allt hratt í þessu.
Við augum blasir flötin flott
með fúla skítaklessu.
Friðrik Steingrímsson var fljótur til svars:
Blettinn sló og brosti hýr
en brátt varð alveg hlessa,
því uppskeran var ansi rýr
aðeins skítaklessa.
Fésbókin er kjörin fyrir kveðskap, enda ferskeytlan mátulega löng. Séra Hjálmar Jónsson setti á Fésbókarsíðu sína:
Dagur liðinn, komið kvöld,
kallinn fer að sofa.
Ólöf G. Ásbjörnsdóttir setti inn:
Dreymi hann nú auð og völd
og daginn næsta lofa.
Þá Guðbrandur Ægir:
Vakni aftur í vinafjöld,
vilji Guð því lofa.
Og Sigrún Grímsdóttir:
Hefur tug og hálfa öld
og Hjartsláttinn að lofa.
Helgi Zimsen lagði einnig orð í belg:
fyrir daginn dragast tjöld
drauma lifnar stofa,
þar sem andinn eflir völd,
engan finnur dofa.
þar mun ekkert hemja höld
hann má flugið lofa.
Loks Jón Ármann Gíslason:
þó að líði ár og öld
æ mun Guð sinn lofa