Hallmundur Kristinsson heldur áfram þeim sið að yrkja limrur út frá mannanöfnum og kannski sérvisku Íslendinga.
Forðum á bæ sem hét Brunnar
búandi var hann Gunnar.
Á bæ líka bjó
bóndi sem dó,
en það var þónokkuð sunnar.
Stefán Vilhjálmsson leggur orð í belg:
Í basli og skorti brýnum
nálægt bernskuheimkynnum mínum
bjó einstæður faðir
um áraraðir
ásamt eingetnum syni sínum.
Og Hallmundur var ekki af baki dottinn:
Lalli bróðir hét Lárus
en Lilla uppnefndi hann Kárus.
Í margmenni að sjá
minnti hann á
moldugan dynosaurus.
Og loks rekur hann smiðshöggið á vísnaþátt um limrur og nöfn:
Ýmislegt gerði hann Geir,
af góðmennsku, sögðu þeir.
Hann vann nokkuð víða
við það að smíða,
uns hann ekki gat meir.
Pétur Blöndal pebl@mbl.is