Hörður Ingvaldsson

Svo blíður

Svo góður

Svo réttsýnn

Svo hugrakkur

Svo kraftmikill

Svo heiðarlegur

Svo skemmtilegur

Minn besti vinur

Hetjan mín

Ég var þín og takk fyrir að vera minn

Sofðu rótt

Lukka

Elsku pabbi minn.

Ég trúi því ekki að þú sért farinn frá mér. Tilfinningin er svo yfirþyrmandi að ég get varla hugsað. Ég er föst í tímalykkju þar sem síminn hringir stöðugt og á hinni línunni er mamma að biðja mig að koma niður á Borgarspítala. Ég man ekki hvað gerðist eftir það fyrr en ég sit og það er læknir að segja okkur að þú sért farinn. Eftir það suðar bara í eyrunum.

Gatið sem þú skildir eftir í lífi okkar er svo stórt að ég veit ekki hvernig við eigum nokkurn tímann að geta stoppað í það. Hvert sem litið er sjást ummerki um þann stórkostlega mann sem þú hafðir að geyma og þann yndislega föður sem þú varst. Þú varst mér svo mikil fyrirmynd þó svo að ég hafi ekki sagt þér það nógu oft. Þú hvattir mig alltaf til dáða og sást hæfileika í mér sem ég kom ekki auga á sjálf. Þú gerðir kröfur til mín en ætlaðist aldrei til of mikils. Þú varst stoltur af mér, og það er ég líka svo óendanlega af þér.

Þú varst svo skrítinn karl, sérvitur með eindæmum en það var bara það sem gerði þig svo frábæran. Þú áttir það til að leggja þig í miðju matarboði eða fara bara inn í stofu að spila á gítarinn. Þú varst alltaf uppfullur af alls konar fróðleik sem þú þreyttist aldrei á að deila með okkur hinum hvort sem við nenntum að hlusta á það eða ekki. Svo varstu líka svo fyndinn. Þú varst sá eini sem hlóst alltaf að langsóttu bröndurunum mínum sem enginn annar fattaði. Þá langaði mig alltaf að teygja mig yfir borðið og knúsa þig fast.

Að kveðja þig þennan hræðilega dag var það erfiðasta sem ég hef nokkurn tímann gert. Ég reyndi að banna þér að fara en þú svaraðir ekki, sama hvað ég kallaði. Höndin þín sem var alltaf svo hlý og mjúk kreisti mína ekki til baka.

Ég sakna þín svo hræðilega mikið, elsku pabbi minn.

Elsku pabbi. Ég elska þig svo óendanlega mikið og ég vildi að ég gæti bara haldið utan um þig og sagt þér allt sem ég er að hugsa. Ég á svo margar góðar minningar frá því sem við gerðum saman og ég mun geyma þær innst í hjarta mínu þangað til ég dey. Erfiðast fyrir mig er að hugsa um allt það sem við áttum eftir að gera saman, því þegar við vorum öll fjölskyldan saman að veiða eða bara að eiga notalega kvöldstund heima þá leið mér best. Hvernig þú hjálpaðir mér í gegnum erfiða tíma og hvernig þú varst alltaf til staðar þegar ég þurfti á þér að halda er mér dýrmætt. Ég vil reyna að vera eins góður maður og þú varst og hjálpa mömmu minni og systur í gegnum þessa erfiðu tíma sem eru framundan því ég veit að það er það sem þú værir að segja við mig að gera ef þú gætir talað við mig núna. Þú ert hetjan mín og fyrirmynd og ég mun alltaf minnast þín sem manns sem gerði allt fyrir fjölskyldu sína, vini og þá sem þurftu á aðstoð að halda, eins og þú sýndir margoft í verki. Ég er svo endalaust stoltur og hreykinn af því að vera sonur þinn og ég mun monta mig af því að hafa verið pjakkurinn þinn um alla ævi.

Elsku besti Hörður frændi minn.

Það er svo margt sem þú hefur kennt mér og ég trúi að þú verðir einhvers staðar hérna hjá okkur þótt við sjáum þig ekki og að þú vakir yfir okkur fjölskyldunni þinni og vinum. Það er svo margt sem þú hefur kennt mér, bæði hvernig maður á að koma fram og fullt af fleiri skemmtilegum hlutum eins og að gera veiðiflugur, mæla pundin í dekkjum, opna kampavínsflöskur og í flestum óskum mínum sem hafa ræst hefur þú átt hlutdeild. Margar stelpur vilja vera prinsessur og það fékk ég að vera þegar við fórum til Frakklands í kastalann; fara í jeppaferðir á flotta jeppanum þínum, horfa á alvöru eldgos, veiða, fara í útilegur og þegar við vorum að keyra hvort á sínum bílnum vorum við oft með talstöðvar og svona get ég haldið áfram endalaust.

Ég var að hugsa um það hvað ég var fegin að ég fór með ykkur Sigrúnu á skíði um seinustu páska þótt ég nennti ekki þegar þú spurðir mig en ég ákvað að drífa mig með og það var svo æðislega gaman. Þið voruð svo dugleg að koma til okkar í heimsókn og það þykir mér svo vænt um. Núna á þriðjudaginn vorum við pabbi að keyra í ófærð og vorum næstum því búin að festa bílinn og það fyrsta sem ég hugsaði þá var að núna væri Hörður sko til í að vera með okkur. Takk fyrir að leyfa mér að kynnast þér, þú varst svo æðisleg persóna og svo yndislegur og góður maður og út af því ert þú ein af fyrirmyndunum mínum. Þótt þú og Sigrún væruð eldri en ég fannst mér þið oft vera jafnaldrar mínir því þannig voruð þið alltaf og þannig á ég alltaf eftir að muna eftir þér. Minningarnar um þig eiga alltaf eftir að lifa í hjartanu á okkur öllum sem þekktum þig og við eigum öll eftir að sakna þín svo mikið. Ég elska þig svo mikið.

Þín frænka,

Það er óraunverulegt að vita að þú sért farinn Hörður, hrifinn burt án fyrirvara. Ég hef aðeins þekkt þig í nokkur ár en nógu lengi til fá að þakka fyrir að hafa eignast góðan vin.

Þú varst ótrúlegur karakter, hreinskiptinn og sagðir þína meiningu umbúðalaust og stóðst við þína sannfæringu og það eru eiginleikar sem gera mann ekki allra. Hafðir einstaklega skemmtilegt skopskyn, varst með afbrigðum uppátækjasamur, bévítanum duglegri til allra verka.

Þann tíma sem við unnum saman þá sýndirðu útsjónarsemi og gast nálgast verkefnin frá nýjum sjónarhornum og áttir einstaklega gott með að vinna viðskiptavinina á þitt band með fagmannlegum rökum.

Þú varst mikill náttúrunnandi og elskaðir að ferðast um landið þitt með Sigrúnu þinni, varst hrókur alls fagnaðar í góðum hóp. Ég hef fáa þekkt sem voru jafn miklir matgæðingar og þú og gilti þá einu hvort við vorum að borða hreindýr veitt og eldað af þér, spriklandi sushi í Veiðivötnum, kobe-naut á glæsihóteli í Shanghai eða indverskar dásemdir í London, svo hafðirðu líka merkilega gott nef fyrir rauðvíni.

Ef til vill var sterkasta karaktereinkennið þitt sú ótrúlega sterka réttlætiskennd sem þú bjóst yfir, þú þurftir ungur að árum að verða að manni og sú lífsreynsla hefur meitlað óharðnaðan strákling og um leið myndað skráp, þeir heppnu sem náðu að kynnast þér eignuðust félaga og vin sem hafði hjarta úr gulli og var traustur sem klettur.

Þú sagðir mér stundum sögur af frænda þínum Axel sem var gamalt hörkutól og tók þátt í Gúttóslagnum á Austurvelli á sínum tíma, Axel kenndi þér að svara að sjómannasið auk annarra „góðra“ siða og þú fékkst bágt fyrir, smápatti í skóla, fyrir að nýta þér kunnáttuna. Og líkt og hann forðum þá tókst þú virkan þátt í byltingunni sem varð í Hruninu þar sem þú misstir vinnuna eins og þúsundir annarra. Þú hins vegar beittir ekki hnefaréttinum en barðist engu að síður fyrir réttlæti þínu og ekki síður annarra sem hrunið lék grátt. Það sem hins vegar stóð hjarta þínu næst var fjölskyldan , Sigrún og börnin þín, Tinna og Jens, það leið nánast ekki sá dagur sem við unnum saman að þú minntist ekki á þau og þú sást ekki sólina fyrir Sigrúnu og þið voruð í raun eins og ein manneskja, einstaklega samrýmd og samhent. Það að þú hafir verið hrifsaður burt er hræðilega óréttlátt og ég bið allar góðar vættir að vaka yfir Sigrúnu og börnunum þínum í þeirri erfiðu baráttu sem stendur yfir og framundan er við sorg og missi. Ég þakka fyrir að hafa fengið að rölta með þér smáspöl í lífsgöngunni og eftir situr ljúf og góð minning um einstakan dreng. Og eins og þú sagðir sjálfur, Hörður, „betra er að vera góður en vondur“, og það varstu sannarlega.

Hvíl í friði

Brosandi á rigningardegi á Austurvelli, hlæjandi með vindil í sólskini fyrir framan Húsið, strangur á svip í Héraðsdómi Reykjavíkur, einbeittur að berja tunnur fyrir framan Alþingi, stríðinn á Íslenska barnum, dreyminn á svip að tala um landið sem hann unni, ábúðarfullur „fulltrúi“ með Dalla. Þannig var Hörður.

Kvöldið sem hann lést spurði ég mig: „Hvaða orð lýsa Herði best?“ Upp í huga minn komu lýsingarorðin: réttsýnn, hlýr, brosmildur, kjarkaður, traustur og samfélagslega meðvitaður.

Það var samfélagslega meðvitundin sem skilaði Herði á Austurvöll haustið 2008 vegna þess að hann skynjaði að fram undan væri áður óþekkt samfélagsástand. Hann átti sér hugsjón um réttlátt, óspillt og heilbrigt samfélag fyrir fjöldann og leit á það sem samfélagslega skyldu að uppræta sóðaskap spilltra embættis- og stjórnmálamanna þegar þeir loksins misstu grímuna. Á Austurvelli hitti hann og kynntist öðrum sem deildu með honum hugsjóninni. Þegar leið að jólum 2008 höfðu sum þeirra kynnst betur en önnur og ljóst að sum myndu hafa lengra úthald en önnur. Hörður bjó yfir bæði úthaldi og þreki: Hann var kominn til að vera og á Austurvelli stóð hann lýðræðisvaktina síðustu tvö árin sín. Hann varð ein mikilvægasta stoðin í grasrótarhreyfingu Austurvallar. Hann var grasrót sem Austurvöllur ól, fóstraði og nærði. Hann var Austurvellingur!

Það mátti treysta því að Hörður tæki þátt í aðgerðum og viðburðum Austurvellinga, jafnt smáum sem stórum: Í samvinnu við aðra ræktaði hann kartöflur á Austurvelli, sló þar upp tjaldborg heimilanna og bauð gestum og gangandi á uppskeruhátíð. Hann var virkur félagi í Siðbót, Alþingi götunnar, Heimavarnarliðinu og Íslandsdeild Attac. Hann var auðvitað fremstur í flokki 30. nóv. sl. á Austurvelli þegar Attac vakti athygli á því að ríkisstjórnin framlengdi völd AGS yfir Íslandi fram á haustið 2011. Hörður stóð vaktina gegn Icesave í sumri og sól jafnt sem nístingskulda og frosti og kom að undirbúningi blysfararinnar á Austurvelli og síðar á Bessastöðum. Hann sá strax valdníðsluna sem felst í kæru og ákæru á hendur 9-menningunum og studdi þá opinberlega.

Hörður bað ekki um athygli þótt hann stillti sér upp í fremstu röð.

Á aðventunni var Austurvellingum boðið á opnunarhátíð sýningarinnar Falsbókmenntir eftirhrunsáranna. Ég gekk um sali og hugsaði: „Hvar eru Hörður og Sigrún? Hvað tefur þau?“ Töfin verður eilíf því skammt frá varð Hörður fyrir bíl og það slokknaði á lífinu hans.

Það er óhjákvæmilegt að einstaklingur eins og Hörður var skilji eftir sig djúpt skarð. Ef til vill verður skarðið hans aldrei fyllt, frekar en mörg önnur.

Hörður var útivistarmaður. Hann hafði gaman að því að ganga, skíða og reyna vel útbúinn bílinn. Hann þekkti landið sitt vel og naut fegurðar og frelsis óbyggðanna. Komandi vor hefði hann útskrifast sem leiðsögumaður enskumælandi ferðamanna og hann hlakkaði til að leiðsegja náttúruferðamönnum í klæðskerasaumuðum ferðum á eigin bíl.

Við leiðarlok þakka ég fyrir Hörð og sendi þér, elsku Sigrún mín, mínar hlýjustu kveðjur.