Egill Steinar Ingimundarson

Elsku Egill. Fyrir mörgum árum dreymdi mig draum. Jón Ingi bróðir okkar kom til mín og vildi sýna mér staðinn sinn í himnaríki. Þar var stór salur og fallegur og þar inni var stór og fallegur flygill sem hann sýndi mér. Ég veit núna að hann var ætlaður þér. Það hafa orðið fagnaðarfundir þegar þið hittust aftur. Og þú ert örugglega núna að prófa flygilinn og pabbi og mamma hjálpa þér að aðlagast nýja staðnum.

Elsku bróðir. Þú fékkst allar Guðsgjafirnar. Þú varst tónlistarmaður, íþróttamaður, heimspekingur og húmoristi. Svo ertu líka fallegasta sál sem ég hef kynnst, það var alltaf svo gaman að tala við þig, þú varst skemmtilegur og ljúfur og svo varstu bara svo vel að þér í öllum sköpuðum hlutum.

Margt kemur upp í hugann þegar ég hugsa um þig þegar þú varst lítill drengur skítugur upp fyrir haus alltaf að spila fótbolta. Þegar þú spilaðir á flautuna sem var næstum jafn stór og þú. Þegar við sömdum lög uppi í herberginu mínu í Vinaminni og ætluðum að verða heimsfrægir tónlistarmenn. Þegar þú eldaðir handa mér pastað og við hlógum eins og tröll. Þegar þú fórst að vera með henni Evu. Hún var stóra ástin í lífi þínu og þú stóra ástin hennar. Þið eignuðust tvö yndisleg börn og þrjú barnabörn. Saga ykkar er falleg, sértök og erfið. En hún Eva okkar stóð alltaf með þér og gerir enn þótt þið séuð löngu hætt saman.

Líf þitt var ekki alltaf auðvelt, krumla alkóhólismans hélt þér löngum stundum og undan henni komst þú ekki síðustu ár. Mér þykir svo vænt um hvað fólk talar fallega um þig og þótti vænt um þig, bæði börn og fullorðnir. Ég er svo glöð yfir símtalinu sem við áttum um daginn, þú ræddir um börnin þín og þú varst svo stoltur af þeim eins og alltaf. Þú varst nýbúinn að hitta barnabörnin þín og varst að springa úr monti út af þeim. Við ræddum líka um tónlist og himnaríki, þú sagðir að himnaríki væri til, að þannig væri það bara og þar væri yndislegt að vera. Og ég veit, elsku bróðir, að þú ert kominn þangað núna. Faðmaðu drenginn minn frá mér og alla þá sem mér eru kærir. Ég veit að hvíti flygillinn mun hljóma hátt í himnaríki og þegar við hittumst aftur muntu spila fyrir mig á hann. Við börnin þín og þá sem elskuðu þig vil ég segja. Leyfum sorginni að hafa sinn gang.

Lærum af lífi Egils Steinars.

Yljum okkur við góðu minningarnar. Styrkjum hvert annað og höfum kærleikann að leiðarljósi.

Elsku bróðir.

Njóttu þín á nýja staðnum, spilaðu og syngdu og ég veit að þú verður hamingjusamur og heimsfrægur í himnaríki.

Með ást og virðingu

Þín systir,

Þú varst mesti húmoristinn.

Þú varst besti beitningarmaðurinn.

Þú varst skemmtilegastur.

Þú varst stundum erfiður.

Þú varst stundum blankur.

Þú varst ljúfmenni.

Þú varst vinur minn.

Ég ætlaði að halda öll mín heit

og ögrandi móti bylgjunum leit.

en skipið mitt festina í stormi sleit

og stefndi undan vindi og sjó.

Sumir fara nauðugir, en sigla þó.

Svo hraktist ég einn yfir úthöf blá

og ókunnar strendur og lýði sá,

þar brenndi ég sál mína eitri á,

sem ógæfunornin mér bjó,

Sumir eiga vita, en villast þó.

Og nú er svo komið, að ég er

ekki annað en skuggi af sjálfum mér,

og bátinn minn viljandi ég brast við sker

og mundi þig... mundi þig þó.

Ég veit, að þú beiðst og bíður mín

eins björt og sólin, eins ilmandi og vín.

Ég heyri í bylgjunum hjartaslög þín

og hlusta og stari út á sjó,

en ég er bundinn í báða skó.

(Davíð Stefánsson.)

Nú skilja leiðir um sinn

en þú varst alltaf vinur minn.

Þinn mágur,