Ingibjörg Bjarney Jóhannesdóttir

Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.

Hún heitast þig elskaði' og fyrirgaf þér.

Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf.

Hún er íslenska konan, sem ól þig og þér helgaði sitt líf.

Og loks þegar móðirin lögð er í mold

þá lýtur þú höfði og tár falla'á fold.

Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf.

Það var íslenska konan sem ól þig og gaf þér sitt líf.

En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís, –

og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,

sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og hlíf:

Það er íslenska konan, – tákn trúar og vonar,

sem ann þér og þér helgar sitt líf.

(Ómar Ragnarsson)

Elsku amma, það eru margar ljúfar og góðar minningar sem farið hafa um huga minn undanfarna daga. Það er afskaplega margs að minnast, þú hefur alltaf verið mér afskaplega mikils virði. Þig prýddi svo margt, þú varst mér sem önnur mamma, passaðir mig og gafst mér gott að borða. Við lékum okkur saman, bökuðum allskonar kræsingar, tókum upp kartöflur og grænkál, spiluðum á spil og afi alltaf tilbúinn með taflið og svo mætti lengi telja. Já, við amma brölluðum margt saman.

Amma hafði afskaplega gaman af bókum, ljóðum, kvæðum og stökum. Það voru ófáar sögurnar, kvæðin og ljóðin sem amma sagði mér. Amma var mikill sögumaður minnisstæðar eru sögurnar sem hún sagði mér frá þegar hún var lítil stelpa í Skagafirði, en amma ólst upp á bænum Hellu með foreldrum sínum og systkinum. Þær sögur fjölluðu um uppvöxt hennar, bændastörfin og aðbúnað í sveitunum í þá daga. Þegar amma varð uppiskroppa með sögur úr sveitinni þá bjó hún til nýjar um hitt og þetta, skemmtilegar og sprenghlægilegar sem litlum strák fannst nú ekki amalegt. Það voru þó nokkrar ferðirnar sem voru farnar til Keflavíkur að hitta systkini ömmu og frændfólk okkar þar. Eftirminnilegast úr þeim ferðum fyrir lítinn gutta var að amma þurfti alveg jafn oft og ég að stoppa í öllum sjoppum á leiðinni það var til að leyfa mér að spila í spilakössunum, það þótti okkur nú gaman. Eins ferðirnar sem farnar voru í Mývatnssveit á sumrin með nesti. Þegar ég byrjaði á sjó kappkostaði amma alltaf að stráknum sínum yrði ekki kalt og það eru ansi mörg lopasokkapörin frá henni sem eru búin að sigla með mér. Það þótti mér vænt um og gott var að vera í lopasokkunum hennar ömmu minnar. Í inniverum mínum var ómissandi að fara til ömmu í kaffi, sígó og spjall. Vildi hún fá að vita hvað á daga mína hafði drifið, hvernig veðrið og aflinn hefði komið út eftir túrinn. Hvar við vorum að veiða og hvert við færum næst. Eftir því sem árin liðu og fjölskylda mín stækkaði urðu ferðirnar á milli okkar ekki eins tíðar, en alltaf fylgdumst við vel með hvort öðru í gegnum mömmu, alveg fram á hennar lokastund. Þegar ég hugsa til baka, elsku amma, þá þakka ég þér innilega hvað þú varst mér góð, umhyggjusöm og gafst mér allan þann tíma sem ég þurfti, alla tíð. Sérstaklega þegar ég var lítill og mamma að vinna á kvöldin, þá vorum við saman, þú hjá mér eða ég hjá þér og afa.

Mín elsku hjartans amma, ég á þér margt að þakka og er ríkari maður að hafa kynnst umhyggjusemi þinni og natni. Ég bið góðan guð að varðveita þig og Halla afa.

Bless elsku amma,

þinn

Amma mín, amma gass, eins og ég kallaði þig alltaf í gamla daga. Ég á ófáar minningarnar með þér og það sem kemur alltaf fyrst í huga minn þegar ég hugsa til þín, eru blóðnasirnar í eldhúsinu í Skarðshlíðinni, þaðan sem „gass“ nafnið er komið. Þú varst þá að passa mig einu sinni sem oftar og í þetta skiptið fékk ég blóðnasir. Þær ætluðu aldrei að stoppa og við biðum við eldhúsgluggann eftir að mamma kæmi að sækja mig. Á meðan hrannaðist upp eldhúspappírinn sem þú notaðir til að þurrka mér og einhverra hluta vegna fannst mér spennandi að geyma hann og sýna mömmu. Ég man ekki margt frá því ég var þetta ungur en eftir blóðnösunum man ég vel. Við hlógum í gegnum tárin sem komu líklega bara af því að sjá blóðið. Annað dæmi um hvað þú varst þolinmóð var að þú sast ávallt með mér þegar ég fór á klósettið og sagðir mér sögu, sagan af Búkollu fannst mér virkilega spennandi. Ég sat og sat og hlustaði, löngu búinn að því sem ég þurfti að gera á postulíninu en þetta var tíminn okkar og naut ég þess í botn.

Þá átti ég líklega stærsta matchbox-bílasafn sem um getur og það var líklega af því að í hvert skipti sem þú fórst með í búðina átti ég ekki í vandræðum með að fá einn eða jafnvel fleiri bíla með heim. Þú, ásamt mörgum öðrum, sast svo með mér klukkutímum saman og lékst þér með mér í „burradeidei“. Ég gæti sagt endalaust af svona sögum en það sem stendur eftir er hversu ótrúlega góða ömmu ég átti og mun eiga í minningunni hér eftir.

Svo í seinni tíð áttum við alltaf yndislegan tíma saman fyrir jólin þegar ég, Halli og Hákon komum og hengdum upp fyrir þig jólaskrautið. Þá voru jólin komin. Þú ráfaðir um, skiptir þér hæfilega lítið af því sem við vorum að gera og kveiktir þér svo í pípunni þess á milli. Pípan fræga, líklega er ég einn af fáum sem get sagt að amma mín hafi reykt pípu! Ég veit þegar ég tala fyrir okkur alla að þetta var ekki síður dýrmætur tími fyrir okkur þrjá en þig. Svo voru ekki jól nema að allir sameinuðust heima hjá þér þegar búið var að opna pakkaflóðið.

Það birtist í fyrsta skipti mynd af mér í dagblaði með þér við andapollinn. Þaðan fékk ég kannski delluna að vinna við fjölmiðla, hver veit. Í það minnsta þá áttir þú stóran þátt í að gera mitt fyrsta sumar í vinnu miklu betra. Þú varst hvern einasta dag með heitan mat í hádeginu, bara ég og þú. Þú stjanaðir við mig! Þannig amma varst þú. Af reynslu og öðrum sögum varstu afskaplega dugleg kona sem lést ekkert stöðva þig. Þú ólst upp þrjár fallegar dætur, jafnt að innan sem utan og undan þeim hefur sprottið afbragðs fólk í alla staði. Í seinni tíð fannst mér spennandi að kynnast áhuga þínum á kvæðum og vísum sem þú gast, alveg fram að síðustu stundum hérna megin, farið með eins og þú værir að lesa upp úr Morgunblaðinu.

Þú munt hvíla í friði og sátt við það sem þú gerðir og afkastaðir og minning þín mun lifa í hjörtum okkar allra sem þig þekktu. Þú varst hin sanna íslenska kona og mér þykir óendanlega vænt um þig. Ég mun geyma þig í bænum mínum.

Þinn

Blessuð aftur, amma mín. Ég man að það síðasta sem við sögðum við hvort annað var að við mundum hittast aftur en sú ósk rættist ekki.

Ég vil þakka þér fyrir þau rúmlega 16 ár sem við vorum samferða. Ég mun alltaf muna eftir því þegar ég kom við hjá þér eftir skóla í 3-4 ár og spilaði við þig og lék mér að dótinu sem þú áttir þangað til mamma sótti mig eða ég þurfti að hlaupa á æfingu. Þú varst alltaf svo góð og leyfðir mér oftast að vinna í spilunum, bauðst mér alltaf mola þegar ég kom og beiðst með mér í glugganum eftir að mamma kæmi.

Önnur minning sem ég ber hátt í huga eru þegar við Óli bróðir og Halli frændi komum til þín fyrir jólin og settum upp jólaseríur í alla glugga og þú launaðir okkur með pítsuveislu sem við hlökkuðum alltaf mikið til. Aðrar minningar sem ég tengi við jólin eru þau ár sem öll fjölskyldan kom saman á aðfangadagskvöld heima hjá þér þar sem kökur og kræsingar voru á boðstólum.

Á heimili þínu í Hrísalundi var alltaf hamingja og ánægja, líka hjá þér eftir að þú fluttir inn á Kristnes og þar spjölluðum við oft um daginn og veginn og ég man sérstaklega eftir því þegar ég plataði þig í að rifja upp gamla spilatakta með mér og við spiluðum „Olsen Olsen“ og höfðum að sjálfsögðu gaman af eins og áður. Ég man hvað þú varst ánægð að sjá mig og það gerði daginn minn betri. Þú komst manni alltaf til að hlæja þegar þú uppnefndir mig á góðan hátt og ég fann alltaf hvað þér þótti vænt um mig og það lét mig elska þig ennþá meira.

Ef ég rifja upp það sem ég skrifaði fyrst að ósk okkar um að hittast aftur hafi ekki ræst þá veit ég að hún mun rætast á endanum, ég veit að þú munt taka á móti mér opnum örmum þegar minn tími mun koma.

Þú ert einstök, amma mín, og ég er heppinn að hafa átt þig að. Ég mun aldrei gleyma þér. Ég vona að þú hvílir í friði og lítir á mig á lífsleiðinni, til að sjá hvort ég sé ekki að standa mig í lífinu.

Þín mun verða sárt saknað.

Kveðja,

Þá er komið að kveðjustund, elsku hjartans amma mín. Þú varst alltaf svo góð við mig, vildir allt fyrir mig gera. Þegar ég var lítil stelpa fékk ég mjög oft að gista hjá þér, við brölluðum margt saman og svo var alltaf spilað langt fram á kvöld, mér er það líka svo minnisstætt þegar ég gisti hjá þér að alltaf settir þú sængina mína á ofninn svo hún yrði heit og notaleg þegar ég færi að sofa. Í seinni tíma þegar ég gekk í gegnum erfiðleika í mínu lífi var alltaf svo gott að koma til þín og fá góð ráð og stuðning, þú varst mjög góð í að hlusta á mig með mín vandamál, sem mér fannst alveg ómetanlegt. Alltaf fékk maður knús, faðmlag og auðvitað var alltaf heitt á könnunni hjá þér. Þú varst límið í fjölskyldunni, öll jólaboðin hjá þér í gegnum árin alveg þangað til þú hættir að treysta þér til. Börnin mín fjögur eru svo heppin að hafa fengið tíma með þér, elsku amma mín, þín verður sárt saknað.

Þín nafna

Elsku amma í Hrísó.

Nú hefur þú fengið þína hvíld, ég mun alltaf sakna þín, knússins þíns og kossanna þinna. Ég hef verið lánsöm að eiga tvær ömmur og eina langömmu og þá þarf maður að aðskilja þær með nöfnum. Ég man þegar ég var lítil og þú bjóst í Skarðshlíðinni þá kallaði ég þig alltaf amma í „Gass“ en svo fluttir þú í Hrísalundinn og þá varðstu amma í Hrísó. Það var svo gott að hafa þig svona nálægt okkur því þá var stutt að skottast í heimsókn til þín og mikið öryggi í því. Mér fannst alltaf svo notalegt að koma til þín og svo mikið stuð á okkur með spilastokkinn á lofti. Ó, það sem við spiluðum, langavitleysa, steliþjófur, olsen olsen og ég gæti talið endalust áfram.

Ein góð minning er þegar ég fór í fyrsta sinn í leigubíl, þá sex ára að aldri. Þú fórst með mig og Óla (stóra bróður) upp á fæðingardeildina að sjá nýjasta bróðurinn hann Hákon Inga og það sem mér fannst spennandi að fara með ömmu í leigubíl. Man þetta eins og það hefði gerst í gær.

Þú lifðir fyrir barnabörnin þín og það var svo hentugt að á milli okkar barnabarnanna eru þónokkur ár svo þú hafðir alltaf eitt lítið til að passa. Árin á milli elsta og yngsta eru hvorki fleiri né færri en 28 ár. Á Kristnesi þar sem þú varst síðustu tvö árin fékk maður alltaf svo hlýjar móttökur hjá þér með kossum og knúsi. Mér leið líka alltaf eins og drottningu þegar ég kom í heimsókn því þú áttir aldrei í vandræðum með að hrósa manni eða lýsa því yfir að þessi eða hin flíkin væri nú alveg furðuleg.

Við kvöddumst síðast í haust en eftir að ég flutti til Danmerkur hef ég alltaf séð þig heima í sumar- og jólafríum. Þrátt fyrir að þú værir farin að gleyma smá síðustu árin spurðir þú alltaf mömmu hvenær ég kæmi næst. Það var gott vita af því.

Þegar ég hugsa til þín, elsku amma, fæ ég orðið dugleg upp í hugann, og það sem þú varst dugleg og sterk kona. Mig langar að segja að ég hafi fengið styrkleika minn frá þér. Þú ert konan sem fæddist og ólst upp í torfbæ. Eignaðist þrjár dætur, vannst hörðum höndum og misstir manninn þinn 65 ára. Þú ert konan, níræð að aldri, sem beinbrotnaði og náði sér ótrúlega vel á skrið aftur. Þú ert konan sem barðist við slæm veikindi þína síðustu mánuði en kvartaði aldrei. Þú ert amma mín. Að lifa fram til 92 ára aldurs og vera alltaf heilsuhraust fram á síðustu ár er ómetanlegt. Einnig það að hafa fengið að hafa þig svona lengi hjá okkur. Ég vona að það fari vel um þig þar sem þú ert komin og afi og fólkið þitt hafi tekið vel á móti þér. Minning þín er ljós í lífi mínu.

Hvíldu í friði, elsku amma.

Þín

Fyrir 20 árum varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast dóttursyni Ingibjargar. Ég mun seint gleyma því þegar Kiddi bauð mér að koma í heimsókn til ömmu Imbu eins og hún var alltaf kölluð, það átti að kynna mig fyrir henni. Á móti okkur tók brosandi kona með nýlagt hárið og hvíta svuntu, en það sem ég gapti yfir var að hún var með pípu. Aldrei hafði ég séð svona settlega konu með pípu, það fannst mér algjörlega stinga í stúf við þá konu sem ég sá. Seinna áttaði ég mig á að þarna fór kona sem bjó yfir miklu ágæti, hún var hæglát, brosmild og ákveðin. Amma Imba hafði sínar skoðanir og lét þær oftast í ljós, hún fór sínar leiðir og lét sér fátt um finnast hvað öðrum fannst um það. Ég hef ávallt virt það við fólk sem kemur til dyranna eins og það er klætt og það á svo sannarlega við um elsku ömmu Imbu. Bæði höfum við, ég og Kiddi, verið svo lánsöm að eiga yndislegar móðurömmur sem hafa verið okkur mikilvægar í lífinu og munu þær ávallt eiga stóran sess í hjarta okkar. Ógleymanlegir eru þeir tímar sem systurnar ásamt fjölskyldum sínum hittust hjá ömmu Imbu eins og um jól og áramót. Það var alveg ómissandi að fara til hennar á aðfangadagskvöld og gamlárskvöld. Þá stiklaði hún um í eldhúsinu með pípuna og passaði upp á að allir fengju að borða og drekka. Amma Imba var oft fámál um eigin líðan og tilfinningar en alltaf vildi hún fá fréttir af fólkinu sínu, sem hún var svo óendanlega ánægð með og stolt af, og fylgdist hún vel með öllum. Við áttum þónokkrar spjallstundir þann tíma sem ég var í heimahjúkrun, það var alltaf notalegt að koma í hlýjuna til ömmu Imbu í Hrísalundinn. Eftir að töflurnar voru komnar í boxið og blóðþrýstingurinn hafði verið mældur og skráður fengum við okkur kaffi. Við spjölluðum um allt milli himins og jarðar en aðallega um strákana mína, hún hafði alltaf gaman að fá að heyra sögur af þeim og hvernig þeim gengi í lífinu. Kaffibolli og nammiskúffan voru alveg ómissandi í heimsóknum til hennar, hló hún oft að mér þegar ég laumaðist í skúffuna. Það var ánægjulegt að hitta ömmu Imbu á afmælinu hennar nú í byrjun október, hún leit vel út, var ánægð með að hafa fólkið sitt og virtist henni líða vel þann dag. Veikindin voru búin að vera henni erfið síðustu mánuðina.

Amma Imba skilur eftir sig þrjár yndislegar dætur, votta ég þeim og fjölskyldum þeirra mína dýpstu samúð. Elsku amma Imba, við sendum þér kossa og knús á ferð þinni til englanna og Halla afa.

Kveðja frá öllum í Dvergagili.

Þín