Sigursteinn D. Gíslason

Ef leiðir skilja, lífs á veg,

þá líða um vanga tárin treg,

öll þín minning yndisleg

er öðrum veganesti.

Á himin skýin hrannast dökk,

hér við eftir stöndum klökk,

af einlægni skalt eiga þökk,

elsku vinur besti.

(P.Ott.)

Sigursteinn Gíslason er óumdeilanlega sigursælasti leikmaður íslenskrar knattspyrnu. Hann lék 335 leiki fyrir ÍA og skoraði í þeim leikjum 41 mark áður en hann gekk til liðs við KR og hann lék 22 landsleiki fyrir Íslands hönd. Hann varð fimm sinnum Íslandsmeistari með Skagaliðinu og tvisvar bikarmeistari en að auki vann hann fjóra Íslandsmeistaratitla með KR og einn bikarmeistaratitil. Sigursteinn var árið 1994 kosinn besti leikmaður Íslandsmótsins og á haustdögum 2011 var hann sæmdur gullmerki KSÍ og er þá fátt eitt talið af viðurkenningum í hans garð og afrekum. Að knattspyrnuferlinum loknum tóku við þjálfarastörf og þar sannaði Sigursteinn enn á ný þekkingu sína á knattspyrnu, útsjónarsemi og góða hæfileika. Sigurviljinn var í eðli hans og nutu allir þeir sem með fylgdust – samherjar jafnt sem andstæðingar.

Umfram allt var Sigursteinn leiðtogi innan vallar sem utan, hvers manns hugljúfi, góður drengur og heill. Það sýndi hann ætíð á vettvangi knattspyrnunnar ekki síður en gagnvart sínum nánustu, eiginkonu sinni og börnum.

Lífsviðhorf Sigursteins í mótlæti er öðrum til eftirbreytni. Í júnímánuði á síðasta ári stóðu vinir hans og velunnarar, Skagamenn og KR-ingar, fyrir knattspyrnuleik til stuðnings Sigursteini og fjölskyldu hans. Yfir 5.000 manns sýndu þessum góða dreng stuðning sinn í anda og verki með því að mæta á leikinn – og státa fáir leikir á Akranesi af fleiri áhorfendum. Þar brosti Sigursteinn sínu breiðasta og gaf tóninn um að hverri raun yrði best mætt með óbilandi hugrekki, krafti og sigurvilja. Í þeim anda mætti hann þeim mánuðum sem á eftir fylgdu.

Nú standa eftir hlýjar og góðar minningar um þennan brosmilda keppnismann og vin okkar.

Við kveðjum hann með sorg í hjarta og sendum eiginkonu hans, Önnu Elínu Daníelsdóttur, börnum þeirra, Magnúsi Sveini, Unni Elínu og Teiti Leó, og fjölskyldunni allri dýpstu samúðarkveðjur og biðum þeim huggunar á erfiðri stundu.

Sigursteins Gíslasonar verður ætíð minnst sem sigurvegara innan vallar sem utan og eins af bestu drengjum Akraness. Megi sú minning og sá andblær sem fylgdi honum ætíð lifa í hjörtum leikmanna og stuðningsfólks Skagamanna.

Kveðja frá KR

Steini kom ungur til KR í 2. flokk og hreif strax KR-inga með sinni nærveru. Sjálfur fékk ég stundum „skutl“ heim hjá meistaranum eftir mínar æfingar ef maður missti af strætó. „Á ég að skutla þér Strumpur“? og svo hló hann dátt. Steini fékk síðan smjörþefinn af meistaraflokki félagsins en snéri í heimahagana og var magnaður í 10 ár á Skaganum í frábæru liði. Eftir glæstan feril með ÍA og landsliðinu kom Steini til KR haustið 1998 og afrek hans tala sínu máli, tvöfaldur meistari á fyrsta tímabilinu og í kjölfarið bættust þrír titlar til viðbótar. Vissulega var liðið okkar gott og líklegast nokkrir betri en hann í fótbolta en hann var sigurvegari og leikgleðin, baráttuandinn sem og einstakur karakter lyfti Steina á hæsta stall, og um leið einnig KR. Þúsund þakkir, Steini, fyrir að hafa ekki farið út í atvinnumennsku þegar þér bauðst það. Steini fór þó í stuttan tíma á lánssamningi til Stoke. Sjálfur fór ég á leik en Steini var meiddur en lagði þó hart að mér að koma í heimsókn í a.m.k. einn kaldan. Pabbi minn heitinn var með í för og reyndist heimsóknin á heimili þeirra Steina, Önnu og Magnúsar vera toppurinn sem gleymist ekki.

Steini þjálfaði hjá KR 2. flokkinn, var aðstoðarmaður í meistaraflokki og tók síðan tímabundið við liðinu og sigldi skútunni í örugga höfn eitt sumarið. Okkur var ljóst að hann stefndi hátt sem þjálfari og það kom sá dagur að Steini söðlaði um. Við glöddumst mjög yfir mögnuðum árangri hans með Leikni og öllum var ljóst að fagmennskan og ástríðan var engu minni við hliðarlínuna en inni á vellinum sjálfum. Tengslin, vináttan og nærvera Steina var þó alltaf til staðar. Hann var Skagamaður og KR-ingur, sagði það margoft sjálfur og er lýsandi dæmi um þá gagnkvæmu virðingu sem á milli liðanna ríkir. Ágóðaleikurinn síðastliðið sumar bar þess glögg merki er vinir Steina og Önnu tóku til sinna ráða og fylltu Akranesvöllinn. Það verður skrýtið að sjá hann ekki á sínum stað á KR-vellinum við hlið Önnu næsta sumar en ég hef staðfesta trú á því að lýsingar Bjarna Fel í KR-útvarpinu nái til himna og veit þar af leiðandi að Steini mun verða vel upplýstur um gang mála.

Elsku Anna Elín, Magnús, Unnur og Teitur, við KR-ingar biðjum fyrir ykkur og ætlum Guði að veita ykkur og aðstandendum allan þann styrk sem um getur. Minningin um einstakan fjölskyldumann, vin okkar allra og meistarann Sigurstein Gíslason mun klárlega lifa um ókomna tíð.

Kveðja frá Knattspyrnusambandi Íslands

Sigursteini kynntist ég þegar hann var leikmaður í 2. aldursflokki. Áhugi hans á knattspyrnu var mikill og hæfileikaríkur var hann. Keppnisskapið var einstakt sem og sigurviljinn. Hann var maður liðsheildarinnar og kunni að gefa af sér enda var hann strax í 2 . aldursflokki fenginn til að þjálfa yngstu iðkendurna. En þjálfun varð að bíða því að við tók glæsilegur ferill Sigursteins innan vallar í meistaraflokki og sigrarnir urðu margir. Sigursteinn varð oftar Íslandsmeistari í knattspyrnu en nokkur annar leikmaður af hans kynslóð eða níu sinnum með Akranesi og KR.

Hann var stoltur að leika fyrir Íslands hönd og alls lék hann 22 landsleiki á tímabilinu 1993-1999. Þá lék Sigursteinn um skamma hríð erlendis með Stoke City veturinn 1999-2000.

Sigursteinn hafði að loknum leikmannsferli sínum fetað sín fyrstu spor í þjálfun í meistaraflokki og ljóst var að hann og knattspyrnan yrðu ekki viðskila. Glæsilegur árangur hans með Leikni R. vakti verðskuldaða athygli en hann þjálfaði einnig hjá KR og Víkingi R.

Sigursteinn var sæmdur gullmerki KSÍ fyrir afrek sín 2. desember sl. þegar honum og Gunnari Guðmannssyni voru afhent fyrstu eintökin af síðara bindi 100 ára sögu Íslandsmótsins. Þeir áttu það sameiginlegt að hafa orðið Íslandsmeistarar níu sinnum hvor, en á ólíkum tímabilum. Ég fann vel að Sigursteinn var stoltur af þessum heiðri en við ræddum um baráttu hans fyrir lífinu, hann var augljóslega þjakaður en vonin og sigurviljinn var til staðar.

Á kveðjustundu minnumst við góðs knattspyrnufélaga, en umfram allt góðs drengs sem naut virðingar og hylli.

Knattspyrnuhreyfingin sendir ættingjum Sigursteins, eiginkonu og börnum innilega samúðarkveðju.

Steini varð strax við komuna til Leiknis okkar drengjum mikil fyrirmynd, bæði í afrekum sínum innan vallar en ekki síður í því hvernig hann lifði lífinu utan vallar, enda vart hægt að finna traustari mann en Steina. Hann varð drengjunum stoð og stytta og skilur eftir sig skarð sem aldrei verður fyllt í lífi þeirra.

Vandfundinn er þægilegri maður en Steini Gísla til samstarfs og fyrir lítið íþróttafélag með stórt hjarta er það Guðsgjöf að fá Steina Gísla í lið með sér. Maður sem sýndi metnað en um leið sanngirni, sigurhugarfar en um leið auðmýkt, hörku en um leið kærleik. Hann var knattspyrnumaður sem hafði upplifað þetta allt en um leið saklaus sveitamaður sem raulaði á göngum Leiknishússins lag með Villa Vill sem létti öllum lund.

Eftir standa mýmargar góðar stundir með Steina Gísla sem við Leiknismenn geymum með okkur um öll ókomin ár. Sætir sigrar á knattspyrnuvellinum, kjúklingasúpan hennar Önnu sigtuð af grænmeti fyrir Steina, keppnisskap á æfingum sem átti engan sinn líkan, partí fyrir leikmennina, Tony Pulis-útlitið og margar aðrar kostulegar stundir sem aldrei líða úr minni.

Það hafa verið okkur Leiknismönnum sérstök forréttindi að kynnast Steina Gísla, sem með einkar ljúfu yfirbragði en samt grjóthörðu hugarfari heillaði Leiknisfólk allt með drífandi dugnaði og hreinskilni sem öðrum er til eftirbreytni. Hugur allra Leiknismanna og hjarta er hjá fjölskyldu Steina, Önnu Elínu konu hans og börnunum þremur.

Steini á sér stað í sögu Leiknis og mun sigurhugarfar, andi og áræðni hans um ókomna tíð vera öðrum Leiknismönnum hvatning og innblástur.

Vertu blessaður, kæri Steini okkar.

F.h. Íþróttafélagsins Leiknis,

Ég kynntist þér eins og fyrr segir sem þjálfari þinn, það var alveg sama hvað ég bað þig að gera þú reyndir alltaf að gera þitt besta, þú spurðir oft hvers vegna og af hverju en þú varst alltaf tilbúinn að gera þitt besta og það sem einkenndi þig var sú mikla jákvæðni sem þú bjóst yfir. Þú hafðir þínar skoðanir þú lést alltaf heildina ganga fyrir og liðsandinn skipti þig meira máli heldur en margan. Það var ekkert það verk svo erfitt og krefjandi að þú sæir ekki eitthvað jákvætt við það.

Þú varst fljótur að koma auga á spaugilegu hliðarnar og gera grín á góðlátlegan hátt. Þetta smitaðist inn í hópinn sem var sterkur og samheldinn. Það er hægt að lýsa þér á einfaldan hátt, vinnusemi og velvild bjuggu til magnaðan sigurvegara. Það urðu kaflaskil þegar sjúkdómur þinn greindist. Við áttum gott spjall saman um það leyti þar sem þú sagðir mér að þú ætlaðir að takast á við þetta af æðruleysi og karlmennsku. Þú gerðir það svo sannarlega. Það var gaman að geta átt þær stundir sem við Inga nutum saman með þér, Önnu og börnunum á Flórída í haust. Þær minningar verða vel varðveittar.

Elsku Steini, það er sárt að kveðja þig en því miður skilur leiðir að sinni. Þú sýndir mikið æðruleysi og karlmennsku allt til loka. Þín verður sárt saknað en missir Önnu og barnanna er eitthvað sem enginn getur ímyndað sér. Steini, þú skilur eftir skarð sem verður aldrei fyllt. Ágæta fjölskylda, ef það hefði ekki verið gleði þá væri ekki þessi sorg.

Elsku Anna, Magnús, Unnur Elín og Teitur, megi góður guð gefa ykkur styrk á þessum erfiðum tímum. Minning Steina mun lifa. Vinarkveðja

Þú sagðir sjálfur að þínir stærstu sigrar væru utan vallar. Að hafa fundið sálufélaga þinn í Önnu Elínu og stofnað með henni fjölskyldu þar sem þrír yndislegir englar eru staðfesting á ást ykkar, það var þinn stærsti sigur. Það var sá sigur sem þú varst stoltastur af. Enda var það eini sigurinn sem þú montaðir þig af. Í þeim sigri skein meistarahæfni þín hvað sterkust í gegn því betri eiginmann og föður er ekki hægt að hugsa sér.

Það sama má segja um okkur sem vorum svo heppin að mega kalla þig vin, því traustari vin er ekki hægt að hugsa sér.

Það er oft að sagt að fólk sýni sitt rétta eðli þegar á móti blæs. Það var á vordögum síðastliðins árs að þú mættir stærsta og erfiðasta andstæðingi sem hægt er að hugsa sér. Engu að síður var engan bilbug á þér að finna og blést þú til sóknar. Í þeirri baráttu áttir þú þér sannarlega öfluga liðsfélaga en engan þó sterkari en hana Önnu Elínu, sem þú kallaðir Klettinn þinn. Sókn þín gekk vel en rétt fyrir jól sneri svo þessi andstyggilegi andstæðingur vörn í sókn og réðist að þér með öllu sínu afli og lét þig svo sannarlega finna til tevatnsins. Þú barðist hetjulega og fórst fremstur í flokki liðs þíns með eldmóðinn að vopni, þar sem Anna Elín stóð þér sterk við hlið. Þó að þú værir orðinn helsærður var ekkert til hjá þér sem hét uppgjöf, heldur hélstu áfram að blása eldmóði í liðsfélaga þína. Þegar ljóst var orðið að andstæðingurinn færi með sigur að hólmi notaðir þú síðustu krafta þína til að hvetja liðsfélagana til dáða svo að þeir gætu tekist á við það sem á eftir kæmi þegar meistarans nyti ei lengur við. Þannig varstu, vinur, það var alltaf fjölskyldan fyrst, vinirnir fyrst, liðið fyrst og síðan þú.

Ég varð þess heiðurs aðnjótandi að fá að berjast með þér í þessari lokabaráttu en þetta var alveg eins og áður er við börðumst á vellinum saman, alltaf var jafn gaman og gefandi að vera nálægt þér, allt var það eldmóður þinn sem dró mann áfram. Alltaf var stutt í húmorinn þinn, þó svo að alvara barátturnar hafi verið okkur öllum kunn. Ég er ánægður og stoltur af því að hafa mátt berjast með þér í lokabaráttunni og að hafa mátt styðja þig eins og ég gat, en það var bara oft spurning hver var að styðja hvern?

Þessar síðustu stundir ræddum við um alla heima og geima. Eins og þér einum var lagið fékkstu mig til að lofa þér nokkrum hlutum. Það fyrsta hef ég nú þegar uppfyllt. Annað er komið í fulla vinnslu og veistu að hún brosti allan hringinn, afmælisgjöfin hitti beint í mark. Það þriðja mun ég leitast við að uppfylla svo lengi sem ég lifi. En það síðasta get ég ekki uppfyllt nema að hluta til, því ég græt sorgartárum nú um stund og syrgi þig, vinur, en er fram líða stundir munu sorgartár breytast í gleðitár eins og þú baðst um.

Elsku Anna Elín, Magnús Sveinn, Unnur Elín og Teitur Leó, megi Guð og englarnir vaka yfir ykkur.

Sigursteinn var aldrei andstæðingur á leikvelli heldur þátttakandi þar sem heiðarleiki, sigurvilji og dugnaður var hafður að leiðarljósi. Slíkir menn eru ekki andstæðingar, heldur leiðtogar, fyrirmyndir sem setja mark sitt á þá sem á vegi þeirra verða.

Ég kynntist Sigursteini upp á nýtt í Portúgal vorið 2011 þegar hann þjálfaði Leikni og ég var fararstjóri ferðaskrifstofunnar sem annaðist liðið. Sem þjálfari og yfirmaður Leiknis var hann fagmaður fram í fingurgóma. Aðeins örfáir þjálfarar og liðsmenn eru sjálfbærir í æfingaferðum, ef svo má að orði komast: ekkert vesen, engin vandamál og ekki yfir neinu að kvarta. Ef taka þurfti til hendinni eða græja hluti gerði hann það sjálfur.

Það er sárt fyrir fjölskylduna að sjá á eftir elskulegum eiginmanni, föður og vini. En því má heldur ekki gleyma að missir Sigursteins er ekki síðri, að fá ekki að leiða börnin sín í gegnum krákustíga lífsins, leiðbeina þeim af hjartans einlægni og kenna þeim áfram að koma heiðarlega fram, líta á alla sem jafningja, eins og einkenndi hann alla tíð. Ég veit að Sigursteinn Gíslason var hetja og sigurvegari fram að hinstu stund. Þannig kom hann í heiminn, þannig vildi hann kveðja og þannig minnumst við hans.

Ég votta elskulegri eiginkonu, börnum, stórfjölskyldu og vinum dýpstu samúð.