Gunnlaugur Aðalsteinn Jónsson fæddist á Möðrudal á Fjöllum 28. maí 1931. Hann lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni 7. febrúar 2012.
Foreldrar hans voru Jóhanna Arnfríður Jónsdóttir, f. 16.1. 1906, d. 6.5. 1986, og Jón Eyjólfur Jóhannesson, f. 9.4. 1907, d. 5.10. 1981. Gunnlaugur var elstur átta systkina, þau eru: Arnþór, f. 1933, Þórlaug, f. 1934, d. 2008, Gunnþórunn, f. 1937, Viggó, f. 1939, Steinunn, f. 1940, Halldóra Jóna, f. 1944, og Kristín Dúlla, f. 1948.
Hinn 14.8. 1970 kvæntist Gunnlaugur Sigríði Jónu Clausen, f. 29.8. 1942. Foreldrar hennar voru Ólöf Arnbjörg Jónsdóttir, f. 11.9. 1908, d. 12.11. 1997, og Axel Clausen, f. 30.4. 1880, d. 5.2. 1985. Börn Gunnlaugs og Sigríðar eru: 1) Eyjólfur Þórður, f. 14.8. 1962, kvæntur Jónu I. Pálsdóttur, f. 20.4. 1964, börn þeirra eru a) Eyjólfur Aðalsteinn, f. 1988, og b) Ída Bjarney, f. 1990. 2) Ólöf, f. 15.10. 1964, gift Pétri Ragnari Péturssyni, f. 25.7. 1966, synir þeirra eru a) Björn Hlynur, f. 1987, og b) Alexander Glói, f. 1995. 3) Aðalheiður, f. 7.12. 1965, gift Halldóri Hafsteinssyni, f. 5.2. 1962, börn þeirra eru a) Elísabet, f. 1983, gift Þrándi Tryggvasyni, f. 1979, synir þeirra eru Steinar Máni, f. 2007, og Sölvi, f. 2010, b) Gunnlaugur Steinar, f. 1991. 4) Jóhanna Jóna, f. 10.1. 1968, gift Júlíusi Ágústi Guðmundssyni, börn þeirra eru a) Sigríður Jóna, f. 1989, b) Þráinn Freyr, f. 1994, og c) Jón Ágúst, f. 2005, börn Júlíusar af fyrra sambandi eru a) Atli Freyr, f. 1985, b) Þráinn, f. 1993, og c) Úlfar, f. 1995. 5) Jón Hlynur, f. 16.12. 1968, kvæntur Karenu Ósk Hrafnsdóttur, f. 23.6. 1971, börn þeirra eru a) Sigrún María, f. 1992, b) Hlynur Freyr, f. 1993, c) Sara Dís, f. 2001, og d) Heiða Sól, f. 2006.
Gunnlaugur starfaði við póstflutninga ásamt föður sínum er hann bjó í Möðrudal og einnig opnaði hann Fjallakaffi í Möðrudal. Gunnlaugur vann ýmis störf og flutti síðan til Reykjavíkur 1964. Gunnlaugur starfaði lengst af sem bílamálari og öðlaðist réttindi sem slíkur. Hann vann hjá Garðari Sigmundsyni, Bílamálun Sigursveins og lengst af hjá Strætisvögnum Reykjavíkur, eða þar til hann lét af störfum 2001 sökum aldurs. Eftir það helgaði hann sig fjölskyldunni og sínu helsta áhugamáli, hestum.
Gunnlaugur verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, 15. febrúar 2012, og hefst athöfnin klukkan 13.
Ástin mín hvað ég sakna þín.
Ég minnist þín um daga og dimmar nætur.
Mig dreymir þig, svo lengi hjartað slær.
Og meðan húmið hylur allt sem grætur,
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros, þau aldrei, aldrei gleymast.
Þitt allt, þitt bænarmál og hvarms þíns tár.
Hvert bros, hvert orð, hvert armtak þitt skal geymast.
Þín ástarminning græðir lífs míns sár.
(Ásmundur Jónsson)
Þú ert stóra ástin í mínu lífi, ég elska þig.
Þín eiginkona,
Sigríður (Sigga).
Margar góðar stundir rifjast upp, til dæmis hestaferðirnar okkar. Þú varst tilbúinn að leiðbeina mér um allt varðandi hesta, hvernig átti að gefa þeim, umgangast þá og eins að ríða út. Ansi oft var ég úti í gerði eða úti í náttúrunni á hestbaki meðan þú varst að gefa og þegar ég kom til baka léstu mig vita hversu dugleg ég væri að sitja hest og að þú værir stoltur af mér. Þú varst alla tíð mjög stoltur af mér og lést mig vita af því og eins var ég mjög stolt af að þú værir pabbi minn, það er ekki hægt að finna betri pabba.
Lífið á eftir að vera tómt án þín, elsku pabbi minn, en ég trúi að nú hafir þú fengið hvíld og þjáist ekki meir. Það var í byrjun júní sem þú veiktist mikið og hefur verið inni á spítala síðan og hrakað mikið með hverjum degi. Mikið er ég þakklát fyrir allar stundirnar okkar saman, elsku pabbi minn. Til dæmis síðasta sumar þegar þú varst á Landakoti og ég kom til að hjálpa þér að borða. Það var orðið daglegt brauð og röbbuðum við um gamla daga og það sem framundan væri, stundum leið okkur vel og þá hlógum við saman og stundum leið okkur illa og þá grétum við saman, elsku pabbi minn. Í september fluttir þú á Sóltún þar sem þér leið vel. Þið mamma gátuð verið saman, það var það sem þið vilduð helst af öllu. Þið hafið alla tíð verið samrýnd og síðan þú fórst á spítala hefur líf ykkar mömmu verið erfitt. Í veikindum þínum hefur mamma setið hjá þér öllum stundum og horft á þig verða veikari og veikari. Síðustu jól voru mjög erfið fyrir alla þar sem þú veiktist mikið og náðir þér ekki af þeim veikindum.
Elsku mamma, missir þinn er mikill og vil ég biðja guð að hjálpa okkur öllum í þessari miklu sorg. Eins vil ég þakka starfsfólki á Sóltúni fyrir það hversu vel það hefur séð um pabba.
Elsku pabbi minn, þú barðist hetjulega við hræðilegan sjúkdóm, gast ekki hreyft þig, varst kominn í hjólastól og gast að lokum ekki tjáð þig og þurftir að gefa eftir að lokum. Kvalir þínar voru ógurlegar og var mjög sárt að horfa á þig þjást svona, elsku pabbi minn, og geta ekki hjálpað. Ég kveð þig að sinni, elsku pabbi minn, með þessu fallega ljóði:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson)
Ég sakna þín svo mikið elsku pabbi minn, minning þín mun ávallt lifa með mér.
Þín
Aðalheiður.
Þín pabbastelpa,
Jóhanna Jóna.
Það voru sterkir þræðir í Gulla til heimahaganna norður í Möðrudal á fjöllum. Hann bar þess alveg merki að hafa alist upp á þessum hrjóstruga en fallega stað norður í landi. Vinnusemi, hjálpsemi og einurð voru eiginleikar sem prýddu Gulla sem einstakling. Hann var fyrstur manna á staðinn ef á hjálp þurfti að halda og yfirleitt síðastur til að yfirgefa staðinn ef eitthvað var enn hægt að gera. Ég man fyrsta skiptið sem við hittumst, við Gulli, það var seint um nótt í Barmahlíð 16 er ég fylgdi Ólöfu heim eftir skrall í bænum. Þá var hann að fara á fætur og til vinnu niðri á strætó og gera vagnana klára til aksturs en hann límdi auglýsingar á vagnana í fjöldamörg ár í aukavinnu með bílamálarastarfi sínu hjá SVR. Hann Gulli var ekkert að tala mikið um hlutina, hann vildi frekar vera að gera eitthvað og það var oft hans tjáningarmáti – að hjálpa manni að gera við bílinn, mála, flytja eða passa börnin. Hann lifnaði allur við þegar barnabörnin voru annars vegar og naut þess að hafa börnin sér við hlið og allt frá því er þau fyrstu komu var Gulli afi dásamaður af þeim og þau hændust að honum hvert af öðru. Hann var aldrei glaðari en að geta spjallað og leikið við börnin sín.
Gulli giftist Sigríði Clausen og voru þau hjónin ætíð samrýnd. Þó svo að Gulli væri í hestunum og ynni mikið alla tíð fundu þau hjónin eitthvað sameiginlegt að gera. Það var farið í Breiðfirðingabúð, á kvæðamannakvöld og til vina og kunningja en Gulli var ríkur af vinum og velgjörðarmönnum enda mjög vel kynntur hvar sem hann kom. Ég var svo heppinn að njóta samveru við tengdaföður minn er ég rak fyrirtæki fyrir nokkrum árum. Þá fór Gulli með mér nokkrar ferðir sem tengdust rekstrinum. Sjaldan hefur mér fundist eins gaman að aka þjóðveg eitt og með honum Gulla. Hann þekkti hvern krók og kima norðurleiðarinnar og kunni sögur af mönnum og málefnum á hverjum bæ sem ekið var hjá. Hann sagði mér líka sögur frá uppvaxtarárum sínum fyrir norðan og fannst manni þá oft ævintýrablær yfir frásögnunum. Þeirra á meðal er saga sem hann sagði mér af sér og föður sínum þegar þeir fóru um í þreifandi snjóbyl á milli húsa í Möðrudal og faðir hans rataði með því að þekkja hvaðan vindurinn kæmi og eins hvernig gönguleiðin lægi undir fótum þeirra.
Síðustu árin fór heilsa Gulla þverrandi og herjaði á hann illvígur sjúkdómur. Það var sárt að verða vitni að því hve illa þessi sjúkdómur fór með góðan dreng.
Gulli skilur eftir sig ríkulegan fjársjóð afkomenda sem elska hann og dá og eru ávallt með honum í hug og hjarta. Ég er í þeirra hópi.
Ég þakka þér samfylgdina kæri vinur.
Pétur Ragnar Pétursson.
Litli vinur
lífið kallar
leiðir okkar skilja í dag
góðar vættir vaki allar
verndi og blessi æ þinn hag.
(Höf. ók.)
Það er erfitt fjall að klífa yfir að kveðja þig í dag, elsku afi og tengdaafi. Þú varst gull af manni og hefur reynst okkur vel. Það var svo dýrmætt að fá að eyða síðustu dögunum með þér uppi á Sóltúni, þar sem þú lést í faðmi fjölskyldunnar. Við munum ekki eftir þér veikum nema síðustu árin sem voru þér svo erfið, þegar þú varst orðinn meðvitaður um hvaða áhrif sjúkdómurinn hafði á þig og ættingja og vini.
Ég, Beta, man þegar þú kysstir mig laugardaginn áður en þú lést og knúsaðir og fettir upp á nefið á þér, eins og ég væri ennþá smástelpa í Barmahlíðinni í fanginu á Gulla afa og þú varst vanur að fara með Búkollu fyrir mig, aftur og aftur og aftur. Ég, Beta, á þér það að þakka að þú dróst mig inn í hestaiðkunina, sem ég festist í þónokkur ár.
Við hjónin kveðjum þig í dag með miklum söknuði, það er erfitt að sleppa af þér takinu, þetta er svo endanlegt, en þar til við hittumst á himnum þá biðjum við góðan Guð að gæta þín í millitíðinni fyrir okkur.
Hinstu kveðjur,
Elísabet og Þrándur.
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund,
á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt
lit og blöð niður lagði
líf mannlegt endar skjótt.
(Hallgrímur Pétursson)
Elskulegur langafi okkar er fallinn frá. Ég, Steinar Máni, var járnkarlinn hans Gulla langafa, kynni þeirra Sölva voru stutt en minningarnar sem foreldrar okkar geyma eru ómetanlegar: Skemmtilegu sögustundirnar í Barmahlíðinni, síðan máttum við leika okkur í öllum vasaljósunum hans og átti hann heilt færiband af þeim. Skemmtilegast af öllu þótti mér, Steinari Mána, að fara upp í Kópavog á hestbak með afa sumarið sem hún mamma var ófrísk að honum Sölva litla bróður. Dellan að fara aftur og aftur og aftur á hestbak byrjaði þá, eftir það voru farnar vikulegar ferðir í Fjölskyldu- og húsdýragarðinn til þess eins að setjast á hestbak og fara í Kókómjólkurlestina.
Gulla langafa verður sárt saknað. Það var svo notalegt að fá að heimsækja hann daginn sem hann lést, það er ómetanlegt fyrir okkur bræðurna að eiga þá minningu þegar við verðum eldri.
Hinstu kveðjur,
Steinar Máni og Sölvi.
Við komum hér á kveðjustund
að kistu þinni bróðir
að hafa við þig hinsta fund
og horfa á gengnar slóðir
og ógn oss vekja örlög hörð
en ennþá koma í hópinn skörð
og barn sitt faðmi byrgir jörð
vor bleika trygga móðir
En minning þín er mjúk og hlý
og mun oss standa nærri
Með hverju vori hún vex á ný
og verður ávallt kærri
Ef lífsins gáta á lausnir til
þær ljóma bak við dauðans þil
Og því er gröfin þeim í vil
sem þráðu útsýn stærri
(Magnús Ásgeirsson)
Aftur er höggvið skarð í systkinahópinn. Nú þegar við kveðjum kæran bróður þökkum við honum samfylgdina og biðjum honum góðrar heimkomu þar sem hans bíða vinir í varpa.
Elsku Sigga. Okkar innilegustu samúðarkveðjur til þín, barna ykkar og fjölskyldna þeirra. Guð veri með ykkur.
Minning Gulla bróður lifir.
F.h. systkina minna,
Kristín Dúlla.
Elsku afi, ég sakna þín sárt og elska þig, takk fyrir að vera stoltur af mér.
Þinn afastrákur,
Þráinn Freyr.
Elsku afi, það var skemmtilegt þegar þú varst að leika við mig, í eltingaleik.
Ég sakna þín rosamikið.
Þinn gullmoli,
Jón Ágúst.