Kristín Svava Svavarsdóttir fæddist í Reykjavík 1. apríl 1957. Hún lést á heimili sínu 4. febrúar 2012. Foreldrar hennar voru Svavar Guðni Guðnason sölumaður, f. 25. ágúst 1930, d. 30. desember 2011, og kona hans Sigríður Andrésdóttir, f. 26. september 1936, d. 2. nóvember 1993. Systkini Kristínar eru 1) Andrés, f. 24. nóvember 1955, kvæntur Þóru Stephensen. Þau eiga tvö börn. 2) Guðni Birgir, f. 3. janúar 1960, kvæntur Kristínu Guðrúnu Ólafsdóttur. Þau eiga þrjú börn og fimm barnabörn. 3) Rannveig Elín, f. 20. ágúst 1970. Hún á eina dóttur með fyrrverandi eiginmanni sínum David Beiter.

Kristín giftist 15. maí 1982 Viðari Gíslasyni bryta, f. 21. desember 1957. Foreldrar hans eru Gísli Guðmundsson, f. 11. september 1926, d. 4. júlí 2009, og k.h. Dagbjört Ólafsdóttir, f. 15. júní 1931. Sonur Kristínar og Viðars er Andrés, f. 10. ágúst 1988. Unnusta hans er Margrét Helga Skúladóttir, þau eiga dótturina Telmu Svövu, f. 3. apríl 2011.

Kristín bjó og starfaði í Reykjavík alla sína ævi utan átta ár sem þau Viðar bjuggu í Vestmannaeyjum. Hún vann margvísleg störf s.s. við fiskvinnslu og umönnun barna og aldraðra. Síðustu árin vann hún hjá Röntgen í Domus Medica og hjá heildsölu. Frá 2009 var Kristín félagi í Oddfellowreglunni.

Útför Kristínar fer fram frá Grafarvogskirkju í dag, 15. febrúar 2012, kl. 13.

Elsku mamma mín, ég á eftir að sakna þín mjög mikið, þú varst alltaf svo góð, hlý, hjálpsöm og frábær kona í alla staði. Mamma, þú varst alltaf svo umhyggjusöm og gættir þess að mér liði vel en það var erfitt að fá þig til þess að þiggja hjálp. Það er svo margt sem ég get skrifað um þig elsku mamma en ég vil geyma þær minningar í hjarta mér um ókomna tíð.

Elsku mamma, ég vil þakka þér fyrir allar dýrmætu stundirnar sem við áttum saman, hvíldu í friði, ég mun ávallt sakna þín.

Margs er að minnast,

margt er hér að þakka.

Guði sé lof fyrir liðna tíð.

Margs er að minnast,

margs er að sakna.

Guð þerri tregatárin stríð.

Far þú í friði,

friður Guðs þig blessi,

hafðu þökk fyrir allt og allt.

Gekkst þú með Guði,

Guð þér nú fylgi,

hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.

(Vald. Briem)

Þinn sonur,

Andrés.

Ég trúi því ekki að mín elskulega tengdamóðir sé farin og er mjög skrítin tilhugsun að hún komi ekki aftur. Það eru komin sjö ár síðan ég hitti hana Stínu mína fyrst, þá tók hún mér strax eins og sinni eigin dóttur en við urðum strax mjög góðar vinkonur. Eru þær eru ófáar stundirnar sem við áttum saman við eldhúsborðið í Gautavíkinni en þar gátum við setið og spjallað um allt milli himins og jarðar. Ekki leiddist okkur það að fara saman í búðir en það eru ekki allir svo heppnir að geta farið með tengdamömmu sinni í búðaráp.

Það var svo í ágúst 2010 að Stína og Viddi buðu okkur Andrési með til Benidorm sem verður okkur ógleymanleg ferð. Í ferðinni færðum við Andrés þeim þær fréttir að von væri á þeirra fyrsta barnabarni eða eins og við Andrés orðuðum það „að hún fengi kannski stóra afmælisgjöf“ en sú litla fæddist tveimur dögum eftir afmælið hennar Stínu. Við sáum um leið að Stína ljómaði öll þegar hún fékk fréttirnar og ekki síður Viddi og voru þau strax farin að hugsa um allt sem tengdist litlu kríli enda voru þau löngu farin að bíða eftir að verða amma og afi.

Mér finnst mjög erfitt að hugsa til þess að Stína mín fékk ekki lengri tíma með ömmusnúllunni sinni, en við Andrés munum gæta þess að Telma Svava okkar fái að heyra sögur og sjá myndir af ömmu Stínu. Einnig veit ég að Viddi afi verður duglegur að halda minningu hennar á lofti.

Það verður sárt að hafa hana ekki hjá okkur þegar Telma Svava verður eins árs í byrjun apríl en við Stína vorum þegar búnar að ákveða að slá saman í eina afmælisveislu fyrir þær saman hinn 1. apríl, sem var afmælisdagur tengdamömmu. Ég ætla að halda þeirri áætlun og halda upp á afmæli þeirra beggja þennan dag.

Ég er mjög þakklát fyrir að hafa verið með tengdó um síðustu jól en hún Stína mín var mikið jólabarn enda var heimilið hennar ávallt fallega skreytt á þessum tíma. Það hvarflaði þó ekki að mér að þetta yrðu mín fyrstu og einu jól með henni.

Elsku Stína mín, þakka þér fyrir allt sem þú gafst mér og gerðir fyrir mig, ég á eftir að sakna þín mikið en minning þín mun lifa um ókomin ár. Hvíl í friði og megi guð og englar geyma þig.

Þín tengdadóttir,

Margrét Helga.

Þau ljós sem skærast lýsa,

þau ljós sem skína glaðast

þau bera mesta birtu

en brenna líka hraðast

og fyrr en okkur uggir

fer um þau harður bylur

er dauðans dómur fellur

og dóm þann enginn skilur.

En skinið loga skæra

sem skamma stund oss gladdi

það kveikti ást og yndi

með öllum sem það kvaddi.

Þótt burt úr heimi hörðum

nú hverfi ljósið bjarta

þá situr eftir ylur

í okkar mædda hjarta.

(Friðrik Guðni Þórleifsson)

Stína er dáin. Hún var tekin frá okkur snögglega og án mikils fyrirvara. Við skiljum ekki hvers vegna. Það eins og annað er í hendi guðs. En við trúum því að nú líði henni vel og allar hennar þrautir og erfiðleikar séu á bak og burt. Allar góðu minningarnar sem við eigum um hana skilja eftir yl í hjartanu. Hún var glaðvær og góð, æðrulaus og dugleg. Hún átti við heilsuleysi að stríða í mörg ár en lét það ekki stjórna lífi sínu. Það var ekki hennar stíll. Hún var sterk stoð í fjölskyldunni og hugsaði vel um fólkið sitt. Bar umhyggju fyrir okkur öllum. Hún var innilega glöð yfir því að vera orðin amma og hlakkaði til að fylgjast með Telmu Svövu vaxa úr grasi. Hún naut þess að hugsa um heimilið sitt og gera það sífellt fallegra. Hún var mikið jólabarn og í desember varð íbúðin þeirra Vidda að ævintýralegu jólalandi. Um Stínu eigum við því dýrmætan sjóð góðra minninga sem við varðveitum. Minningar um góða systur, mágkonu og frænku sem við hefðum viljað njóta svo miklu lengur. Við fáum engu um það að ráða en erum þess fullviss að leiðir okkar muni liggja saman síðar.

„Leið okkar liggur ekki um grængresið mjúka, hún er fjallvegur og talsvert grýtt. En hún liggur upp í mót, áfram í sólarátt.“

(Ruth Westheimer)

Hafðu þökk fyrir samfylgdina elsku Stína.

Andrés, Þóra, Örvar

og Dagbjört.

Síðustu dagar hafa verið sem í draumi sem ég hef beðið eftir að vakna af. En það er víst raunveruleikinn en ekki draumur að hún Stína mín er farin fyrir fullt og allt. Það er erfitt að hugsa til þess að við eigum aldrei aftur eftir að sitja yfir kaffibolla, spjalla og hlæja saman.

Það er stórt skarð sem myndast í lítilli fjölskyldu þegar tveir einstaklingar falla frá á rúmum mánuði, fyrst tengdapabbi og nú Stína.

Hugurinn þýtur um garð minninganna og erfitt er að staldra við. Það eru svo margar góðar minningar eftir rúmlega 30 ára vinskap og fjölskyldutengsl.

Stína, Addi og Guðni flissandi og hlæjandi eins og smákrakkar.

Stína, Viddi og óskabarnið Andrés sem beðið var eftir í mörg ár.

Boðin hennar þar sem borðið svignaði undan kræsingum og allt svo smekklega borið fram.

Ferðalögin okkar bæði erlendis og hér heima.

Stína var glæsileg kona, trú og trygg sínu fólki hvort heldur væru börn, gamalmenni eða málleysingjar. Alltaf tilbúin að rétta fram hjálparhönd.

Börnin okkar Guðna hafa alltaf notið góðmennsku hennar enda er engin eins og Stína frænka í þeirra huga. Hún gladdist með þeim, þerraði tárin og gaf þeim góð ráð.

Stolt var hún af einkasyni sínum Andrési, unnustu hans Margréti og litla sólargeislanum Telmu Svövu sem gaf ömmu sinni ómælda gleði síðustu mánuðina.

Veikindi sín bar hún í hljóði, beit á jaxlinn og hélt ótrauð áfram. Hún skyldi hafa betur.

Nú er komið að leiðarlokum. Með þakklæti kveð ég mína kæru vin- og mágkonu.

Far þú í friði,

friður Guðs þig blessi,

hafðu þökk fyrir allt og allt.

Gekkst þú með Guði,

Guð þér nú fylgi,

hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.

(Vald. Briem)

Kveðja

Kristín G. Ólafsdóttir.