Steinunn Haraldsdóttir

Svo lengi sem við munum eftir okkur hefur Steinunn verið hluti af lífi okkar. Hún var ráðskona hjá Þórði afa í Skipasundinu þar sem móðir okkar bjó þegar við bræðurnir vorum að stíga okkar fyrstu skref. Þar leit hún eftir okkur bræðrum á meðan afi og mamma voru að vinna og eigum við góðar minningar frá þeim tíma. Steinunn var einstaklega úrræðagóð og beitti oft mikilli hugkvæmni við lausn mála. Sem dæmi um þetta var að annar okkar hafði ótrúlega mikinn áhuga á að stinga öllu mögulegu inn í rafmagnsinnstungur. Leysti hún málið með að setja upp ótengda innstungu á vegg sem hamast mátti í að vild.

Seinna þegar við fluttumst austur fyrir fjall og hún í Njörvasundið vissum við alltaf hvert af öðru og misstum aldrei þráðinn. Við heimsóttum hana oft og gistum jafnvel hjá henni þegar við vorum á ferðinni í Reykjavík.

Þegar við fullorðnuðumst héldum við alltaf sambandi og síðar tókum við meðal annars upp þann sið til fjölda ára að heimsækja hana alltaf seint á aðfangadagskvöld og lagðist sá siður ekki af fyrr við vorum báðir komnir með börn og við tóku hefðbundin jólaboð.

Steinunn var höfðingi heim að sækja og snaraði fram veisluborði á örfáum mínútum. Í heimsóknum hjá henni var margt skrafað og aldrei komið að tómum kofunum, enda Steinunn mjög vel lesin og fylgdist vel með öllu. Skipti þá engu hvort um væri að ræða uppruna lífsins, steinöldina, upphaf siðmenningar eða nýjustu tækni og vísindi. Á þessu síðastnefnda kom hún okkur kannski mest á óvart. Hún var alltaf með þeim fyrstu til að kaupa nýjustu græjurnar hvort sem um var að ræða vídeó, litasjónvarp, hljómflutningstæki eða stafrænan örbylgjuofn. Það sem meira var hún notaði tækin sér til hagsbóta, gömlu eldvélahellurnar fengu til dæmis frí langtímum saman eftir að örbylgjuofninn kom til sögunnar.

Annars var helsta ástríða Steinunnar garðyrkja og ræktun, þá sérstaklega ræktun matjurta og fjölærra blóma. Í garðinum hjá henni voru mörg hundruð tegundir af hinum margvíslegustu plöntum. Oft þegar við komum í heimsókn var hún að grúska í garðyrkjuritum, flokka fræ eða vökva.

Á seinni árum kom svo til óslökkvandi áhugi á köttum og áttu Guðbrandur og síðar Lísa og Lukka stóran sess í lífi hennar.

Komið er að leiðarlokum. Við bræðurnir og fjölskyldur okkar þökkum þér, Steinunn, fyrir einstaka væntumþykju og tryggð. Góð kona er gengin.

Það var mikið lán fyrir mig þegar Steinunn kom til okkar fóstra míns í Skipasundið. Betri manneskju var ekki hægt að fá til að annast syni mína á meðan ég var að vinna. Hún vildi allt fyrir þá gera, sem dæmi var Þórður orðinn þriggja ára þegar hún sótti hann enn í kerru á gæsluvöllinn. Hafði hún með sér heitt kakó og brauð handa honum svo hann yrði ekki of þreyttur eða svangur. Stefán fór hún með í ljós svo ég þyrfti ekki að taka frí frá vinnu. Þetta eru bara tvö lítil dæmi af mörgum um það sem hún gerði fyrir mig og þá, á meðan hún dvaldi hjá okkur.

Steinunn flutti síðan í Njörvasund og við austur fyrir fjall, en sambandið hélst og kom það fyrir að við gistum hjá henni ef við þurftum að dvelja yfir nótt í Reykjavík.

Steinunn var mjög gestrisin og snögg að töfra fram hlaðborð og helst þurfti að smakka á öllu. Hún kom einnig stundum austur til okkar og þá aldrei tómhent. Oftast kom hún með kleinur sem hún hafði steikt og voru þær vel þegnar. Fylgdu oft með sokkar og vettlingar sem komu sér vel.

Ekki má gleyma kisunum sem Steinunn eignaðist eftir að hún að flutti inn í Njörvasund, annan eins kattavin hef ég ekki þekkt, enda dekraði hún við þá af ástúð.

Steinunn sagði mér fyrir mörgum árum að hún hefði farið á miðilsfund og þar hefði mamma mín, sem lést löngu áður en Steinunn kom til sögunnar, komið til sín og þakkað sér fyrir og sagt að hún og Þórður fóstri minn þyrftu að taka á móti henni með kaffisopa þegar þar að kæmi. Svo hún hefur fylgst með og verið þakklát fyrir hvað Steinunn reyndist okkur vel. Það kæmi mér ekki á óvart að kisurnar hennar Steinunnar hefðu verið í móttökunefndinni ásamt vinum og vandamönnum í fallegri blómabrekku því Steinunn var mikil blómakona.