Ég hitti karlinn á Laugaveginum á horninu við Smiðjustíg. Hann var að koma að norðan: „Veðrið er gott á Akureyri,“ sagði hann. „Það er annað en fyrir vestan!“ og fór fyrir mig með vísu eftir Hjálmar Freysteinsson, sem hann hafði lært af Leirnum á þriðjudaginn:
Á Vestfjörðum er veðrið enn
versti ófögnuður.
Á Ísafirði eru menn
sem aldrei koma suður.
„Oh, ég held það væsi ekki um þá,“ sagði karlinn og sleikti út um:
Sjósiginn bútung og mörflot með
matinn veit ég bestan;
kæstan hákarl hef ég séð
í hjöllunum fyrir vestan.
Og leit upp til himins – og væri eftir honum að segja eins og Sigfús Blöndal:
Svo eftir endaðan
ævinnar vetur
húrra ég til himnaríkis,
heilsa upp á Pétur;
vona að blessunin
vel til mín geri
og gefi mér harðfisk,
já, harðfisk með sméri.
Jón Bjarnason alþingismaður fæddist í Asparvík á Ströndum. Hann var skólastjóri Bændaskólans á Hólum, en fór í prófkjör hjá Samfylkingunni fyrir alþingiskosningarnar 1999 en fékk ekki stuðning, svo að hann bauð sig fram fyrir vinstri græna og náði kjöri:
Útfallið í Asparvík
hreif eitt sinn sprek með skegg og kraga,
rótlaust sprek í rauðri flík;
það rak á fjörur Tröllaskaga.
Um svipað leyti var ort um Einar Odd Kristjánsson:
Sé ég út af látrum loddur,
lóminn kafa, skrækja ritur.
Fyrir vestan Einar Oddur
einn að kjötkötlunum situr.
Atli Heimir Sveinsson tónskáld bað mig um vísur í þing-rapp, sem hann var að semja:
Er þeir sparka orðknöttum
inn í mark hjá hver öðrum
eftir þjark í þingsölum
þá er harka í sendingum.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is