Guðmunda Ólafsdóttir fæddist í Stokkseyrarseli í Sandvíkurhreppi 8. júní 1942. Hún lést 25. maí 2012.

Foreldrar hennar voru Ólafur Gíslason bóndi í Stokkseyrarseli, f. að Björk í Sandvíkurhreppi 15. nóvember 1899, d. 1. apríl 1943 og Guðbjörg Pálsdóttir húsfreyja, f. í Halakoti í Biskupstungum 3. mars 1899, d. 17. ágúst 1982. Guðmunda var yngst í röð sex systkina. Þau eru Hulda Guðbjörg f. 26. ágúst 1923, Bjarni f. 22. september 1927, Guðmundur f. 24. október 1929, Sigríður f. 23. nóvember 1932 og Katrín f. 5. nóvember 1938.

Guðmunda kvæntist 6. júní 1960 Guðjóni Jónssyni frá Hrepphólum í Hrunamannahreppi f. 28. október 1938, d. 17. maí 2011 og hófu þau búskap á Selfossi. Foreldrar hans voru Elísabet Kristjánsdóttir f. 1909, d. 1995 og Jón Sigurðsson frá Hrepphólum f. 1899, d. 1990. Börn Guðmundu og Guðjóns eru: 1) Jón Viðar f. 21. mars 1960, maki Carola Ida Köhler f. 3. september 1961. Þeirra börn eru a) Andrea Ida f. 18. ágúst 1983 b) Arnar f. 11. júlí 1985, í sambúð með Sunnu Karen Sigurþórsdóttur c) Þröstur f. 21. mars 1996, d. 21. mars 1996 d) Þorsteinn Hængur f. 29. janúar 1999. 2) Steinþór f. 22. mars 1962, maki Sigríður Garðarsdóttir f. 9. júní 1963. Þeirra börn eru a) Helena f. 2. ágúst 1984, í sambúð með Sigfúsi Harðarsyni, þeirra barn Hrafnkell Máni f. 9. mars 2010. b) Guðjón Garðar f. 3. ágúst 1988, í sambúð með Guðnýju Sjöfn Þórðardóttur. c) Bjarki f. 6 maí 1994. 3) Reynir f. 15. janúar 1967, maki Soffía Stefánsdóttir f. 1. desember 1967. Þeirra börn eru a) Guðjón f. 25. febrúar 1994. b) Sævar f. 30 desember 1999. 4) Guðbjörg f. 27. apríl 1977, maki Sigurður Gunnarsson f. 26. ágúst 1980. Þeirra börn eru a) Dagný Guðmunda f. 17. september 2007. b) Gunnar Ágúst f. 24. mars 2010.

Guðmunda fluttist að Fagurgerði 9 á Selfossi með móður sinni og tveimur systkinum árið 1948. Árið 1955 flutti hún að Víðivöllum 8 með móður sinni. Árið 1958 kynntist hún Guðjóni og hófu þau búskap að Austurvegi 57 þar til þau fluttu í nýtt hús að Víðivöllum 26 árið 1964 og bjuggu þar alla tíð síðan. Guðmunda vann sem unglingur í Mjólkurbúi Flóamanna en gerðist heimavinnandi húsmóðir þegar börnin fæddust. Hún vann um tíma með manni sínum hjá jarðverktakafyrirtækinu Vörðufelli, við afgreiðslustörf og á söluskrifstofu Mjólkurbús Flóamanna í yfir tuttugu ár. Guðmunda var einn af stofnfélögum Kvennaklúbbs Karlakórs Selfoss og vann að margvíslegum störfum innan félagsins.

Útför Guðmundu fer fram frá Selfosskirkju í dag, 1. júní 2012 klukkan 13.30.

Heimsins þegar hjaðnar rós

og hjartað klökknar.

Jesús gefðu mér eilíft ljós

sem aldrei slökknar.

(Höfundur ókunnur.)

Þetta vers sem hún mamma kenndi okkur þegar við vorum litlar stelpur kemur í huga mér þegar ég kveð hana Mundu systur.

Þakklát fyrir öll árin sem við áttum saman en ósátt yfir því að þú fórst svona fljótt, aðeins ári eftir að Gaui þinn lést. Þú varst búin að ná þér svo vel eftir veikindin þín og erfiðan vetur, að okkur fannst, en þá tók meinið sig upp aftur og allt búið á skömmum tíma. Nú er huggun okkur sú að þú sért komin í fangið á honum Gauja þínum og þið svífið saman á englavængjum.

Við Munda vorum mjög nánar systur, yngstar af systkinahópnum og ólumst upp hjá mömmu og Mumma bróður, en pabbi lést þegar Munda var á fyrsta árinu. Okkar fjölskyldur hafa alltaf verið nátengdar enda við giftar bræðrum. Allar skemmtilegu stundirnar þegar börnin okkar voru skírð og fermd, ferðalögin saman svo eitthvað sé nefnt, þetta eru perlur minninganna. Öll símtölin okkar í vetur að bjóða hvor annarri góða nótt, ég á eftir að sakna þeirra.

Síðasta góða endurminningin var þegar við fórum saman á tónleika hér á Flúðum 2. maí síðastliðinn. Þar varstu svo glöð og stolt af barnabörnum þínum, annað söng einsöng og hitt sýndi dans. Þessa gleðistund geymi ég í hjarta mínu.

Á hverju vori og fyrir hver jól komum við systkinin saman til að hugsa um leiði foreldra okkar. Það var ekki síst Mundu að þakka að þessi hefð komst á hjá okkur. Að verki loknu var haldið heim að Víðivöllum 26, sest við hlaðið veisluborð af góðum og fallegum kökum, þar áttum við dýrmætar stundir við að rifja upp gamlar minningar. Svo var hlegið og haft gaman af.

Elsku systir, þú taldir ekki eftir þér fyrirhöfnina. Þér þótti svo gaman að stuðla að því að við systkinin hittumst og erum við þér svo óendanlega þakklát fyrir þessar samverustundir.

Elsku Jón Viðar, Steinþór, Reynir, Guðbjörg og fjölskyldur ykkar: Að missa báða foreldra sína með árs millibili er þung lífsreynsla en þið eruð sterk og samheldinn hópur og styðjið hvert annað. Hún mamma ykkar sagði þegar pabbi ykkar lést: „Það hjálpar svo til hvað þau eru sammála með allt“.

Við vottum ykkur okkar dýpstu samúð.

Elsku Munda okkar,

Far þú í friði

Friður Guðs þig blessi

Hafðu þökk fyrir allt og allt

(Vald. Briem.)

Fyrir hönd systkinanna,

Katrín Ólafsdóttir.

Í örfáum orðum viljum við þakka henni Mundu frænku allt sem hún hefur gert fyrir okkur systkinin. Það hefur verið fastur punktur í lífi okkar að koma við á Víðivöllum 26, fá kaffisopa og jafnvel kökusneið með. Kíkt á fallega garðinn hennar þar sem krakkarnir gátu leikið sér og fengið gómsæt jarðarber í nesti. Munda frænka var fagurkeri og heimilið hennar bar þess merki, allt svo fallegt og vel til haft. Fínu smákökurnar hennar sem voru akkúrat munnbiti og öll fallegu hannyrðin. Það var svo gaman að sjá hvað hún var orðin hress í vetur, hún var svo dugleg og við leyfðum okkur að vona að betri tímar væru í vændum. Eftir áfallið að missa hann Gauja sinn og baráttuna við veikindi þá finnst okkur svo óréttlátt að hún skyldi fara svona fljótt. En við getum huggað okkur við að hún sé komin til hans Gauja, þar sem þau svífa í léttum dansi saman á ný.

Elsku Munda, við viljum þakka þér allar samverustundirnar, vináttuna og hlýhug til okkar og barna okkar í gegnum árin.

Elsku Nonni, Steinþór, Reynir, Gugga og fjölskyldur, missir ykkar er mikill en eftir standa minningar um góða konu sem eiga eftir að ylja ykkur um ókomna framtíð.

Hvíld í friði elsku Munda.

Ólafur, Lárus, Guðbjörg, Hulda Hrönn og fjölskyldur.

Láttu smátt, en hyggðu hátt.

Heilsa kátt, ef áttu bágt.

Leik ei grátt við minni mátt.

Mæltu fátt og hlæðu lágt.

(Einar Benediktsson)

Þessi staka Einars Benediktssonar minnir okkur á Mundu Ólafs, eins og hún var alltaf kölluð. Munda var traust, góð og falleg manneskja. Hæglát og fór ekki mikið fyrir henni, glettin og hafði góðan húmor. Hún var styrk stoð í hópi okkar sem kallar sig Grínverjur en það er hópur kvenna sem vann í Fossnesti á Selfossi á árum áður. Hópur kvenna af tveimur kynslóðum sem hittist reglulega og rifjar upp gömlu dagana, fer í sumarbústaðaferðir og heldur litlu jól. Kæmist Munda mögulega lét hún sig ekki vanta, með sitt fallega bros og glettni í augum, meira að segja kom hún í haustferðina okkar síðastliðna þó hún væri búin að vera mikið veik, sat mitt á meðal okkar brosti og hló að vitleysunni sem valt upp úr okkur. Þá sá maður þvílíkan karakter þessi kona hafði að geyma.

Hún missti mann sinn í sviplegu slysi fyrir rétt um ári síðan og glímdi við mikil veikindi á sama tíma en aldrei heyrði maður hana kvarta. Aðspurð um hag og heilsu sagði hún alltaf: „allt gott, allt á réttri leið“ og svo kom bros sem taldi manni trú um að svo væri.

Með þessum fátæklegu orðum kveðjum við trausta vinkonu og biðjum algóðan Guð að blessa og vernda fjölskyldu hennar, sem henni þótti svo undurvænt um.

f.h. Grínverja,

Ingibjörg Eva Arnardóttir.

Allt í einu er húsið á horninu tómt, þar á nú enginn heima. Það er nálægt því eitt ár síðan við kvöddum hann Gauja og nú hefur meinið vonda tekið elsku Mundu frá okkur líka. Eftir stöndum við, nágrannar og vinir, hnípin og ráðalaus. Það er svo örstutt síðan við vorum saman úti í gróðurhúsinu hennar að skoða ræktunina. Sumarblóm af mörgum gerðum gróskumikil og falleg. Það var allt fallegt hjá henni Mundu, hún gerði allt svo vel. Eftir nærri fimmtíu ára nábýli er svo margt að minnast. Það var gott að eiga góða að handan við hornið þegar við byrjuðum að byggja, allt var okkur í boði og ósjaldan kallað í kaffi á köldum dögum. Myndaalbúm áranna allra geyma svo margt sem við gerðum saman. Þar eru myndir af okkur í karlakórsstarfinu og kvennaklúbbnum, í ferðalögum innanlands og utan. Það voru teknar myndir í vinnunni í Fossnesti, og á árshátíðum í Inghól. Mikið dæmalaust dönsuðu þau fallega saman Munda og Gaui. Það eru myndir úr Grínverjuferðum, sumarbústaðaferðum, afmælum og af morgunverðarfundum. Munda var alltaf með, alltaf til í smá sprell þegar það átti við. Hún hafði sínar skoðanir og lét þær í ljósi þegar þess þurfti, föst fyrir, en alltaf sanngjörn og réttlát. Hún var „gull af manni“. Já, hún var svo einstaklega góð, lagði aldrei illt til nokkurs manns og notaði aldrei ljót orð. Það er óendanlega dýrmætt að eiga allar þessar minningar og við eigum eftir að fletta þeim og skoða í huga og á mynd árin sem við eigum ónotuð. Munda kveið ekki umskiptunum og vissi að vel yrði tekið á móti sér. Því trúum við líka. Svo er sagt að þar sé sífellt sumar og blóm á hverjum hól. Við munum rétta úr okkur aftur og brosa mót komandi sumri. Ónefndur er vinahópurinn sem hefur komið saman á nýársnótt í næstum fimmtíu ár. Við vorum fern hjón hér í kringum hornið sem hittumst til skiptis í húsunum, eftir að áramótum hafði verið fagnað með ættingjunum. Sátum svo við að leysa lífsgátuna fram á morgun. Munda og Gaui voru með okkur þar. Þá tókum við með okkur eina góða rakettu hver hjón og skutum þeim upp öllum fjórum, um það bil sem annað fólk var að festa blund. Kannski hefur nú austurbæingum dottið í hug að friðsælla yrði á nýársnótt eftir því sem fækkar í hópnum, en mig grunar að svo verði ekki. Nú munum við bæta í, tveimur dýrindisfallegum tívolíbombum og skjótum þeim á loft til minningar um yndislega vini og nágranna. Eins og hún Munda sýndi okkur svo vel síðasta ár, þá er uppgjöf ekki í boði, lífið er til að lifa því svo lengi sem varir.

Elsku Nonni, Steinþór, Reynir, Guðbjörg og fjölskyldur, þið hafið misst mikið, en frá foreldrunum hafið þið erft það sem þarf til að halda ótrauð áfram.

Fyrir hönd nágranna og vina,

Helga R. Einarsdóttir.