Hvorki viðkvæmir né blaðamenn

Einhvern veginn tókst að leyna því fyrir íslenskum almenningi í heil sextán ár að á Bessastöðum leyndist harðsvíraður og ósvífinn svíðingur, belgfullur af fordómum um allt og ekkert. Konur og samkynhneigðir hafa til dæmis orðið illilega fyrir barðinu á þessum manni, sem vílar ekki fyrir sér að afþakka boð í gleðigöngur og ber því við að hann sé önnum kafinn við að sinna störfum sínum og skyldum.

Uss og svei.

Þessi óforskammaði einstaklingur hefur verið forseti undanfarin 16 ár og framið ýmiss konar illvirki í rokinu á Álftanesinu, að því er virðist í algjörri leynd, þar sem enginn hefur svo mikið sem imprað á þessum óhæfuverkum hans fyrr en nú. Svo merkilega vill til að upp kemst um kauða í kosningabaráttu sem virðist stefna í að verða býsna harðvítug. Þökk sé öllu því ósérhlífna fólki sem vílar ekkert fyrir sér í sannleiksleitinni, því hver veit upp á hverju hann gæti tekið í framtíðinni? Kannski beinast fordómarnir næst að hvítum, miðaldra karlmönnum.

Enn merkilegra er þó, að þeir sem ljóstra upp um alla þessa svívirðu eru, sumir hverjir, blaðamenn með áralanga starfsreynslu. Einhverjir þeirra hafa meira að segja verið orðaðir við rannsóknarblaðamennsku.

Í ljósi þess hefðu þeir átt að hafa alla burði til þess að grafa þessar syndir forsetans upp fyrir lifandis löngu. Ef einhverjir, þó ekki væri nema lítið brot af þeim sem telja það núna vera heilaga skyldu sína að flytja landslýð linnulausar fregnir af þessum voðaverkum, hefðu skýrt frá þeim fyrr, hefði íslenskur almenningur horfst þögull í augu, gripið heykvíslar sínar (ef einhver lumar á slíkum fyrirbærum) og skundað á Bessastaði.

Einn glæpa forsetans felst meðal annars í því að hafa byrjað kosningabaráttuna sína þegar sá frambjóðandi sem kemst honum næst að fylgi lá á sæng eftir barnsburð. Þetta er ekkert annað en argasta tillitsleysi og svona nokkuð ætti auðvitað að varða við lög.

Annars er það merkilegt að á meðan ávirðingar af öllu hugsanlegu tagi dynja á forsetanum, þá má hvorki æmta né skræmta um aðra sem eru í forsetaframboði, án þess að það sé kallað „árásir“, „ómaklega vegið að fólki“ eða eitthvað þaðan af verra.

Kosningabarátta er nefnilega ekki fyrir viðkvæmar sálir eða móðgunarpésa sem fara í fýlu út af öllum sköpuðum hlutum.

Þetta er slagur fyrir harðjaxla og hörkutól. Bara svo það sé á hreinu.

Svo eru sumir sem starfa sinna vegna ættu að halda sig eins fjarri kosningabaráttu og þeim áróðri sem henni fylgir og mögulegt er. Þar má til dæmis nefna þá blaða- og fréttamenn sem hafa hug á að einhver taki þá alvarlega þegar þeir sinna daglegum störfum sínum. En þau felast að öllu jöfnu í því að flytja fréttir af mönnum og málefnum á eins hlutlausan hátt og kostur er á. annalilja@mbl.is