Guðrún Jónína Halldórsdóttir fæddist í Reykjavík 28. febrúar 1935. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 2. maí 2012.
Útför Guðrúnar var gerð frá Hallgrímskirkju 16. maí 2012.
Guðrún J. Halldórsdóttir er látin.
Við vorum saman í stjórn Vináttufélags Íslands og Lettlands, sem blómstraði á árunum 1992-1996. Var hún þar í hávegum höfð, sem félagslynd og forfrömuð menntamanneskja.
Einnig var hún jákvæð gagnvart bókmenntum. Þannig var sagt um hana, að þegar ljóðskáld eitt gat ekki borgað skólagjöld sín að aflokinni veru í Námsflokkum Reykjavíkur, og taldi í stað þess maklegt að þakka fyrir sig með eigin ljóðum, þá hefði hún séð ástæðu til að taka þeim viðskilnaði með ljúfmennsku.
Ég rakst á hana nokkrum sinnum á förnum vegi á síðari árum, og þykir mér nú að henni mikill sjónarsviptir.
Mér þykir við hæfi að kveðja hana nú með einu óbirtu ljóði mínu, sem minnir mig hvað mest á viðhorf hennar til þjóðfélagsmála; en það heitir Sverðadansarinn:
Útrásarvíkingurinn, sverðadansarinn:
sá sem dansaði á sverðseggjum
af því hann taldi það vera
hina einu sönnu sælu;
hólmgöngu við hrædda menn:
sem eins og hann vildu finna
ástina og hamingjuna
hver höfðu náð að heflast burtu
einhvers staðar eftir bernskuna;
fjölskylduna sem skyldi finnast
einhversstaðar milli hnífsblaða,
milli breiðfylkingaraða sverða, saxa
Sumir komust raunar upp með glæpinn
en þó voru þeir fleiri sem í fótinn
skárust
og urðu litlir, klumbufættir karlar
Tryggvi V Líndal.