Fyrir nokkrum árum birtist grein í New York Post þar sem sjónvarpsáhorfendur voru hræddir með því að eftirlætissjónvarpsþátturinn gæti sagt ýmislegt um persónuleikann. Var vitnað til rannsóknar sem amerísk birtingastofa lét gera á 25.000 sjónvarpsáhorfendum.
Niðurstöðurnar voru meðal annars þær að umhyggjusamir einstaklingar héldu upp á spjallþætti eins og Rachel Ray og Oprah. Þeir sem horfðu á Mad Men reyndust flestir vera skapandi og tilfinningalega næmir einstaklingar.
Glee-aðdáendur voru víðsýnir. Þeir sem horfðu á The Office reyndust eiga margt sameiginlegt með aðalhetjunni – með þá ranghugmynd í kollinum að þeir væru öðrum æðri.
Áhorfendur The Biggest Loser voru svo raunsærri en þeir sem horfðu frekar á annað efni.
Þessar niðurstöður eru mér ekki í hag þar sem það eina sem mér hugnast af þessu er The Office sem er jafnframt eini þátturinn sem gefur í skyn neikvæða eiginleika. Það er reyndar spennandi verkefni að leggjast í svona sálgreiningar. Ameríka var auðvitað ekki með mína þætti til athugunar en þeir eru hér um bil allir þættirnir á ÍNN.
Júlía Margrét Alexandersdóttir
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
