Davíð Hjálmar Haraldsson setti saman skemmtilegan brag öðrum þræði til að vekja athygli á fjölbreytni og tilbrigðum íslensks máls. Yfirskriftin er Halla ber:
Milt er haustið. Halla ber
til húsasölu tínir.
Rekstur hennar halla ber,
höfuðbókin sýnir.
Hægt að vörum halla ber
heitum kaffibolla
en Höllu kýr í halla ber;
hún má ekki drolla.
Að hörku oft er Halla ber,
helst með grein af eini
húsbóndann þá Halla ber
sem hertan fisk á steini.
Svipmót himins halla ber
húsbóndinn – og fjalla.
Húfu sína halla ber;
hylur jökulskalla.
Dagur íslenskrar tungu er haldinn ár hvert 16. nóvember á afmælisdegi Jónasar Hallgrímssonar. Það er við hæfi að rifja upp ljóð þjóðskáldsins. Af nógu er að taka. Hér verður fyrir valinu „Suðursveit er þó betri“. Ef til vill vegna þess að umsjónarmaður býr á Seltjarnarnesi.
Suðursveit er þó betri
en Seltjarnarnesið var;
taðan er töluvert meiri
og tunglið rétt eins og þar.
Hitinn úr hófi keyrir,
en honum uni ég þó;
börnin hér bograst í skuggann
og blaðra sem hvolpar í mó.
Og bæjardyraburstin
ber um hvað margt sé féð –
sex þúsund sauðarleggi
er Sigfús minn búinn með.
Gylfi Þorkelsson yrkir:
Lifðu glaður, laus við blaður,
leggðu þvaður af.
Orðastaður! Ydda, maður,
Íslands fjaðurstaf.
Ingólfur Ómar Ármannsson óskaði eftir því að birta tvær hringhendur á degi íslenskrar tungu:
Andans gróður yljar mér
örar blóðið streymir
auðug ljóðalistin er
ljúfan hróður geymir.
Vísan þjála vörum á
visku strjálað getur
ljóðamálið lipurt
lífgar sálartetur.
Pétur Blöndal
pebl@mbl.is