Erla Karelsdóttir

Mamma, elsku mamma,

man ég augun þín,

í þeim las ég alla

elskuna til mín.

Mamma, elsku mamma,

man ég þína hönd,

bar hún mig og benti

björt á dýrðarlönd.

Mamma, elsku mamma,

man ég brosið þitt;

gengu hlýir geislar

gegnum hjarta mitt.

Mamma, elsku mamma,

mér í huga skín,

bjarmi þinna bæna,

blessuð versin þín.

Mamma, elsku mamma,

man ég lengst og best,

hjartað blíða, heita –

hjarta, er sakna ég mest.

(Sumarliði Halldórsson.)

Elskuleg mamma, tengdamamma og amma okkar er fallin frá.

Minningarnar eru allar góðar og yndislegar; ógleymanleg æskan í Noregi þar sem fjölskyldan fór oft í styttri ferðir niður að strönd, göngutúra út í skóg eða lengri ferðir í græna húsbílnum okkar eða „rúgbrauðinu“. Svo fluttum við aftur heim til Íslands þar sem var farið í að byggja hús á besta stað á Álftanesinu. Þar var stutt að fara að hitta skólafélagana og stöðugur gestagangur nágranna, vina og ættingja. Seinna fluttumst við svo í Garðabæinn þar sem enn var ráðist í húsbyggingar og þegar við krakkarnir fórum að flytjast að heiman fluttu foreldrar mínir aftur á upphafsreit, í Hafnarfjörðinn.

Það var alltaf nóg að gera hjá mömmu, hún byrjaði m.a. með snyrtivörukynningar í Noregi, opnaði svo nokkrar snyrtivöruverslanir eftir að við fluttumst heim til Íslands og einnig stofnuðu hún og systur hennar veitingastað á æskuslóðum þeirra í Borgarnesi þar sem var yndislegt að eyða sumrunum og hjálpa til við afgreiðslu og baka pitsur.

Móðir mín var alltaf glaðlynd og jákvæð og henni leið best umkringd fjölskyldu og vinum. Hún elskaði að ferðast innanlands sem utan og naut sín vel úti í náttúrunni. Hún var óþreytandi að fara með barnabörnunum í göngutúra í Heiðmörk, fara að Hvaleyrarvatni að vaða eða á ströndina við Nauthólsvík, helst með teppi og nesti í körfu.

Betri mömmu eða ömmu hefðum við ekki geta óskað okkur og erum þakklát fyrir þær mikilvægu stundir fjölskyldunnar sem við gátum upplifað með henni. T.d. þegar við hjónin vorum gefin saman og mamma lánaði mér fallega brúðarkjólinn sem hún sjálf hafði notað 33 árum áður, og við skírnarveislur barnanna okkar þriggja, en móðir mín hélt á dóttur okkar undir skírn og var svo glöð að eignast nöfnu. Erla er líka ótrúlega stolt af nafninu sínu og líkist ömmu sinni mikið í ákveðni, glaðværð og prakkaraskap.

Þó móðir mín væri orðin veik og háð hjólastól undir lokin sökum illvígs taugahrörnunarsjúkdóms hætti hún aldrei að vera mamma eða amma; gefa ráð, hrósa krökkunum og fylgdist vel með því sem dreif á daga fjölskyldunnar. Það birti alltaf yfir mömmu þegar hún sá barnabörnin koma í heimsókn og færðist bros yfir andlitið þegar hún heyrði af nýjustu uppátækjum yngsta fjölskyldumeðlimsins.

Það var okkur dýrmætt síðastliðin jól að mamma gat komið til okkar og átt með okkur yndislega stund í faðmi fjölskyldunnar. Barnabörnin sakna ömmu sinnar mikið en vita að hún er komin á betri stað hjá englunum núna og líður vel í faðmi góðra vina og ættingja.

Hvíl í friði, við elskum þig.

Með söknuði og trega kveðjum við þig elsku systir. Loksins fékkst þú hvíldina. Þú varst búin að þjást í mörg ár, en alltaf stóðst þú upp. Og með bjartsýni og miklum vilja fórstu í gegnum lífið með glaðværð, hvar sem þú komst.

Oft var mikið hlegið og gaman var að vera nálægt þér þegar við fórum í sumarbústað eða ferðuðumst saman út í náttúruna með nesti í stuttar ferðir. En svo varstu orðin svo veik síðasta árið að þú komst ekki lengur með okkur. Hvíl í friði kæra systir, minningarnar lifa.

Við sendum eiginmanni hennar, börnum og barnabörnum samúðarkveðjur.