Lýðræði eða einræði

Þegar Lúsífer gerði uppreisn á himnum, steypti Guð honum til jarðar og 1/3 hluti englanna fylgdi honum. Eftir vistaskiptin tók hann upp nýja kennitölu og kallast nú Djöfullinn og englarnir sem fylgdu honum illir andar. (Sjá m.a. Opb. 12).

Hinn illi andi sem á jörðinni dvelur reynir auðvitað að nota mannfólkið til að þjóna sér. Andar geta breytt sér í allra kvikinda líki og haft áhrif á hugsanir og gerðir fólks. Mikill hluti jarðarbúa er undir áhrifavaldi hins illa og kemur það fram í margskonar mannfyrirlitningu, óheiðarleika, ofbeldi og forræðishyggju af ýmsu tagi. Þegar illa andavaldið nær tökum á ráðamönnum í áhrifastöðum er voðinn vís. Tignirnar og völdin, peningar og pólitík eru guðir holdsins, hinnar líðandi stundar. Peningarnir eru driffjöður hins holdlega afls og þeir geta eyðilagt og endurreist eftir því hvernig á málum er haldið. Veraldleg völd eru mönnum mikil freisting og oftar en ekki einmitt þeim sem ekki valda ábyrgðinni sem völdum fylgja. Segja má að hugarheimur hvers einasta mannsbarns sem á jörðinni er sé vígvöllur sem andaheimurinn reynir að ná yfirráðum yfir. Englar Guðs og illir andar (föllnu englarnir) takast á í þeirri baráttu.

Sagan af Babelturninum í 11. kafla 1. Móseb. er dæmi um stórt mannlegt markmið, þar sem skammsýn sjónarmið réðu ferðinni. Hin raunverulega hugmyndafræði sem lá að baki byggingu turnsins var sú að gera Guð himnanna óþarfan, sbr. að turninn átti að ná til himins. Einhver drottnunarandi kom þessari hugmynd inn hjá fólkinu sem féll fyrir áætluninni og áttaði sig ekki á því að hér var um einræðisvaldboð að ræða sem drap niður frumkvæði þeirra sjálfra. Þannig átti einræktun hugarfars fjöldans (lýðhyggjan) sér stað og allt stefndi í hugarfarslega úrkynjun. Einræðisöfl eins og nasistar, kommúnistar og íslamistar starfa í sama anda. Landvinningastefna hins pólitíska íslams er hér nærtækt dæmi, en einræðisandi þeirrar „trúar“ gekk á sínum tíma aftur á söguslóðum Babelturnsins forna.

Eftir að Guð alfaðir ruglaði tungu gömlu „heimsþjóðarinnar“ sem stóð að byggingu turnsins, dreifðist mannkynið um víða veröld þar sem þjóðir mynduðust, hver með sitt tungumál. Hugmyndaauðgi mannkynsins blómstraði og þær þjóðir sem tileinka sér lýðræðislega stjórnarhætti blómstra öðrum fremur. Valddreifing er því vinur lýðræðis, en ofuráhersla á sameiningarsjónarmið getur snúist í andhverfu sína þar sem ráðríkir valdhafar setjast við stjórnvölinn og hreiðra um sig til frambúðar. Það er ljótt til þess að vita að oft eru hugtök eins og trúfrelsi og hagræðing notuð til að ná einræði fram.

Þegar kristin trú breiðist út í krafti síns boðskapar, sigrar hún þröngsýn sjónarmið einræðistrúarbragða og útvötnunarstefnu húmanista. Jesús Kristur er því í raun guð lýðræðisþjóða sem oft eru samnefndar „hinn kristni heimur“, vegna þess að kristin trúargildi hafa sett mark sinn á menningu þjóðanna. Nú eru mörg teikn á lofti með að gamla „babelstefnan“, og þá um leið hinn illi andi heimsins, sé að vinna áróðursstríðið á Vesturlöndum og fjölmiðlar og stjórnmálamenn sýni æ meira hugleysi og ósjálfstæði gagnvart einræðisöflunum. Ef Vesturlönd lenda hugarfarslega í sömu stöðu og „hinn kúgaði“ (barnið sem verður fyrir eineltinu), þá brýtur það furðufljótt niður sjálfsmynd eigin menningararfs og endar í sinnuleysi og uppgjöf, þar sem sjónarmiðin gagnvart hinni sýnilegu hættu eru viðurkennd af almenningi en ógnin samt látin flæða yfir vegna andvaraleysis stjórnvalda. „Pápíska“ miðaldanna mun þá ganga aftur í pólitískri mynd afskræmdra trúarviðhorfa og er það slæm tilhugsun. „Lýðhyggjuguðfræðin“ sem nú er að læða sér inn í kristindóminn í vestrænum samfélögum stendur í eðli sínu fyrir það ómögulega, að boða sátt á milli góðs og ills. Slík sameiningarstefna trúarbragða, þar sem því er haldið fram að einn sé guð allra trúarbragða, er stórhættuleg villutrú sem býður einræðið velkomið.

Ef vestræn menning á ekki að líða undir lok verða Vesturlandabúar að vakna af svefni, iðrast synda sinna og snúa sér til Jesú Krists. Trúin á Jesú er eina vopnið gegn illu andavaldi. Jesús aðgreinir sig afdráttarlaust frá öðrum trúarbrögðum og dæmir þau fölsk vopn í baráttunni við hið illa. Ofsóknir múslíma, búddista og hindúa á hendur kristnum sýna það. Hin óhugnanlega illska í heiminum sýnir að djöfullinn og árar hans eru í fullu fjöri. „Hver sem syndgar heyrir djöflinum til því að djöfullinn hefur syndgað frá upphafi. Til þess birtist Guðs sonur að hann skyldi brjóta niður verk djöfulsins“(1 Jh 3:8). „Hver sem er ekki með mér, er á móti mér, og hver sem safnar ekki saman með mér, hann sundurdreifir“ (Mt 12:30). Jesús skilgreinir alla trú nema kristni sem einskis verða villutrú. Jesús vitnaði jafnan í ritningarnar vegna þess að hann vildi að þær rættust bókstaflega. Lýðhyggjuguðfræðingar eru hinsvegar liðhlaupar orðsins og skítkokkar kristinnar trúar.

Ég bið Íslendingum Guðs friðar.