Karlinn á Laugaveginum er ennþá í Hveragerði og liggur vel á honum, segist hafa lést um tvö kíló, enda sé dagskráin ströng og fæðan holl:
Það er auðvitað auðskilið mál
að ál vil ég fremur en stál,
– en auk þess ég get
þess ég et ekki ket
heldur agúrkur, baunir og kál.
Bjarney Jónsdóttir hringdi í Morgunblaðið og vildi koma að leiðréttingu á vísu úr Líkafróns rímum Sigurðar Breiðfjörð, enda þótti henni byrjun vísunnar óskiljanleg eins og hún birtist, en hún var tekin upp úr Bragfræði síra Helga Sigurðssonar. Þar er fyrri helmingurinn svona: „Rifin allra´ og ötuð föt/sá á þeim konum“, en Bjarney lærði vísuna þannig:
Rifin öll og ötuð föt
eru á þeim konum,
huldu varla götin göt
á garmskinnonum.
En þannig er lausavísan, þegar hún kemst á flug. Hver og einn fer með hana eins og honum þykir fara best í munni, – sem auðvitað staðfestir að lausavísan er lifandi skáldskapur.
Þessar stökur eru í mansöng rímunnar:
Vona ég stöku málið mitt
í margra hljóðum
hafi vökur stundum stytt
hjá stúlkum góðum.
Hvort sem núna heppnast mér
að hýrga kvendi,
bráins dúna blíðum grér
þá braginn sendi.
Ef að meta meyjar hljóð
og meiðma hauður,
ef eg get þá yrki eg ljóðin
allt, eins dauður.
Sögur áður frá því fóru,
frægða iðnir,
í haugnum kváðu og kátir vóru
kappar liðnir
En af því heimi aftur fer
og ýmsra gæfa,
dauðum gleymist má ske mér
þá mennt að æfa.
Ungur hét eg oft á fljóð
í yndis fundum,
meðan ég get að gala ljóð
og gefa sprundum.
Í Lestrarbók Sigurðar Nordals eru þessar stökur eftir Sigurð Breiðfjörð:
Prestar hinum heimi frá
hulda dóma segja.
En skyldi þeim ekki bregða í brá
blessuðum, nær þeir deyja?
Mundum vér ei þora þá
í þeirra húspostillum
auðmjúklega að eftirsjá
ýmsum pennavillum?
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is