Aðalsteinn Björnsson

Elsku afi, það er sárt að kveðja þig en um leið koma upp svo margar minningar um þig. Nokkrar af mínum fyrstu minningum um þig eru þegar við keyrðum um Breiðholtið á vörubílnum þínum því ég fékk oft að sitja í með þér og við keyrðum úr húsagrunnum, sem mér fannst gríðarlega spennandi. Einnig kom ég oft í skúrinn þinn og fylgdist með þegar dytta þurfti að vörubílnum og lærði ég þar mikið á alls konar verkfæri, að saga járn og finna réttu lyklana.

Einnig minnist ég þess er þú stofnaðir litlu leigubílastöðina í bílskúrnum ásamt nokkrum öðrum og öll fjölskyldan tók virkan þátt í því. Ég til dæmis svaraði nokkrum sinnum í símann á stöðinni þegar það vantaði og ýmislegt annað sem þurfti að gera.

Einnig á þessum tíma ertu á kafi í fluginu á TF-SPA eða Spánni eins og hún var alltaf kölluð og fór ég oft með þér í flug og þar tókst þér oft að fá mig til að fá fiðring í magann en það var bara æðislegt. Einnig minnist ég jólanna þegar við krakkarnir fórum út að selja dagatöl fyrir Lions, sem þú varst mjög virkur félagsmaður í, og að launum fengum við súkkulaðidagatal.

En svo dundu ósköpin yfir 1984. Þá færð þú þitt fyrsta heilablóðfall. Voruð þið Nilli að æfa blindflug einhvers staðar við Sauðárkrók og tók það þó nokkuð langan tíma að koma þér til læknis. Varð blæðingin mikil og lamaðist þú alveg hægra megin og ekki var talið að þú myndir tala eða ganga framar, en jú, afi minn, þrjóskan og viljastyrkurinn var svo mikill að þú komst þér úr stólnum og lærðir að tala upp á nýtt – allt á hörkunni.

Eftir þetta allt saman komst þú oft til okkar Bjössa í skúrinn og fylgdist með okkur gera við bíla og oftar en ekki gastu gefið okkur góð ráð og aðstoðað okkur. Einnig minnist ég jeppaferðarinnar sem við fórum í ég þú og Bjössi og þurftum við að fá björgunarsveit til að sækja okkur við Langjökul. Það endaði nú allt vel og var bara gaman svona eftir á.

Nú í seinni tíð fékkstu fleiri heilablæðingar sem komu þér aftur í hjólastólinn sem þú gerðir allt til að losna við. Undir lokin varstu orðinn fangi í eigin líkama, en nú er ég viss um að þú hleypur um frjáls og glaður um ókomna tíð.

Ég minnist þín með miklum söknuði en þó með mikilli þökk fyrir allt sem þú hefur kennt mér um ævina og ég tala nú ekki um viljastyrkinn sem dreif þig áfram sama hvað á gekk. Ég er viss um að mamma tekur vel á móti þér og þið munuð njóta ykkar vel. Þú lifir í hjarta mínu um ókomna tíð. Ég segi nú að lokum: Hafðu það eins gott og þú átt skilið, afi minn, við munum öll sakna þín.