Sigríður María Sigurgeirsdóttir

Þú gafst mér skýin og fjöllin

og guð til að styrkja mig.

Eg fann ei, hvað lífið var fagurt,

fyrr en eg elskaði þig.

Eg fæddist til ljóssins og lífsins,

er lærði eg að unna þér,

og ást mín fær ekki fölnað

fyrr en með sjálfum mér.

(Sigurður Nordal.)

Þín

Sigga Mæja er fyrsta barnið sem fæddist innan systrafélagsins. Systrafélagið samanstendur af æskuvinkonum úr Þingholtsstrætinu, tveimur systrum, þeim Gunnu og Ellu úti á horni og okkur Þóru á númer 15. Gunna er elst okkar og þegar hún gekk með Siggu Mæju fylgdumst við hinar með stækkandi mallakútnum, beittum brögðum til að ná ljósmynd af Gunnu þegar hún var nærri því komin á steypirinn og dáðumst svo að fallegasta barni sem við höfðum nokkurn tíma séð. Og það eru engar ýkjur því Sigga Mæja var eins og englarnir á glansmyndunum sem allar stelpur söfnuðu. Fallega andlitið umkringt stórum ljósum krullum. Sigga Mæja var orðin nokkurra mánaða þegar grunur vaknaði um að eitthvað væri að og smám saman kom í ljós hvað hún var mikið veik. Það er mikið lagt á unga móður að eignast fjölfatlað barn en Gunna reyndi allt sem hægt var til að fá sem bestu lækningu, þær mæðgur fóru t.d. til Bandaríkjanna í von um að finna bót á þessum sjaldgæfa sjúkdómi en allt kom fyrir ekki. Á meðan mögulegt var annaðist Gunna Siggu Mæju og það var ekki fyrr en fullreynt var, að Sigga Mæja flutti á sambýlið við Holtaveg og síðar á sambýlið Sólheimum 21b. Á þeim heimilum hafa að mestu leyti sömu einstaklingarnir fylgst að öll þessi ár.

Lífið hefur ekki alltaf verið þeim mæðgum auðvelt en það er ekki hægt annað en að dást að því hvað Gunna hefur lagt sig fram sem móðir og ekki er að efa að hvergi hefur Siggu Mæju liðið betur en í návist mömmu sinnar. Tæplega átta ára gömul eignaðist hún bróðurinn Philip Hrafn og þá var góður tími í lífi Siggu Mæju, hún var brosmild stúlka með grallaralegan húmor. Sem ungri konu fór heilsu hennar hrakandi. Undanfarin ár hefur Gunna búið í göngufæri við heimili Siggu Mæju sem gerði þeim auðvelt að vera saman.

Á ungdómsárum okkar stelpnanna í Þingholtsstrætinu sáum við ekki fyrir að líf okkar yrði svona ólíkt en við höfum þó alltaf haldið vinskap, oftast í gleði en líka í sorg. Nú syrgi ég að Sigga Mæja fékk ekki að fæðast heilbrigð og skil ekki það óréttlæti. Þó þakka ég fyrir að hún fæddist hér á Íslandi því annars staðar hefði hún kannski ekki fengið þann góða aðbúnað sem hún fékk hér á sambýlunum.

Ef líf er eftir vistina hér á jörðinni á Sigga Mæja skilið það allra besta. Hjartahreinni manneskja er varla til nema þá ungbörn. Sigga Mæja hefur í orðsins fyllstu merkingu aldrei gert flugu mein og það verður nú ekki sagt um margan manninn.

Innileg samúð, elsku Gunna, Philip Hrafn og Alissa, Ella og fjölskylda og sambýlisfólk Siggu Mæju.

Sigríður María er farin héðan frá okkur. Hennar lokabarátta hefur verið háð. Við sem eftir lifum minnumst dásamlegrar konu sem á sinn yndislega hátt snart innsta kjarnann í okkur öllum. Mín blessun var að fá að taka þátt í lífi hennar síðastliðin tíu ár. Sigga Maja var ein af fimm íbúum á sambýli hér í bæ þar sem ég hóf störf. Hún fékk mig til að hugsa hærra og álykta að sumir séu of góðir fyrir þennan heim, sendir til að benda á betri veg.

Sigga Maja, tók á móti manni með geislandi brosi sem hafði þann mátt að geta dimmu í dagsljós breytt og fyllt hjarta þitt gleði. Sigga Maja var kona sem blessaði alla með nærveru sinni, glaðlyndi og gjafmildi. Hún mat alla aðstoð og hjálp mikils og sýndi vinum sínum kærleika.

Sigga Maja elskaði að hlusta á góða músík og kunni að meta ólíka tónlist. Sigga Maja naut þess að fara á listasýningar og í leikhús. Rómantískar kvikmyndir voru í uppáhaldi hjá dömunni sem fannst ekki slæmt að dást að myndarlegum karlmönnum á skjánum. Sigga Maja var mikil félagsvera og tók hún þátt í ýmissi félagsstarfsemi og var virkur þátttakandi í því sem lífið hafði upp á að bjóða.

Sigga Maja var einstakur húmoristi og var alltaf stutt í hláturinn, jafnvel þessar síðustu vikur sem hún átti hér með okkur og við með henni. Hún sá spaugilegu hliðarnar á lífinu. Þá var ósjaldan að Sigga Maja tæki bakföll af hlátri yfir klaufaskapnum í okkur sem vorum að aðstoða hana.

Sigga Maja var einstaklega ljúf og yndisleg á allan hátt. Hún gaf mikið af sér þrátt fyrir fötlun sína og hafði ákveðið næmi til að bera í samskiptum við fólk. Oft sátum við saman og horfðumst í augu og töluðum saman þar til við vissum báðar að við höfðum rætt saman þótt engin orð væru notuð. Við skynjuðum báðar að við vorum sannir vinir. Ég gleymi seint þeim geislandi brosum sem hún sendi mér þegar ég bauð henni góða nótt í lok dagsins. Það voru bros sem náðu til augnanna og sögðu oft meira en þúsund orð. Gleði hennar Siggu Maju og þakklæti var smitandi og ég varð ríkari á að fá að þekkja hana.

Síðasta söngstundin okkar var skömmu áður en hún hóf sína lokabaráttu hér á jörð. Ég söng fyrir hana kóra úr kirkjunni minni og ég fann að tónlistin róaði hana í hennar vanlíðan en ekki vissi ég þá, að þetta yrði okkar síðasti fundur en kallið var komið.

Sigga Maja var mömmustelpa. Faðmur mömmu hennar var sá staður sem Sigga Maja átti alltaf afturkvæmt í, sama hvernig viðraði. Þar leið henni best. Enginn gat komið í staðinn fyrir mömmu. Hjá mömmu hurfu þjáningar þessa heims og máttur kærleikans opinberaðist.

Mikið skarð hefur verið hoggið í hópinn okkar sem nutum þess að kynnast Siggu Maju. Skarð,sem verður ekki fyllt. Ég stend í þeirri trú, að Sigga Maja sé laus undan þjáningum og takmörkunum þessa heims og í dag dansar hún á grænum grundum með Jesú sjálfum. Elsku Gunna Stína, Bjössi, Ella og fjölskyldur, mínar innilegustu samúðarkveðjur og mætti Guð, sá er kann að hugga okkur, vera ykkur nálægur í sorg ykkar og söknuði. Minningin um yndislega konu lifir.

Nú hefur mín kæra vinkona, Sigga Maja, yfirgefið þennan heim. Við höfum þekkst frá því í Múlaborg í gamla daga og höfum verið saman á sambýli í ansi mörg ár.

Við áttum því margar góðar og ánægjulegar stundir saman. Fórum t.d. aðra hverja viku í Grensáskirkju, oft á kaffihús, í keilu eða eitthvað út að borða. Við áttum margar stundir fyrir framan sjónvarpið og horfðum þá mikið á Abba, en þau voru hennar uppáhald. Ennfremur var oft dansað í stofunni við tónlist Stuðmanna. Það voru skemmtilegir tímar.

Nú býr enginn þar sem þú bjóst og ég á erfitt með að borða og sofa því ég hugsa svo mikið um þig. Ég sakna þín mikið því mér þykir svo vænt um þig. Ég vona að góður Guð haldi sinni verndarhendi yfir þér og taki þér fagnandi í himininn sinn.

Minning þín lifir.

Þinn vinur,

Elsku Sigga Maja okkar. Það er með miklum trega sem við kveðjum þig í dag. Við erum þakklátar fyrir að hafa kynnst þér og fengið að vera þátttakendur í lífi þínu.

Þú varst félagslynd og naust þín vel innan um hóp af góðu fólki. Þú hafðir gaman af því að fara í góðra vina hópi út að borða, í keilu, bíó og leikhús. Þú áttir líka góðar stundir með vinkonum þínum í klúbbnum ykkar sem þið kölluðuð Vinkonuklúbbinn.

Það verður sannarlega tómlegt án þín í Sólheimum en við getum yljað okkur við minningarnar um glaðværð þína og allar góðu stundirnar sem við áttum með þér.

Okkar dýpstu samúðarkveðjur sendum við til mömm u þinnar.

Guð blessi þig.

Í dag kveðjum við kæra vinkonu okkar, Siggu Mæju, eins og hún var alltaf kölluð. Það verður tómlegt á heimilinu okkar án hennar. Undanfarnar vikur höfum við beðið og vonað að hún kæmi aftur heim af spítalanum en verðum nú að sætta okkur við að svo varð ekki. Við munum sakna hennar en jafnframt minnast hennar með þakklæti og hlýju. Við erum búin að eiga mörg góð ár saman og því margs að minnast og munum við geyma þær minningar hvert í sínu hjarta.