Þóra Sigrún Gunnarsdóttir fæddist á Siglufirði 26. mars 1945. Hún varð bráðkvödd á heimili sínu, Jörfa, Kjalarnesi, 29. júní 2013.

Foreldrar hennar voru Stefán Gunnar Símonarson, f. 1917, verkstjóri hjá síldarútvegsnefnd, og Þóra Einarsdóttir, f. 1912.

Systkini hennar eru þau Ásdís, f. 1934, Símon Ægir, f. 1941, Steinunn, f. 1943, Gunnar Sævar, f. 1946, og Guðmundur, f. 1949.

Hinn 15. febrúar 1964 giftist Þóra Sigrún Eggerti Ólafssyni flugvirkja og rafverktaka og eignuðust þau sex börn: 1) Guðrún, f. 1964, Waldorfkennari. Maki hennar er Jón Viðar Óskarsson, f. 1961, rafverktaki og tæknimaður. Börn þeirra eru a) Óskar, f. 1983, b) Rakel, f. 1987. Hennar börn eru Aron, Jón Tómas og Mikael Enok. c) Berglind f. 1989. 2) Kristín, f. 1965, tækniteiknari. Maki hennar er Kjartan Flosason, forstöðumaður Póstmiðstöðvar. Börn þeirra a) Arnar, f. 1992. b) Þóra Sigrún, f. 1996. 3) Stella Bára, f. 1969, fatahönnuður. Börn hennar a) Glódís Una, f. 1995. b) Bergsveinn Logi, f. 2000. c) Þóra Kristín, f. 2004. d) Elmar Darri, f. 2006. 4) Gunnar Þór, f. 1970, framkvæmdastjóri. Maki hans er Stephenie Lyn Surbey. Börn þeirra a) Thor Charles, f. 1996. b) Ari David, f. 2001. c) Ólafur Raimond, f. 2003. 5) Sigrún, f. 1975. Börn hennar. a) Írena Ösp, f. 1999. b) Bjarni Jökull, f. 2004. 6) Ólöf Dröfn, f. 1981, sálfræðingur. Maki hennar er Adam Charles Drennan tölvunarfræðingur, f. 1978. Börn þeirra. a) Óðinn Eggert, f. 2008. b) Magni Charles, f. 2010, c) Alexander Þór, f. 2012.

Þóra lauk fullnaðarprófi frá Melaskólanum. Einnig fékk hún hæstu einkunn og varð stúdent ársins frá Platt College í Tulsa Oklahoma. Þar var hún nefndur nemandi ársins og útskrifaðist hún sem blómaskreytingameistari og með gráðu í verslunarrekstri.

Þóra fór ung að vinna við síldarsöltun á plani á Siglufirði og var hún þá varla 10 ára. Hún stundaði ýmis störf. Hún var með eggjaframleiðslu um tíma, vann við minkabú á Kjalarnesi og einnig vann hún í Arnarholti við ýmis störf, þar á meðal rak hún sjoppuna til nokkurra ára. Þóra bjó í Tulsa, Oklahoma, í nokkur ár með eiginmanni sínum og fjórum yngstu börnum þar sem Eggert stundaði nám í flugvirkjun, flugradíó- og mælitækjavirkjun. Þóra keypti Blómahafið við Gullinbrú 1992 og rak það í 12 ár ásamt því að reka samtímis Blómahafið í Firðinum, Hafnarfirði, í tvö ár.

Útför Þóru Sigrúnar fer fram frá Grafarvogskirkju í dag, 11. júlí 2013, og hefst athöfnin kl. 13.

Á liðnum dögum er fátt sem maður skilur og ég á erfitt með að átta mig á því að hún Þóra tengdamóðir mín sé látin. Mér finnst því mikilvægt að rifja upp í huganum allar þær góðu minningar sem ég á um hana og það veitir mér ákveðna ró því hún Þóra var einstök tengdamóðir. Brosmild, glaðlynd og tók öllum með opnum örum. Margar góðar stundir áttum við saman bæði hér heima og á ferðalögum erlendis. Þóra var hrein og bein, talaði skýrt og gott var að ræða við hana bæði þegar vel gekk og einnig þegar eitthvað bjátaði á. Við náðum afar vel saman og gátum rætt málin opinskátt og hún gaf góð ráð í öllum málum. Fyrstu minningar mínar um Þóru voru þegar við Kristín mín fórum að heimsækja Þóru og Eggert til Tulsa en þangað fylgdi hún Eggerti þegar hann fór í nám. Þóra var alltaf að hugsa um allt og alla á heimilinu og passa að allt gengi upp enda var hún kraftmikil og dugleg. Bjartsýn og ósérhlífin eru orðin sem passa vel við hana enda sá hún ekki vandamál heldur verkefni sem þurfti að leysa og aldrei kvartaði hún yfir einu né neinu. Stærsta sameiginlega stund okkar hjóna var þegar Þóra var með okkur Kristínu þegar nafna hennar Þóra Sigrún fæddist. Að hafa hana þar með okkur var mikill styrkur fyrir Kristínu en ekki síður fyrir mig. Þær nöfnur bundust síðan mjög nánum böndum og veit ég að hún tengdamamma mín mun fylgjast með henni Þóru minni og leiðbeina henni í gegnum lífið. Ári seinna þá fluttum við Kristín með krakkana okkar upp á Jörfa og fengum að búa í skúrnum á meðan við vorum að koma okkur fyrir í Starenginu. Var það góður tími fyrir okkur og einnig krakkana sem kynntust þá ömmu sinni vel. Alltaf er gott að koma upp á Jörfa, maður er kominn út úr skarkalanum í bænum og nær að slaka vel á. Aldrei fór maður þaðan svangur, hvort sem það var á matartíma eða kaffitíma því Þóra var alltaf að bera í mann mat. Þóra lagði einnig áherslu á það að fylgja manni til dyra þegar maður var að fara því hún vildi ekki að maður færi með vitið úr húsinu eins og hún sagði.

Þóra átti og rak blómabúðina Blómahafið við Stórhöfða til margra ára. Þegar hún kvaddi viðskiptavini sína hafði hún til siðs að þakka fyrir viðskiptin og bætti síðan við „Eigðu góðan dag“, þótti mér þetta sérstakt, en þannig var Þóra, hún vildi að öllum liði vel og kvaddi því sína viðskiptavini með þessum hætti.

Sagt er að það sé Lottó að fá góða tengdamömmu og ef það er rétt, þá fékk ég stærsta lottóvinninginn sem hægt er að fá. Þóra var einstök kona í alla staði og mun ég sakna hennar mikið.

Elsku Eggert, minningar mínar um ykkur Þóru saman eru endalaust góðar og fallegar enda voruð þið samhent í öllu því sem þið tókuð ykkur fyrir hendur og voruð dugleg að sinna okkur í fjölskyldunni.

Kjartan Flosason.

Elsku Þóra amma mín. Nú kveð ég þig í hinsta sinn. Ég trúi ekki að þú sért farin frá okkur, af hverju þurftir þú að kveðja svona fljótt? Lífið getur verið svo ósanngjarnt en það er eitt sem ég lærði af þér, allt hefur sinn tilgang í lífinu. Það er erfitt að hugsa til þess að sjá þig ekki aftur og finna fyrir hlýjunni frá þér og fá ömmuknús sem var alltaf jafn gott. Ég veit þó að þú munt vaka yfir okkur og leggja þinn verndarvæng yfir fjölskylduna. Ég á svo margar góðar minningar af þér, elskulega amma mín, og sú sem ég er þakklátust fyrir er spjallið okkar síðasta daginn þinn meðan við tíndum spírurnar af kartöflunum. Ég er svo ánægð með að hafa komið á Kjalarnesið og fengið knús frá þér. Sem betur fer vissi ég ekki að þetta yrði okkar síðasta spjall og síðasta knúsið sem ég fengi. Þegar ég var að kveðja spurðir þú mig hvort ég gleymdi að bursta skóna mína. Ég sagði nei, þeir ættu nú að vera svona og að ég vildi hafa þá svona „cool“. Þá hlógum við og þú sagðir „nú jæja, elskan mín, vertu þá bara í svona „cool“ skóm‘{lsquo}. En ég lofa þér því að koma í vel burstuðum skóm í jarðarförina. Ég kvaddi þig með orðunum „sjáumst fljótlega‘{lsquo} og við munum svo sannarlega sjást aftur en það verður vonandi ekki fljótlega. Ég lofa að passa afa. Þótt þetta sé mjög erfitt fyrir hann þá vona ég að hann viti að við fjölskyldan verðum alltaf til staðar fyrir hann, sama hvað. Ég veit að þú munt líka passa afa vel og hugga hann á meðan hann syrgir. Þú kenndir mér svo margt, elsku amma, og ég er svo þakklát fyrir það. Ég mun alltaf hlusta ef það er eitthvað sem þú reynir að segja mér. Öll orðin og setningarnar sem þú sagðir svo oft við okkur er eitthvað sem á eftir að lifa í hjarta mínu það sem eftir er. Þegar ég eignast börn og fjölskyldu mun ég kenna þeim það sem þú kenndir mér. Ég mun segja setningarnar við þau sem þú sagðir mér. Þú ert fyrirmynd mín. Ást ykkar afa er fyrirmynd mín. Ég vona að ég verði eins og þið þegar ég verð eldri.

„Þegar þú grætur, skoðaðu þá huga þinn og þá munt þú sjá að þú grætur bara vegna góðra minninga.“

Það er svo sannarlega rétt.

Hvíldu í friði, elsku Þóra amma, ég mun alltaf elska þig.

Kær kveðja,

Glódís Una Ríkharðsdóttir.

Amma mín gaf mér alltaf góðar pönnukökur, kökur, hafrakex og stappaðar kartöflur. Og hún gaf mér bestu pompolabrauð í heimi með „túmatsósu“ (eins og amma sagði).

Mér fannst skemmtilegt að hjálpa ömmu og afa að taka upp úr garðinum grænmeti og kartöflur og gott að fá rabarbara með sykri.

Þegar að amma var að passa mig var hún alltaf góð og hún las fyrir mig þegar að hún setti mig í rúmið.

Amma knúsaði mig alltaf þegar ég kom í heimsókn og afi líka.

Það var gott að koma til ömmu og afa, en núna er gott að koma til afa.

Stundum þegar að við komum á Jörfann fórum við út á leynistað og fengum pulsur og mat af grillinu.

Alltaf þegar við fórum kysstum við afa og ömmu og fengum stórt knús og svo stóðu þau í glugganum og gerðu gluggavink og stundum hurðavink.

Ég elska þig, amma mín, og vona að þér líði vel hjá Guði.

Kveðja,

Elmar Darri.

Amma mín,

Ég fékk nafnið hennar ömmu,

það var sök hennar mömmu.

Á afmælisdegi hennar ég fæddist,

og aldrei hún að því hæddist.

Sudoku, kapal og prjón kenndir þú mér.

Ást og umhyggju kenndi ég þér.

Þú varst alltaf góð við mig,

og ég var alltaf góð við þig.

Gluggavink var svo gaman,

þegar að við höfðum verið saman.

Með bros á vör,

hófst okkar för.

Elsku amma mín, þú hefur verið svo góð við mig alla mína ævi.

Kveðja,

Þóra Kristín.

Elsku amma mín.

Þegar ég kom heim til ykkar afa var alltaf það fyrsta sem heyrðist var kallið í þér „nei, hver er kominn?“ eða „hver er þar?“ og þá gekk maður upp stigann og þá sögðu þú og afi „nei, eruð þið komin?“ og áður en ég vissi af varst þú búin að steikja hrúgu af pönnukökum.

Mér tókst að vinna hjá ykkur í heila viku og í hvert skipti sem það var kaffi var alltaf hlaðborð af kökum og allskonar og auðvitað glænýjum pönnukökum, það var alltaf til eitthvað gott að borða hjá þér.

Þú varst alltaf rosalega dugleg og kvartaðir aldrei, en það var regla hjá þér, það var stranglega bannað að hjálpa þér í eldhúsinu, þú vildir alltaf fá að ganga frá í eldhúsinu sjálf. Þú varst alltaf mjög brosmild og þú hrósaðir eða sagðir alltaf eitthvað fallegt við alla.

Þú varst besta amma í öllum heiminum. Ég elska þig, amma mín, og sakna þín óendanlega mikið. Lífið verður aldrei eins án þín.

Kveðja,

Bergsveinn Logi.

Elsku Þóra mín, að morgni 29. júní barst mér sú fregn að þú hefðir farið frá okkur skyndilega. Ég trúði ekki því sem ég heyrði. Ég er svo innilega þakklát fyrir samveruna sem við áttum áður en þú fórst. Þið Eggert voruð þau fyrstu sem heimsóttu mig í Hólabergið þegar ég kom heim í júní og áttum við ánægjulegar stundir saman. Við vorum fyrir norðan í sumarbústað og áttum þar góða daga, í afmæli hjá Kristínu Dröfn, göngutúr í skóginum við Varmahlíð. Þú hlæjandi og yndisleg eins og alltaf. 17. júní fórum við svo að Grettislaug, þar sungum við hæ hó og jibbý jei, það er kominn 17. júní. Við áttum fína sólríka daga saman fyrir norðan. Ég sá þig síðast í Arnarhvoli, húsi Öldu og Steina á Dalvík. Þú lagaðir kaffi og við bárum fram köku með súkkulaði sem þú hafðir bakað, töluðum um Þóru-kökuna. Besta kaka sem ég hef smakkað. Svo skildi leiðir okkar. Þú hringdir í Hólabergið þegar við vorum komin suður, við töluðum um að ég yrði að kíkja við á Jörfa. Þú sagðir að ég gæti tekið strætó, það varð ekki af því. Ég minnist þín frá æsku minni, samskipti voru mikil og ég var oft á Jörfa, oft fékk ég að sofa og vera hjá ykkur. Alltaf var mikil gleði og kæti. Allir komu upp á Jörfa, fjölskyldurnar hittust hjá ykkur Edda. Þú áttir gott líf eins og þú sagðir sjálf. „Ég er svo rík, á fullt af börnum, barnabörnum og langömmubörnum.“ Ég hugsa til þeirra núna um sjokkið og sorgina þegar þú fórst svo skyndilega, án nokkurs fyrirvara. Ég hugsa til Eggerts frænda sem hefur fylgt þér gegnum allt lífið og þá sterku ást sem þið áttuð saman. Við töluðum einmitt um að þið ættuð gullbrúðkaup bráðum. Öll mín samúð er hjá Eggerti og öllum ykkar börnum. Núna ertu hinum megin hjá ömmu og afa. Þú ert alltaf í hjarta mínu. Ég minnist þín brosandi, hlæjandi, hlýju góðu frænku minnar sem var svo stolt af mér. Takk fyrir að ég fékk að vera með þér áður en þú fórst. Lifðu áfram í ljósinu. Ég vil ekki segja bless en við sjáumst þegar minn tími kemur.

Ástarkveðjur frá

Ólöfu Gunnarsdóttur.

Yndisleg. Það er orðið sem lýsir Þóru frænku svo vel og svo notaði hún það óspart á fólkið í kringum sig, „þið eruð yndislegar“ svo kom brosið og faðmlagið. Þóra og Eddi á Jörfa er órjúfanleg heild. Jörfinn var paradís æsku minnar með miklu frelsi og það voru örfáar reglur: að þvo sér vel um hendurnar fyrir mat og koma strax í mat þegar Þóra blístraði og hún kunni sko að blístra, það heyrðist alla leið niður í fjöru. Ég fékk ótal kennslustundir í blístri en allt kom fyrir ekki eins og ég dáðist að þessum hæfileika frænku var mér fyrirmunað að læra þessa list. Jörfinn var margbreytilegur, þar var lækur til að sulla í og svo var fjaran og gamli bíllinn á túninu var líka skemmtilegt leiktæki, á tímabili voru hænur og við fengum litlu ungaeggin til að baka drullukökur í sólinni á meðan Þóra bakaði hnallþórur og svo var smurt brauð á fati og þar var ein regla til, fyrst átti að borða heila brauðsneið og svo mátti fá sér köku. Og kramarhúsin voru ekkert smá flott heldur, það var fylgst vel með þegar Þóra rúllaði brennheitum kökunum í kramarhús sem var stungið niður í fulla skál af sykri og fyllt með rjóma, þetta er í minningunni fullkomið. Húsið iðaði af lífi en það var aldrei stress, alltaf gleði og allir velkomnir og það var mikið suðað og nuðað um að fara í heimsókn á Jörfann og fá að gista og stundum vorum við svo mörg að það var gerð flatsæng á gólfið. Svo liðu árin og Þóra og Eddi fluttu til Bandaríkjanna, þar lærði hún blómaskreytingar og keypti svo Blómahafið eftir að þau fluttu heim. Ég var svo heppin að vinna í aukavinnu hjá Þóru í Blómahafinu og þar var sko mikið spjallað, hlegið og borðað konfekt og svo varð Blómahafið eins og Jörfinn einskonar félagsmiðstöð þar sem allir voru velkomnir í kaffi. Þar sá ég líka Þóru frænku hvessa sig í fyrsta sinn og komst að því að hún var breysk eins og við hin en bara gagnvart sölumönnum og svo fór hún með málshætti og orðatiltæki við öll möguleg tilefni en þau voru yfirleitt ekki orðrétt en mikið þóttu mér þau fyndin í meðförum Þóru og ef ég leiðrétti hana hló hún eins mikið og ég.

Þóra og Eddi voru alltaf að ferðast með sínu lagi og þetta voru sko alvöru ævintýraferðir, ég held að ég segi það satt að þau hafi aldrei farið í skipulagða pakkaferð, það voru ferðasögur fyrir allan peninginn og mikið var gaman að hlusta á frásagnirnar og sérstaklega fyndnar lýsingar á því sem hefði mátt fara betur.

Ég er þakklát fyrir allar fallegu minningarnar um yndislegu frænku mína.

Elsku Eddi, ég sendi þér og fjölskyldu þinni mínar innilegustu samúðarkveðjur.

Íris Emilsdóttir.

Í dag verður Þóra, mín elskulega vinkona, borin til grafar. Hvernig er hægt að átta sig á þessari staðreynd? Þóra sem alltaf var svo hress og hreystin uppmáluð, sem ég kvaddi fyrir þremur vikum og við ætluðum að gera ýmislegt skemmtilegt í haust þegar við myndum hittast aftur. Þóra og Eggert voru einstaklega samhent hjón sem máttu vart af hvort öðru sjá, þau voru alltaf á fullu að skipuleggja ferðir bæði innanlands og utan. Að heimsækja börnin og barnabörnin í Bandaríkjunum var þeirra dásemd, þar sem þau nutu þess að ferðast á ferðabílnum sínum og eins og Þóra sagði oft „það eru forréttindi að geta lifað svona lífi“.

Þóra var einstaklega heilsteypt og hjartahlý, vildi allt fyrir alla gera hvort sem það var fjölskyldan eða vinirnir. Þau hjón voru vinamörg og alltaf var tekið vel á móti manni, með opnum örmum í orðsins fyllstu merkingu. Oft var setið á Jörfa langt fram eftir og spjallað um ýmis málefni og hafði Þóra ákveðnar skoðanir sem gaman var að ræða, hún var svo fordómalaus á allan hátt. Hún var kletturinn sem ekkert gat haggað.

Þóra mín, ég þakka þér vinskapinn og tryggðina í gegnum árin og vona að Guð gefi fjölskyldunni styrk í þeirra miklu sorg.

Áslaug.

Alltof snemma hefur hún Þóra okkar verið kölluð burt. Minningarnar mörgu og góðu verða okkur huggun harmi gegn. Við eigum eftir að sakna góða skapsins, gleðinnar, gestrisninnar, jákvæðninnar og hvernig hún af einstakri hreinskilni gat tjáð sig af næmi og af yfirvegun. Við eigum minningu um trausta vináttu sem aldrei brást okkur í gleði og sorgum lífsins.

Þóra var listfeng og nutum við þess, sérstaklega á meðan hún rak blómabúðina en líka við önnur tækifæri.

Það var gæfa þeirra Þóru og Edda að hittast og skapa sína samfylgd sem bar ríkulegan ávöxt í börnum og barnabörnum.

Að upplifa gleðina sem geislaði frá þeim var vægt til orða tekið mannbætandi fyrir okkur öll.

Elsku Þóra, takk fyrir allt.

Helga, Þórunn, Baldur, Magnea, Sævar, Soffía, Stefán og Pétur.