Niðurskurðarhnífurinn“ er fyrirsögnin á þessari stöku Hjálmars Freysteinssonar á vefnum:
Ef til verka vanda á
er vissara að menn passi
að eggvopn skyldi aldrei ljá
óvita né skassi.
Karlinn á Laugaveginum hafði séð þessa stöku á Leirnum og lét sér fátt um finnast, þótt þeir svitnuðu hjá Ríkisútvarpinu:
Það er víða þörf á að þrífa
og þarf ekki hvalskurðarhnífa
á þann eyðsluskúf
sem er á Rúv
og nú á að stytta og stífa!
Niðurskurður á útgjöldum ríkissjóðs er ekki nýr af nálinni. Húsmæðraskólinn á Laugalandi fór fram á hækkun á framlögum til viðhalds á fjárlögum fyrir árið 1968 og brást fjárlaganefnd vel við erindinu. Þá orti Gunnar Thoroddsen, sem þá var fjármálaráðherra:
Þó næsta sé hún naum á fé
er nefndin öll á hjólum
ef víst er að fénu varið sé
til viðhalds í húsmæðraskólum
Á Boðnarmiði á fésbók velur Árni Gunnarsson þessa yfirskrift fyrir sína stöku: „Svo er það fjandans skólpið“
Hagvöxt aldrei hindrað fá
hægðir draumabláar.
Skítseiðin úr Ölfusá
enda í djúpum sjávar.
Í Sandvíkur-Skruddu Páls Lýðssonar í Litlu-Sandvík er sagt frá því, að Magnús Torfason, alþingismaður og sýslumaður, hafi oft tapað þræðinum í því, sem hann var að segja. Eitt sinn var hann á sýslufundi og gleymdi hvar hann var kominn í máli sínu. Kallaði hann þá til Eiríks Einarssonar frá Hæli: „Eiríkur, hvað var ég aftur að segja?“ Þá orti Páll skáld á Hjálmsstöðum:
Barst mér andans bláþráður
bara að þessu sinni.
Finndu endann, Eiríkur,
aftur í snældu minni.
Þegar Egill Thorarensen byrjaði starfsemi KA á Eyrarbakka fékk hann uppskipunarbát frá Reykjavík, sem kallaður var Grútur. Bjarni Eggertsson á Tjörn kvað:
Egill laus við sorg og sút,
seigur enn sem forðum,
keypti að sunnan gamlan Grút
sem genginn var úr skorðum.
Upp í slippinn fór hann fyrst
og fann þar efnisvörðinn,
þar sem Torfi af töfralist
tróð í stærstu skörðin
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
