Inga Bjarney Óladóttir fæddist á Sveinsstöðum í Grímsey 16. júlí 1933. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja 16. september 2013.
Útför Ingu fór fram frá Grindavíkurkirkju 24. september 2013.
Elsku mamma okkar hefur kvatt þennan heim og viljum við systkinin þakka fyrir allt það sem hún gerði fyrir okkur. Hún var sjómannskona og var oft langtímum ein með okkur. Á hverju sumri fór hún með okkur til Grímseyjar þar sem við vorum hjá ömmu og afa. Eitt sumarið voru þær systur, mamma, Sigrún og Birna, með öll börnin sín í Grímsey. Þær höfðu tekið á leigu stórt hús sem kallað var Kastalinn og það var mikið líf og fjör hjá okkur þetta sumar. Við teljum það forréttindi að hafa alist upp að hluta til í Grímsey og eigum við öll yndislegar og góðar minningar frá þeim tímum. Æskuheimili okkar var Mánagata 7 í Grindavík. Þar var oft margt um manninn og mikill gestagangur. Mamma sá til þess að aldrei færi neinn svangur frá henni, matargerð var hennar aðalsmerki og ekki má gleyma kleinunum hennar mömmu.
Mamma átti við mikið heilsuleysi að stríða síðustu mánuðina og pabbi var einstaklega duglegur að annast hana, nærgætinn og góður. Oft sátu þau gömlu hjónin og héldust í hendur og geymum við systkinin minninguna um það.
Mamma er konan sem heldur í höndina á manni fyrstu árin en hjartað alla ævi.
Hvíl í friði elsku mamma.
Rúnar Þór, Hrafnhildur, Gunnhildur og Óli Björn.
Megi minning þín lifa að eilífu sem skært ljós í lífi okkar. Guð geymi þig, elsku amma okkar.
Hrund, Björgvin og Eyrún Ösp.
Með þessum fáu orðum vil ég þakka samfylgdina.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín tengdadóttir,
Karen Mjöll.
Í seinni tíð hittumst við sjaldnar en í hvert skipti sem svo bar við, var Inga alltaf svo innilega glöð að hitta okkur elskurnar sínar og næstum dætur, eins og hún sagði.
Þess er vert að minnast að í hvert skipti sem ég hitti hana spurði hún alltaf um systur mína sem flutti snemma til útlanda: „Hvað er að frétta af henni Imbu minni?“ Og hún var sú eina sem ég veit um að kallaði hana Imbu. Einnig var gaman þegar hún hitti dætur mínar þá sagði hún alltaf: „Sessa ég sé þig í anda koma hlaupandi niður Mánagötuna, þær eru alveg eins og þú.“
Minning um yndislega konu mun alltaf lifa með okkur. Brosið hennar, jákvæðnin, góða skapið og erum við ríkari af því að hafa kynnst Ingu og hennar lífsviðhorfum. Við vottum fjölskyldu hennar allri okkar innilegustu samúð.
Ingibjörg og Sesselja
Pétursdætur.
Hláturmildari konu höfum við ekki fyrirhitt og við eigum margar góðar minningar úr afmælum sem þú komst alltaf í. Þú reyndist dætrum okkar vel og þær pössuðu alltaf upp á að Inga frænka fengi boð í afmælin.
Þú gast endalaust hlegið með Dúddu, mömmu og okkur hinum og það er þannig sem við minnumst þín; alltaf brosandi og stutt í hláturinn.
Það var svo þægilegt að koma á heimili ykkar Venna og það rifja stelpurnar líka upp og bæta við að þær hafi alltaf fengið mola úr búrinu.
Elsku Inga frænka, minningin um þig er ljós í lífi okkar.
Við biðjum algóðan Guð að styrkja fjölskyldu þína í sorginni.
Eiríkur, Sólveig
og dætur.