Loftur Loftsson

„Gullý, hvernig er það, ertu búin að fara í starfið í dag?“ „Ertu ennþá í leikfimi?“ „Hvað ertu með í matinn í kvöld?“ Eru athugasemdir sem ég á eftir að sakna mikið. Jákvæði pabbi minn er dáinn, sofnaður svefninum langa.

Ef það er eitthvað sem gefur ánægju í lífinu þá eru það markmið sem hefur verið náð. Það vissi hann mjög vel. Ég held að honum hafi alltaf tekist þetta, það er að segja að ná þeim markmiðum sem hann setti sér. Eins hvatti hann aðra til dáða. Líka þótt viðkomandi hefði allt annað áhugamál en hann sjálfur hafði. Til dæmis var honum mjög umhugað um mig, að ég hefði ánægju og gleði af lífinu.

Alveg óspurður kom hann með uppástungur og ráð varðandi boðunarstarf mitt sem vottur Jehóva, bara svo að ég hefði nú alveg örugglega erindi sem erfiði. Þetta þótti mér mikið til um og þykir enn. Svona var hann.

Ég er mjög þakklát. Þakklát fyrir að eiga svona hlýjan pabba sem við fengum að hafa hjá okkur svona lengi, en hann varð níræður áður en yfir lauk, þakklát fyrir að hann fékk friðsælt andlát og rólegt. Síðast en ekki síst er ég mjög svo þakklát fyrir upprisuvonina. Von sem verður að veruleika í framtíðinni.

„Bestu minningarnar eru í framtíðinni,“ sagði myndlistarmaðurinn Erró á níræðisaldri. Ég held það séu alveg ágæt lokaorð, enda algerlega í anda föður míns, Lofts Loftssonar, hans sem við syrgjum og söknum. Já, hans verður sárt saknað.

Elsku sæti pabbi minn, nú er nýtt ferðalag að byrja hjá þér og ég vona að þú eigir góða ferð. Mikið á maður eftir að sakna þín. En ég á margar fallegar minningar um allar samverustundirnar okkar, sem eiga eftir að ylja mér um hjartarætur um ókomna tíð. Samverustundir sem þú glæddir alltaf með jákvæðni, kímni og lífsgleði. Takk fyrir þær. Sterkast koma upp minningarnar af öllum tjaldútilegunum sem við fórum í á hverju sumri þegar ég var krakki. Eða ferðirnar upp í sumó. Þar varstu sífellt á iði við t.d. að gróðursetja tré, smíða eða slá grasið. Mamma dundaði sér á meðan við matargerð á kolaeldavélinni, þar sem hún sat og las á meðan það kraumaði í pottunum. Þú gleymdir ekkert okkur krökkunum, heldur bjóstu til fleka fyrir okkur til að geta siglt á ánni, smíðaðir dúkkuhús fyrir okkur að leika okkur í og kenndir okkur að smíða boga. Við fengum alltaf að hjálpa ef við vildum. En þú kenndir mér meira, þú kenndir mér að vera opin fyrir öllu, ekki útiloka eitthvað þótt meirihluti fólks telji það vitlaust. Gera það upp við sjálfa mig og að líklega væri meira en bara við í þessum heimi. Einnig kenndir þú mér að elska öll dýr, líka skordýr, kenndir mér að sjá fegurðina í þeim. Auðvitað kenndir þú mér margt fleira en þetta er það sem kemur helst upp í hugann.

Takk fyrir að hafa verið pabbi minn.

Þín dóttir,

Loftur afi var einstakur maður, fróður og skemmtilegur. Það var alltaf stutt í glettnina og hann var prakkari af guðs náð. Við vorum með ólíkar stjórnmálaskoðanir og stuttu eftir að ég kom inn í fjölskylduna tókumst við á um pólitík. Loftur afi hringdi í mig daginn eftir til að athuga hvort hann hefði nokkuð gengið of langt. Hann vildi aldrei nein leiðindi en hann var stríðinn og hafði gaman af því að kanna viðbrögðin og vera ósammála einungis til þess að vera ósammála. Loftur afi hafði þann einstaka hæfileika að sjá jákvæðar hliðar á öllu, jafnvel í aðstæðum þar sem flestir ættu erfitt með að koma auga á eitthvað jákvætt. Mér er það minnisstætt þegar hann fór í heimsókn til bróður síns yfir hafið. Hann veiktist á leiðinni og lenti á spítala við komuna. Lofti afa fannst það bara spennandi lífsreynsla og aðbúnaðurinn til fyrirmyndar, stórt sjónvarp á læknastofunni og það var nóg. Loftur afi var áhugasamur um allt og ekki hræddur við nútímatækni. Hann hafði unun af græjum og vildi eignast flesta hluti sem voru með tökkum á. Eftir að hann flutti á Eir ásamt risastóra sjónvarpinu sínu sagði hann við mig að honum þætti nú ágætt að halla hurðinni að herberginu svo að það myndi ekki fyllast af fólki sem vildi koma og horfa á bíó. Loftur afi elskaði að leika sér og golfið var hans ær og kýr. Ég heyrði skemmtilega sögu utan úr bæ að það væri fjörugur maður fluttur inn á Eir og hefði smalað öllu samferðafólki sínu þar fram á gang til að spila golf, ég vissi strax um hvaða mann var að ræða, það kom enginn annar til greina en Loftur afi. Jafnvel þegar hann var nánast bundinn við hjólastólinn var golfkylfan með í för og púttað. Nú hefur Loftur afi fengið hvíldina og er vafalaust farinn að spila golf hinum megin.

Loftur afi var barngóður og hann og Þorgeir Goði náðu einstaklega vel saman þrátt fyrir 88 ára aldursmun. Ég mun halda minningunni um Loft afa lifandi og segja strákunum frá þeim yndislega langafa sem þeir áttu. Loftur afi var einstakur maður og það eru forréttindi að hafa fengið að kynnast honum.

Takk fyrir samfylgdina, elsku vinur, ég kveð þig með söknuði og þakka fyrir allar þær stundir sem við áttum saman. Hvíldu í friði.

Kær kveðja,

Elsku Loftur afi, það er svo skrítið að hugsa til þess að við eigum ekki eftir að hittast aftur og eiga skemmtileg samtöl saman.

Þegar ég horfi til baka er ég samt mjög ánægð með að hafa fengið að kynnast þér betur undir það síðasta. Allir þriðjudagarnir sem við fórum saman að kaupa í matinn fyrir vikuna voru æðislegir, þú varst algjör matgæðingur eins og ég. Við röbbuðum oft um nýjar uppskriftir og gáfum hvort öðru hugmyndir að nýjum réttum. Það var svo gaman að versla með þér og bara vera með þér, ég er svo fegin að við áttum þennan tíma saman. Þú varst líka alltaf svo jákvæður og áhugasamur um allt sem var að gerast í mínu lífi.

Ég veit að þú varst alls ekki hræddur við að deyja, ég vona bara að þú hafir það gott hvar sem þú ert. Þín verður sárt saknað, ég bið að heilsa ömmu Veigu. Ég elska þig, þitt barnabarn,