Mogginn var gott veganesti

Ég man ekki hvenær ég afréð að verða blaðamaður en það var líkast til nokkuð snemma á lífsleiðinni. Tólf ára gamall las ég Morgunblaðið spjaldanna á milli á hverjum degi og almennur fréttaáhugi varð snemma mikill. Ég var ráðinn til starfa á viðskiptablaði Morgunblaðsins vorið 1995, þá nýútskrifaður úr Háskóla Íslands. Atvinnuástandið var ekki gott á þessum tíma og ég man að ég var þessu tækifæri afar feginn.

Mogginn var góður skóli. Vinnutíminn var oft langur og vinnuhraðinn mikill en fyrir vikið var heldur aldrei leiðinlegt í vinnunni. Í hröðu umhverfi var endurgjöfin á frammistöðuna þó oft af skornum skammti. Mig minnir að eftir fyrstu greinina sem ég skrifaði hafi ég fengið stutt og laggott „þetta er fínt“ frá næsta yfirmanni og þar með var það afgreitt.

Næsta hrós sem ég man eftir fólst í nokkuð löngum reiðilestri frá Matthíasi Johannessen, um ári síðar fyrir að ofnota forsetningar í textum. Minnir að „sem að“ hafi verið sökudólgurinn í það skiptið. Matthías lauk síðan langri yfirhalningu með: „því annars er þetta svo gott hjá þér“. Fréttastjórinn sem fylgdi mér hálf ráðvilltum út klappaði mér á bakið og tjáði mér að ég mætti líta á þetta sem mikið hrós. Ég var þó ekki alveg sannfærður í fyrstu.

Það sem mér er þó alltaf minnisstæðast var góður starfsandi. Blaðamenn voru flestir í þessu starfi af lífi og sál og Morgunblaðið eini vinnustaðurinn sem þar kom til greina. Ritstjórar blaðsins á þeim tíma, þeir Styrmir og Matthías, áttu að öðrum ólöstuðum mestan heiður af þessu. Þeir voru afar gott tvíeyki, ólíkir um margt, en lögðu greinilega hjarta sitt og sál í blaðið. Vinnusemi Styrmis var nærri ómannleg að manni fannst og maður varð þess fljótt áskynja að hann las stærstan hluta blaðsins á hverjum degi áður en það fór í prent. Víðtæk þekking hans og skilningur á þjóðfélaginu var og er enn aðdáunarverður. Matthíasi kynntist ég minna í starfi mínu en ástríða hans fyrir blaðinu var engu minni.

Það voru ekki hástemmdar hvatningarræður sem drifu mann áfram heldur fordæmi þeirra í störfum sínum og augljós metnaður og hugsjón í rekstri blaðsins. Ritstjórnarstefna þeirra hafði betra samfélag að leiðarljósi og blaðið studdist við góð gildi á borð við aukið lýðræði, frjáls viðskipti og framþróun landsins. Þessi stefna veitti mér innblástur í starfi, gerði það skemmtilegra og þýðingarmeira fyrir vikið og átti vafalítið sinn þátt í óbilandi áhuga á þessum málum allar götur síðan.

Það er sagt að allir starfsmenn Morgunblaðsins sem hverfi til annarra starfa endi þar alltaf aftur á endanum. Ég er sjálfsagt undantekningin sem sannar þá reglu. Þó munaði afar litlu að ég snéri aftur fjórum árum eftir að ég hætti en spennandi tilboð úr annarri átt kom í veg fyrir það. Ekki sá ég eftir því vali en þó hafa fáir vinnustaðir á ferli mínum til þessa haft meiri áhrif á mig en Mogginn. Ég hugsa því alltaf með hlýhug og ákveðnum söknuði til blaðsins og þeirra ára sem ég starfaði þar. Mogginn reyndist mér afar gott veganesti.