Guðrún Matthildur Valhjálmsdóttir

Elskuleg móðir mín, Guðrún Matthildur, lést hinn 2. janúar sl. Við andlát hennar koma upp í hugann margar minningar um yndislega og hæfileikaríka móður sem lét sér alltaf mjög annt um fjölskyldu sína. Móðir mín var glæsileg kona, gjafmild, glaðlynd, létt á fæti og sat aldrei auðum höndum. Hún var listræn og einstaklega flink í höndunum. Hún og faðir minn voru mjög samrýnd og voru umhyggjusamir foreldrar. Það var mikið áfall þegar faðir minn féll frá langt um aldur fram en ég hef trú á því að hann taki vel á móti mömmu á nýjum stað. Síðustu ár var heilsa móður minnar ekki eins góð og áður og hún bjó síðustu sex mánuðina á Hrafnistu í Reykjavík. Hún var þakklát fyrir góða umönnun á Hrafnistu, þrátt fyrir að sú breyting að flytja á hjúkrunarheimili hafi verið henni erfið. Móðir mín hafði fram á síðasta dag gott minni, hún las blöðin daglega og fylgdist með því sem var að gerast í þjóðfélaginu. Hún var líka dugleg að hringja í fjölskyldu sína og var umhugað um að allir hefðu það sem best. Það verður tómlegt að fá ekki lengur símhringingar frá henni og erfitt að sætta sig við að hún sé ekki lengur hjá okkur. Þrátt fyrir háan aldur átti ég ekki von á því að hún myndi kveðja okkur svona fljótt. Ég er þakklát fyrir þær yndislegu stundir sem fjölskyldan átti með henni núna um jól og áramót en þegar hún var síðast hjá okkur í heimsókn, núna á gamlárskvöld, var hún sérlega hress og naut kvöldsins vel.

Við kveðjum elskulega móður mína og tengdamóður í dag með miklum söknuði og þökkum henni fyrir allt.

Amma mín, Guðrún Matthildur Valhjálmsdóttir, lést 2. janúar síðastliðinn. Í dag kveð ég hana með miklum söknuði. Ég er þakklát fyrir allar þær yndislegu samverustundir sem við áttum og fyrir allar þær góðu minningar sem ylja hjarta mitt á þessum erfiðu tímum. Það er svo skrítið að hún skuli ekki vera hérna lengur, brosmild og með hlýjan faðm, sérstaklega í ljósi þess hversu hress hún var aðeins tveimur dögum áður. Minningar frá gamlárskvöldi á ég þó í hjarta mínu, hvernig hún lék sér við langömmubörnin, hló og spjallaði og var upp á sitt besta. Ég er líka svo þakklát fyrir hversu vel við kvöddumst þetta kvöld en það var eins og við var að búast því amma kvaddi alltaf svo vel og innilega.

Ég á líka margar minningar frá því ég var lítil. Amma var svo létt á fæti og alltaf til í leik og sprell. Hún var mikið fyrir að ferðast og vildi alltaf hafa eitthvað fyrir stafni, sem hentaði mér einstaklega vel. Þolinmæði átti hún mikið af því það vita þeir sem þekkja mig að ég var fjörugt og orkumikið barn. Amma var nú ekki mikið að kippa sér upp við það að það fylgdu mér mikil læti og hamagangur eða þegar ég glamraði á orgelið í stofunni nágrönnum hennar til mikils ama. Já, elsku amma mín, það er svo margs að minnast. Hún var alltaf svo falleg og vel tilhöfð, allt fram á síðasta dag. Áður en við héldum á vit ævintýranna setti hún alltaf á sig varalit, slæðu og ilmvatn og bauð alltaf með sér. Svo héldum við af stað í okkar fínasta pússi. Oft var erindið að kaupa eitthvað fallegt handa mér og systrum mínum því amma elskaði fátt meira en að gefa gjafir og gleðja þá sem henni þótti vænt um. Amma var líka mikill listamaður. Hún lærði skrautskrift, glerlist, myndlist og postulínsmálun og það eru ófáir hlutir sem hún hefur búið til sem eru okkur ómetanlegir minjagripir. Ég man líka eftir hversu gaman var að fara í matarboð til hennar ömmu. Hún var listakokkur og töfraði fram dýrindismáltíðir og man ég þá sérstaklega eftir eftirréttunum sem við systurnar máttum fá okkur ríkulega af. Svo átti amma alltaf mola í skál sem litlir fingur fengu að lauma sér í.

Nú er amma komin til hans afa og þau eru saman á ný, sameinuð eftir 30 ára aðskilnað. Ég veit að söknuðurinn var mikill og það er huggun harmi gegn að vita af þeim saman tveimur með hana Sóleyju Kristínu sér við hlið.

Elskulega amma mín, ég kveð þig í hinsta sinn, þúsund kossar.

Til ömmu.

Það er erfitt að hugsa til þess að hún kæra amma mín sé farin frá okkur.

Hún var alltaf svo hlý og góð og margar dýrmætar minningar sem koma upp í hugann þegar ég hugsa til baka.

Það var alltaf mikil tilhlökkun að koma til ömmu á Brávallagötu. Hún átti alltaf eitthvað gott sem hún bauð upp á og þar var hægt að hafa nóg fyrir stafni, það var svo margt ævintýralegt að sjá og gera, bækur og spil frá því að mamma var lítil og svo gamla orgelið. Amma virtist hafa óendanlega þolinmæði þegar maður glamraði á orgelið og áttum við ófáar stundir fyrir framan það, þar sem við sátum saman, spiluðum og sungum.

Við amma áttum margar góðar stundir saman sem hlýja mér um hjartarætur á þessum erfiða tíma.

Elsku amma, nú kveðjum við þig, ég er þakklát fyrir að hafa haft þig hjá okkur og eigum við eftir að sakna þín mikið.