Kristín Káradóttir

Stína litla Kára, hressa og skemmtilega móðir mín er látin.

Hún var aðeins 18 ára gömul þegar ég kom í heiminn og allt mitt uppeldi einkenndist af því að eiga unga og töff mömmu sem leyfði nánast hvað sem er. Ekki var maður alinn upp í ströngu uppeldi heldur fékk maður bara að reka sig á veggi og þeir urðu nú ekki margir. Á okkar heimili var allt til alls og nóg til af öllu, pabbi í fraktinni og sigldi heim með allt sem hugurinn girntist. Á meðan mamma var að vinna í Samvinnubankanum og síðar á Samvinnuferðum-Landsýn þá vorum við æskuvinirnir að alast upp í Seljahverfinu og það þótti alltaf skemmtilegt að koma heim til mín. Þar var alltaf til tonn af sælgæti sem ekki var selt í sjoppum og við máttum halda heilu handboltamótin í sjónvarpsholinu með sokkahnyklum. Við elduðum, poppuðum og settum heimilið á hliðina en mömmu var alveg sama, bara að það væri stuð hjá okkur.

Mamma hafði einn ókost en hún var grjótharður stuðningsmaður Liverpool en ég held með Manchester United. Þegar þessi lið áttust við var gjarnan tínt til ýmislegt góðgæti, hent í heitan rétt, dregið fyrir gluggatjöldin, farið í treyjur og hækkað vel í sjónvarpinu. Svo öskruðum við og sungum fyrir hvort annað. Þetta var hitamál á meðan á leik stóð og ég man oft eftir að dyrabjöllunni var hringt í miðjum leik og við fórum ekki til dyra, það var bannað að trufla.

Eftir að pabbi minn dó kynntist hún Alberti sínum og þvílík Guðsgjöf. Albert hefur borið móður mína á örmum sér og gengið litlu systur minni í föðurstað en hún var aðeins 8 ára þegar pabbi dó. Mamma og Albert ferðuðust mikið og ég er afskaplega þakklátur fyrir að hafa fengið að njóta þess að ferðast með þeim seinni ár. Sérstaklega þegar ég fékk þau loksins til að koma með mér í dýrðina á Old Trafford. Hún var yfir sig hrifin og þá ákvað ég að koma henni á óvart og bauð henni í sömu ferð óvænt á leik Liverpool og Chelsea. Ferðin á Anfield var að öllu leyti frábær, Never Walk Alone sungið af innlifun, fjögur mörk í jafnteflisleik, Suarez, uppáhaldið hennar, beit annan leikmann í bringuna en það sem stóð upp úr er að ég útvegaði henni miða í eigu fyrirliða liðsins, Steven Gerrard og var miðinn merktur honum. Þennan miða geymdi hún í veskinu fram á síðasta dag og veifaði honum oft framan í aðra.

Ég dáist af baráttu mömmu við þann illvíga sjúkdóm sem krabbameinið er. Aldrei talaði hún um að þetta væri ósanngjarnt eða einhver annar ætti þetta skilið. Hún tók þessu af æðruleysi og barðist fram á síðustu mínútu.

Móðir mín var mikill gleðipinni, jákvæð og alltaf brosandi. Betri ömmu fyrir börnin mín hefði ég ekki getað hugsað mér. Það er stórt skarð sem þessi litla hressa kona skilur eftir sig.

Takk fyrir að vera mamma mín. Þinn sonur,

Elsku mamma. Nú hefur naflastrengurinn á milli okkar verið slitinn. Það er erfiðara en tárum taki að hugsa um það að ég sé ekki að fara að koma til þín eða tala við þig í síma einu sinni til tvisvar á dag alla daga vikunnar, allt árið um kring. En eins og þú sagðir við mig í upphafi veikinda þinna þá værir þú ekkert að fara frá mér og ég trúi því að þú verðir með mér alla daga þangað til við sjáumst aftur. Á meðan mun ég varðveita minningarnar um þig og okkar tíma saman og reyna að halda á lofti þinni gríðarlegu jákvæðni og fallega brosi.

Þú kenndir mér svo margt í lífinu og það sem þú prédikaðir mest fyrir mér var kurteisi og þú sagðir svo oft „Ímyndaðu þér að núna sértu í veislu hjá forsetanum“, það þýddi að maður átti að haga sér sérstaklega vel. Þú hafðir eina fallegustu rithönd sem ég hef séð og varst svo oft fengin til að skrifa í kort og fleira fyrir aðra, ég fékk rithöndina með móðurmjólkinni. Elsku móðir, nú veit ég að þér líður betur en þú ert búin að vera algjör hetja í þessi tvö ár sem þú ert búin að berjast við veikindin. Þér tókst að blekkja alla í kringum þig um að þú værir ekkert veik og það væru allir aðrir miklu veikari en þú. Eftir þér var tekið á spítalanum fyrir glæsileika og hafði fólk oft orð á því við okkur hvort það gæti verið að þú værir sjúklingur. Elsku móðir, takk fyrir allt. Nú tek ég við keflinu þínu og hugsa um gamla og litlu ömmuenglana þína sem eiga eftir að sakna þín óendanlega. Sælir eru hjartahreinir því þeir munu Guð sjá.

Tengdamóðir mín er fallin frá, ég kveð hana með söknuði og þakklæti.

Ég gat ekki verið heppnari með tengdó, hún var alltaf hress og kát og ég tala ekki um hve jákvæð hún var. Stína var óspör á fallegu orðin í minn garð og sagði oft „uppáhaldstengdadóttir mín“ eða „ég elska þig Obbý mín“. Þar sem Stína mætti var alltaf stemming, ekkert væl eða bölmóður, bara mikill hlátur og fíflalæti.

Eftir að Stína veiktist sagði hún við mig að við skyldum búa til minningar og reyna að gera sem mest saman. Ferðirnar til Manchester, Spánar og í sumarhús eru ógleymanlegar og svo fullar af fallegum minningum og skemmtilegum uppákomum.

Á Spáni síðasta sumar sendum við strákana í golf, komum okkur fyrir á „happy hour“ við sundlaugina og áttum heilan dag á trúnó. Við töluðum og hlógum stanslaust í sex klukkutíma. Þann dag geymi ég í mínu hjarta alla ævi.

Takk fyrir að vera frábær tengdó og amma. Takk fyrir Sigga minn og mágkonu mína. Albert minn, takk fyrir að vera kletturinn hennar Stínu. Ég kveð með söknuði yndislega konu sem vildi ekkert nema það besta fyrir sína nánustu og kvartaði aldrei sjálf.

Guð blessi Stínu Kára, tengdamóður mína.

Nú þegar komið er að kveðjustund hjá okkur Stínu langar mig að minnast hennar í örfáum orðum. Við Stína kynntumst þegar pabbi og Stína fóru að vera saman þegar ég var 18 ára. Fljótlega fluttum við feðgar til hennar og barna og reynt var að púsla hlutunum sem best saman en það hefur án efa verið vandasamt verk þar sem tvær fjölskyldur tóku saman. Síðan þá höfum við ferðast saman, grátið, hlegið og átt góðar stundir á heimili þeirra. Með okkur bræðrum, mér, Atla Þór og Arnari tókust ágæt kynni við börn Stínu þau Sigurð Helga og Hlín og hafa þau kynni styrkst enn frekar á liðnum árum. Stínu var annt um að fjölskyldan hittist reglulega og héldu hún og pabbi alltaf stórveislu á jólum og auðvitað 1. maí þar sem allir mættu og áttu saman góðar stundir. Ég er þakklátur fyrir þann tíma sem við áttum og það sem stendur upp úr eftir öll þessi ár er brosið hennar og jákvæðni en þannig fór hún í gegnum lífið þó að vissulega hafi dregið fyrir sólu á milli. Stína átti marga góða að sem studdu hana í gegnum þessa erfiðu baráttu og þá ekki síst pabba, Hlín og Sigurð Helga. Stínu þakka ég ótal góðar stundir, við sem eftir lifum eigum eftir að halda minningu hennar á lofti um ókomin ár.

Elsku Stína systir mín er farin langtum aldur fram. Hún andaðist á Landspítalanum 20. febrúar eftir hetjulega baráttu við krabbamein. Þessa setningu er ég búin að lesa nokkrum sinnum í minningagreinum en nú skil ég þetta eftir að hafa séð þetta í nærmynd. Það er sagt að það sé sorglegt þegar fólk deyr og hefur gleymt að lifa lífinu. Stína var að lifa lífinu á fullu og hefði viðja fá meiri tíma til þess.

Stína var manneskja lífsgleðinnar, hressileikinn gustaði af henni. Hún þoldi ekki depurð eða leiðindi og fékk ég oft olnbogaskot frá henni þar sem hún sagði við mig „vertu ekki með þessi leiðindi“. Stína var mjög fljótt sjálfstæð, fór fljótt að heiman og bjó með Hlöðveri í fyrstu íbúð þeirra í Þingholstræti 15. Þetta var þegar 68 kynslóðin var og hét skemmtistaðurinn var Glaumbær.

Stína vann aðallega á þremur stórum vinnustöðum þ.e. Samvinnubankanum, Samvinnuferðum-Landsýn og nú síðast hjá Isavia. Þar sem hún var með lífsgleðina að leiðarljósi eignaðist hún marga vini fyrir lífstíð á þessum vinnustöðum. Eitt af áhugamálunum var ferðalög og þar sem hún vann hjá ferðaskrifstofu voru hæg heimatökin.

Nokkrar ferðir eru mér mjög minnisstæðar með henni og dýrmætar þar á meðal ferð til Krítar með pabba og mömmu, Þýskalands að heimsækja gamla vini og Manchester-fjölskylduferð.

Við systkinin vorum nágrannar hér í Bryggjuhverfinu þar sem hún bjó með Alberti seinni manni sínum þar sem hann ásamt nærfjölskyldunni stóð sem klettur hjá Stínu í þessum veikindum.

Stína skrifaði minningargrein um föður sinn Kára fyrr um ári og sagði „takk fyrir að vera faðir minn öll þessi ár“. Ég segi takk, Stína, fyrir að vera systir mín

Hún Stína, mín elskulega systir, kvaddi þennan heim eftir mikla baráttu að kveldi 20. febrúar. Það hafa verið mín forréttindi í lífinu að eiga hana sem systur, á milli okkar myndaðist sterkur þráður spunninn af vináttu, ást hlýju og miklum kærleik. Við höfum fylgst að í gegnum lífið í gleði og sorg, aðallega gleði, og áttum gott með að geta hlegið saman.

Hún Stína mín var mikill gleðigjafi hvert sem hún kom, alltaf vinsæl og stórskemmtileg. Á uppvaxtarárum okkar bjó fjölskyldan í Austur-Þýskalandi, þar mynduðust sterk vináttubönd sem við vorum svo lánsamar að geta endurnýjað 40 árum síðar. Sögurnar af Stínu minni voru ekki gleymdar eftir allan þennan tíma. Stína skellti sér í 1. maí göngu með ungliðahreyfingu landsins, enda hennar afmælisdagur, ekki vildi hún missa af fjörinu. Æskuljómi og baráttuandi skein af henni, mikið var ég stolt af stóru systur hún gat allt og þorði allt.

Á unglingsárunum kynntist Stína Kötu, þær voru óaðskiljanlegar vinkonur, tvíeykið fór á kostum, ekki minnkaði gleðin, einfaldlega að vera þar sem þær voru þar af alltaf gaman. Minningarnar streyma fram og af miklu að taka. Stína mín var mikill fagurkeri, heimili hennar og Alberts hlýlegt og fallegt. Stína mín var mikið jólabarn, enda jólin alltaf sérstakur tími hjá fjölskyldunni. Jólaskreytingar svo smekklegar að okkur þóttu ekki komin jól, nema koma til Stínu og Alberts. Við vorum svo lánsamar að geta ferðast mikið saman erlendis ásamt mökum og stundum var einfaldlega öll stórfjölskyldan saman í ferð. Stína var mikil fjölskyldumanneskja stolt af börnum sínum og barnabörnum. Það er stórt skarð í okkar fjölskyldu við fráfall elskulegrar systur minnar og mun ég ávallt minnast hennar með gleði og glaðværð. Ég er óendanlega þakklát fyrir þig, elsku systir mín, og kveð þig með söknuði.

Það er erfitt að trúa því að ég sé að skrifa minningargrein um hana Stínu, hennar tími með okkur var alltof stuttur. Ég kynntist Stínu fyrir tæpum 25 árum. Ég var þá 18 ára, nýbúin að kynnast honum Sidda mínum og tóku Stína og Abbi mér opnum örmum. Þegar ég hugsa um Stínu er af nógu að taka en upp úr standa minningar um þétt faðmlög, risastórar marengsbombur, Benidormferðir, Ólsen Ólsen mót, ferðir í Stínukot og ómótstæðilegan hlátur hennar. Hún Stína var nefnilega ein af þessum manneskjum sem alltaf eru hressar og kátar, annaðist fólkið sitt af mikilli natni og lifði lífinu svo sannarlega lifandi. Mér finnst með ólíkindum til þess að hugsa að það eru rétt tæp tvö ár síðan að Stína veiktist, en þrátt fyrir erfið veikindi hélt ég alltaf að hún myndi hafa betur, annað fannst mér bara óhugsandi. Hún barðist eins og hetja, með Abba og fjölskylduna sér við hlið allt frá upphafi til enda. Æðruleysi hennar og dugnaður var aðdáunarverður og alltaf hélt hún áfram, en meira að segja Stína með gleðina að vopni gat ekki unnið þennan bardaga. Það er því með sorg í hjarta sem ég kveð hana Stínu, en elsku Abba, Hlín, Sigga, Öllu og öðrum ættingjum votta ég mína dýpstu samúð, Guð veri með ykkur.

Lífsgleði, jákvæðni, kátína og hlýja eru orð sem svo vel lýsa elskulegri systur og mágkonu sem við kveðjum í dag. Það er sárt að kveðja en við eigum svo ótal margar ljúfar og góðar minningar um Stínu, minningar sem munu fylgja okkur í framtíðinni.

Ég sendi þér kæra kveðju,

nú komin er lífsins nótt.

Þig umvefji blessun og bænir,

ég bið að þú sofir rótt.

Þó viði sorg mitt hjarta

þá sælt er að vita af því

þú laus ert úr veikinda viðjum,

þín veröld er björt á ný.

Ég þakka þau ár sem ég átti

þá auðnu að hafa þig hér.

Og það er svo margs að minnast,

svo margt sem um hug minn fer.

Þó þú sért horfinn úr heimi,

ég hitti þig ekki um hríð.

Þín minning er ljós sem lifir

og lýsir um ókomna tíð.

(Þórunn Sig.)

Það skiptir auðvitað mestu máli þegar upp er staðið og litið til baka, að geta ornað sér við hlýjar og fallegar minningar um þann sem fallinn er frá. Það á svo sannarlega við um frænku mína, Kristínu Káradóttur. Reyndar vil ég frekar segja systur mína, það voru 27 dagar á milli okkar, við vorum geymd í sitt hvorri kommóðuskúffunni á Læk fyrstu misserin og vorum síðan að baksa saman í alls konar skúffum allt lífið.

Og það var ekki leiðinlegt. Ólumst upp saman í Kópavoginum, Stína bjó hjá okkur um tíma, við gengum í sama skóla og áttum sama vinahópinn og fylgdumst náið að. Seinna á ævinni unnum við saman um árabil svo samskiptin voru mikil og náin.

Það er einkenni á Lækjarættinni sem kölluð er, að eiga hávær samskipti, frískleg og glaðvær og Stína sór sig í ættina. Mér er til efs að hafa yfirleitt hlegið meira með nokkurri manneskju, enda var Stína ekki að festa sig í smáatriðum. Auðvitað voru skin og skúrir. Það var bankað upp á hjá okkur þar sem við vorum öll saman komin á Miklubrautinni á jóladag og tilkynnt að Suðurlandið hefði farist og Hlöðver, fyrri maður Stínu, væri látinn. Það tók svo sannarlega á okkur öll, en treysti á einhvern hátt böndin líka.

Albert kom í spilið fyrir um 25 árum og allar götur síðan hefur mikil og einlæg vinátta staðið á milli okkar. Í hugann koma fjölmörg ferðalög innanlands og utan, sérstaklega til Þýskalands þar sem Stína átti sér rætur frá fyrri tíð í Stralsund og svo til sólarlanda, en alltaf gat maður undrast þá miklu langlegu sem Stína gat stundað í sólinni, helst í sem mestum hita. Að öðru leyti var Stína ekki mikill útivistarmaður, en kunni vel að meta íslenska náttúru út um bílgluggann. Á lengri ferðum bæði innanlands og utan, var gjarnan brugðið á það ráð að setja bjórkassa undir fæturna á Stínu, því hún var ekki hávaxin kona og þreyttist í fótunum á löngum keyrslum þegar hún náði ekki niður á bílgólfið. Í hugann koma líka glæsileg matarboð og hörkupartí og samvera um áramót í áratugi með Abba og Stínu.

Líf þeirra saman var með miklum eindæma fögnuði. Þau voru greinilega tengd nánum vináttuböndum og umhyggja Abba fyrir Stínu mikil. Reyndar segir það alla söguna að í hans huga var hún allaf „mín“. Það var „mín vill hafa þetta svona“, eða „mín er að elda stórsteikur – ætlið þið að koma?“. Það vissu allir hver „mín“ var hjá Abba.

Birna, sem Stína kallaði „þessi húsmæðraskólagengna“, og Stína voru miklar vinkonur og trúnaðarvinir og hjálpuðust að við fermingar, stórafmæli og veisluhöld og raunar hvað sem upp kom.

Það varð snemma ljóst í veikindum Stínu, að hér var alvara á ferðinni. En það var ekki í boði að vera með eitthvert væl. Taka bara á því – eins og Stína hafði reyndar alltaf gert.

Auðvitað erum við skilin eftir í mikilli sorg. En í huganum hljóma líka hlátrasköll og grín og hróp og köll og fallegar myndir birtast frá ævilangri samveru.

Fyrir það erum við innilega þakklát.

Elsku amma mín, núna ertu farin á fallegri og betri stað.

Allar minningarnar sem ég á af þér eru svo fallegar og ég er svo heppin og stolt að hafa átt jafn yndislega og frábæra ömmu og þig. Þú varst alltaf svo góð og sást ekki sólina fyrir barnabörnunum þínum. Ég man þegar ég var oft að gista hjá þér í Barmahlíðinni og þú nenntir endalaust að spila ótukt og leika við mig, bara svo lengi sem ég var glöð þá varst þú glöð og ég man ég sagði oft „besta og uppáhalds amma mín í heimi“. Allar stundirnar sem við eyddum saman í Stínukoti eru líka ógleymanlegar. Allir þeir páskamorgnar sem ég eyddi með þér voru þeir bestu, þú varst alltaf með bestu felustaðina fyrir páskaeggið mitt. Þér þótti svo vænt um allt og alla að þú gast ekki gert flugu mein – heldur skírðirðu flugurnar í stað þess að gera þeim mein. Þú varst engum lík, það er bara ein amma Stína og hún er sko amma mín.

Það er skrítið að hafa þig ekki hér, amma mín, og ennþá skrítnara að hugsa út í framtíðina og þú ert ekki þar. Ég veit samt að þú ert að fylgjast með okkur og að vernda okkur. Þú átt stóran stað í hjarta mínu og þar muntu verða að eilífu, amma mín.

Ég sakna þín og ég elska þig, engillinn minn.

Elsku flotta mágkona mín, hún Stína Kára, er látin.

Fallega brosið hennar mun lifa áfram. Margs er að minnast gegnum árin.

Mér er minnisstætt þegar Stína kom með Sigurð Helga til Eyja, vildi prófa að vinna í fiski. Ungu hjónin voru blönk. Við mæðgurnar pössuðum Sigurð Helga á meðan þessi yndislega pjattrófa vann í fiskinum og sagði alltaf „Eygló, oj bara, fýlan...“ En hún var sátt þegar hún fékk útborgaðan pening í umslagi, hafði bara gaman af.

Bróðir minn, Hlöðver, og Kristín giftu sig 22. nóvember 1969. Eignuðust tvö yndisleg börn, Sigurð Helga og Hlín, sem nú syrgja mömmu sína.

Hlöðver og Kristín fengu ekki langan tíma saman. Hann var vélstjóri á flutningaskipinu Suðurlandi sem fórst aðfaranótt jóladags 1986, Hlöðver lést þessa nótt, aðeins 41 árs gamall. Nú kveður Kristín eftir erfið veikindi, aðeins 64 ára. Þetta er ekki langur tími fyrir Sigurð Helga og Hlín með foreldrum sínum.

Elsku Stína okkar, við hittumst síðar.

Kæri Albert og allir ástvinir Stínu, vottum ykkur okkar dýpstu samúð. Guð blessi minningu Kristínar Kára.

Elsku Stína mín. Það er með miklum söknuði sem við kveðjum þig svo snemma. Þú varst alltaf uppáhaldsfrænka mín og vissir það vel. Þitt ógleymanlega bros, hláturinn og æðruleysið. En þú hefur kennt okkur hinum svo margt og er ég óendanlega þakklát fyrir að hafa átt þig sem mömmusystur.

Margar eru minningarnar úr Flúðaselinu og hlóst þú mikið þegar ég var fljót að finna nammið sem Hlöðver kom með úr sjóferðunum og þú hafðir falið og ég vissi alltaf ef þú hafðir kíkt í kaffi til mömmu, ég fann Stínulykt.

Það var alveg sama hvort maður heimsótti þig í Hlíðarnar, Naustabryggju eða í Stínukot, alltaf sama gleðin og vel tekið á móti fólki.

Mér þótti svo frábært þegar ég fékk að vinna með þér í Samvinnuferðum og fylgjast með hvernig þú tæklaðir fólk var alveg magnað, þegar menn lyppuðust niður í stólunum og róuðu sig, því þú kunnir mannleg samskipti.

Þú sýndir svo mikinn styrk í veikindum þínum og talaðir svo opinskátt og náðir alltaf að snúa uppí grín og sjá kómísku hliðarnar frekar en einblína á það neikvæða. Þú hafðir svo góða nærveru og alltaf var gott að leita til þín Stína mín.

Elsku Albert, Hlín, Sigurður Helgi og fjölskyldur. Megi Guð gefa ykkur styrk og englar guðs yfir ykkur vaka.

Það er með sorg í hjarta sem við setjumst niður og skrifum nokkur kveðjuorð um ástkæra vinkonu okkar, hana Stínu, sem var okkur svo kær en kölluð burt alltof snemma úr þessu jarðlífi. Eftir lifa minningar um yndislega konu sem ætíð kom manni í gott skap með nærveru sinni. Eins og börnin okkar sögðu, sannkallaður gleðipinni. Í gegnum árin höfum við átt margar ánægjulegar samverustundir jafnt hér á landi og erlendis. Fyrir utan öll ferðalög innanlands má nefna ferð til Ástralíu með viðkomu á Bali í tilefni af 50 ára afmæli átta vinkvenna sem haldið hafa hópinn frá því í gagnfræðaskóla, nú ásamt eiginmönnum að heimsækja Gunnu og Geira sem þar búa. Þá var ákveðið að á fimm ára fresti myndum við ferðast eitthvað saman. Að fimm árum liðnum var ferðast um Ítalíu, en þegar komið var að næstu ferð lést ein úr hópnum og nú er enn höggvið skarð í ekki stærri hóp, þegar okkar kæra vinkona kveður rétt fyrir sextíu og fimm ára afmælið sitt. Síðustu ár var samgangur meiri eftir að við urðum nágrannar og við Stína kíktum inn í kaffibolla hjá hvorri annarri eða töluðum saman í símann. Það verður tómlegt án hennar Stínu. Stína var ákaflega mikil fjölskyldumanneskja og elskaði að hafa marga í kringum sig. Allir afmælisdagar voru eins og stórafmæli, þar sem margt var um manninn, sérstaklega 1. maí þegar hún átti afmæli, þá fylltist íbúðin, enda frídagur og gráupplagt að kíkja á afmælisbarnið. Er okkur minnisstætt allt bakkelsið sem á borðum var, minnti einna helst á fermingarveislu. Okkur er efst í huga þakklæti fyrir að hafa átt svona góða vinkonu. Samverustundirnar geymast í minningunni og er okkur einkar kært að hafa átt frábæra helgi með þeim Stínu og Abba síðastliðið haust í sumarbústaðnum okkar meðan hún var enn nokkuð hress og naut þess.

Kæri Abbi og fjölskylda, ykkar missir er mikill, við sendum ykkur okkar dýpstu samúðarkveðjur.

Elsku besta Stína mín, þakka þér fyrir samverustundir og vináttu sem hefur eflst og blómgast síðan í barnaskóla í rúma hálfa öld í gegnum súrt og sætt. Þú fórst allt of snemma frá okkur, við hefðum getað notið lífsins miklu lengur. Ég minnist þess þegar við báðar hófum nám í Barnaskóla Kópavogs, þú forfrömuð frá Þýskalandi og ég nýflutt frá Keflavík og vinátta okkar hófst. Við fórum ungar saman til Danmerkur til að vinna og kynnast heiminum. Ég og fjölskylda mín höfum notið samverustunda með þér og fjölskyldu á ferðalögum innan- og utanlands og við óteljandi önnur tækifæri. Alltaf hefur þú haldið uppi gleðinni og fjörinu.

Það er margs að minnast, sem ekki er unnt að telja allt upp hér en minningarnar lifa. Góða ferð og heimkomu í Sumarlandið.

Sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur til Abba, Öllu, barna, tengdabarna og barnabarna. Kveðja, þín vinkona,