Sigmundur Benediktsson yrkir um veðurfarið:
Þurrar tíðir þorrinn bjó,
þægur gekk úr hlaði.
Akranes með engan snjó
enn í sólskinsbaði.
Þó á blíðu lítt sé lát
leiðan vana kenni:
Hafa skal á Góu gát,
gustar oft frá henni.
Jón Gissurarson segir á þriðjudag, að nánast engin úrkoma hafi verið síðan fyrir jól, þótt norðanátt hafi verið ríkjandi í vetur. – „Snjór er því lítill og enginn t.d. í Hólminum. Heiðríkja hefur hefur verið undanfarna daga og því sólskin á daginn:“
Sólin vermir seim og drengi,
sífellt lengist hennar ganga.
Hér er allt í góðu gengi,
gefst því einnig margt til fanga.
Ingólfur Ómar Ármannsson sendi Vísnahorninu þessar hringhendur:
Ekkert þjakar andans mátt,
óðarkvakið glæðist
ljóðavakan lifnar dátt,
lipur staka fæðist.
Ljóða klingir hróður hér,
halir slyngir una,
óðar syngur vísnaver,
vandar hringhenduna.
Vigdís Hauksdóttir er umdeild, enda beinskeytt í sínum orðræðum. Hjálmar Freysteinsson orti:
Margt tókst Vigdísi að vinna
sem var ekki á færi hinna.
Gott dæmi er það,
hún gerði mig að
Evrópusambandssinna.
Hallmundur Kristinsson yrkir:
Frá telpunni Tinnu í Vogum
tárin þau streymdu í bogum.
Er gaman varð grátt
hún grenjaði hátt
með áköfum ekkasogum.
Jón Ingvar Jónsson er á öðrum nótum:
Veit ég bara varla hvort
versni og breytist tímar,
allir kjafta upp á sport
enda snjallir símar,
þó er sjaldan illa ort
ef það bara rímar.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is