Haukur Óli Þorbjörnsson fæddist 1. janúar 1931. Hann lést 2. mars 2014. Útför Hauks fór fram í kyrrþey, að hans ósk, 12. mars 2014.
Elsku hjartans pabbi og afi.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Takk fyrir að hafa alltaf verið til staðar fyrir okkur, yndislegu stundirnar sem við höfum átt með þér og öll ferðalögin með ykkur mömmu og ömmu. Ég veit að Herdís systir, ljósið þitt, hefur tekið á móti þér og umvafið þig. Við munum passa mömmu fyrir þig. Hvíl í friði, elsku pabbi og afi minn, hver minning um þig er dýrmæt perla.
Þorbjörg og Rúnar Ingi.
Elsku Sigrún, Siggi, Rúnar, Didda, Raggi og Valli, megi guð gefa ykkur styrk á þessum erfiða tíma. Hún Herdís ykkar hefur svo sannarlega tekið vel á móti honum.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði kæri vinur.
Elísabet Árný (Beta).