Guðrún Pálína Gísladóttir

Elsku mamma. Nú hefur þú verið kölluð burt frá okkur og eftir sitjum við með tóm í hjörtum okkar. Við söknum þín öll svo sárt, þú sem hafðir svo stórt hjarta og vildir allt fyrir alla gera. Alltaf þótti barnabörnunum gott að fara til Guðrúnar ömmu því þú gafst svo mikið af þér. Við minnumst með hlýhug ferðalaganna yndislegu sem þið pabbi fóruð í með fjölskyldum okkar síðustu árin. Hringinn kringum landið, á Snæfellsnesið og Vestfirðina. Þetta voru ómetanlegar stundir.

Engan óraði fyrir þessum vágesti sem barði að dyrum á haustmánuðum. Þið pabbi voruð nýlega flutt og komin á gamlar slóðir í Breiðholtinu, rétt hjá Huldu frænku. Við vorum búin að ákveða að nú skyldum við halda jólin saman eins og þig hafði langað til, að hafa öll börnin þín hjá þér. Þegar til kom varstu orðin of lasin til að vera með okkur á aðfangadagskvöld. Pabbi var sem klettur við hlið þér og hjúkraði þér með okkar hjálp heima eins lengi og unnt var. Þegar þú vildir fara inn á líknardeild varstu orðin mjög lasburða og þar andaðist þú í faðmi pabba og barnanna þinna.

Nú verðum við að skipuleggja næstu ferð án þín, elsku mamma, því þú ert lögð af stað í annað ferðalag. Við söknum þess að geta ekki lyft símanum daglega til að heyra röddina þína. Við minnumst með hlýju faðmlagsins þíns og kossa í hvert sinn er við kvöddumst. Megir þú hvíla í friði.