Guðmundur Vilmar Magnússon fæddist 3. júlí 1929 á Akranesi. Hann lést 21. júní 2014.

Foreldrar hans voru hjónin Hólmfríður Oddsdóttir húsfreyja og Magnús Sveinsson vélstjóri. Hólmfríður fæddist 19.9. 1899 í Prestshúsum, Innri-Akraneshreppi. Hún var dóttir Odds Guðmundssonar bónda og Halldóru Guðmundsdóttur. Magnús fæddist 9.6. 1892 á Staðarhöfða, Innri-Akraneshreppi, hann lést 22.12. 1951. Hann var sonur Sveins Eiríkssonar járnsmiðs og Sigurbjargar Sigurðardóttur.

Þau Magnús og Hólmfríður eignuðust níu börn og var Guðmundur Vilmar fimmta barn þeirra.

Systkini Guðmundar Vilmars eru: Oddur Hannes, f. 8.6. 1920, Aldís Fríða, f. 5.7. 1923, Sigurbjörg Ásta, f. 13.8. 1926, d. 15.6. 1974, Sigurður Magnús, f. 7.2. 1928, d. 10.10. 2007, Bragi, f. 19.10. 1930, Halldór, f. 14.1. 1936, Óttar Sævar, f. 25.6. 1937, og Sigurlín, f. 26.8. 1942.

Guðmundur Vilmar ólst upp hjá foreldrum sínum á Akranesi. Hann stundaði nám við Iðnskóla Akraness 1946-1949 og var við nám í vélvirkjun í vélsmiðju Þorgeirs og Ellerts á Akranesi 1948-1952. Hann lauk sveinsprófi 1951. Hann fór til náms í Vélskóla Íslands og lauk þaðan prófi 1954.

Guðmundur Vilmar var vélstjóri á skipum Skipadeildar SÍS árin 1954-1963. Hann vann í Vélsmiðju Þorsteins Erlingssonar í Reykjavík til áramóta 1963, síðan í vélsmiðjunni Stálveri sf. í Reykjavík fram í mars 1965. Hann var verksmiðjustjóri við síldarverksmiðju Búlandstinds hf. á Djúpavogi 1965-1970. Hann starfaði við vélgæslu og verkstjórn hjá Mjólkurbúi Flóamanna á Selfossi frá 1970 þar til hann lauk störfum 1999.

Eftirlifandi eiginkona Guðmundar Vilmars er Helga Einarsdóttir, f. 14.6. 1931. Þau gengu í hjónaband árið 1961. Helga er dóttir hjónanna Laufeyjar Karlsdóttur og Einars Jóhannssonar, en þau voru bændur á Geithellum í Álftafirði, Suður-Múlasýslu. Börn Guðmundar Vilmars og Helgu eru: 1) Björk, f. 26.4. 1961. Eiginmaður hennar er Dan Brynjarsson. Synir þeirra eru Ágúst Freyr, Hákon Valur og Arnar Birkir. 2) Alma, f. 15.10. 1966. Eiginmaður hennar er Emil Guðjónsson. Dætur þeirra eru Berglind og Hildur. 3) Hlynur, f. 23.4. 1968. Eiginkona hans er Ingibjörg Ragnhildur Hjálmarsdóttir. Börn þeirra eru Jón Ólafur, Daníel Hjálmar, Sólveig Svava og Guðmundur Atli.

Guðmundur Vilmar og Helga hófu búskap á Digranesvegi 61 í Kópavogi en bjuggu mestan hluta búskapartíðar sinnar við Réttarholt 15 á Selfossi. Þar byggðu þau sér fallegt heimili og ræktuðu svo fallegan garð að eftir var tekið.

Útför Guðmundar Vilmars fer fram frá Selfosskirkju í dag, 3. júlí 2014, kl. 14.

Í dag hefðir þú orðið 85 ára og í stað þess að halda upp á afmælið þitt eins og við höfum svo margsinnis gert kveðjum við þig í hinsta sinn. Á stórafmælum lagðir þú mikið upp úr að við fjölskyldan værum öll saman og helst úti í náttúrunni, þín besta afmælisgjöf var að vera með okkur börnunum þínum og seinna tengdabörnum og barnabörnum, við vorum þér svo afar kær. Afmælisdagar eins og þegar við löbbuðum inn að Háafossi, dvöldum í bústað, sigldum á Þingvallavatni eða bara hittumst í Réttarholtinu og grilluðum saman eru í minningunni svo dýrmætir.

Að eiga pabba eins og þig er ómetanlegt, ósjaldan hefur maður staðið frammi fyrir vandasömu og óleystu verkefni og þá var oftar en ekki viðkvæðið, ég ætla að spyrja pabba, hann veit það örugglega. Í mínum huga kunnir þú flest. Þegar ég var barn og unglingur í skóla á Selfossi var ekki ónýtt að eiga þig að, stærðfræði- og eðlisfræðikunnátta þín kom mér í gegnum fjölbraut og dönskustílana þýddir þú með mér á þinn snjalla hátt.

Þegar ég svo fullorðnaðist og eignaðist mína eigin fjölskyldu var aðstoð ykkar mömmu þakkarverð. Þegar gubbupest geisaði eða frí var í skóla var nóg að hringja til ykkar, annaðhvort komuð þið að passa eða dæturnar voru sendar til ykkar. Við höfðum oft þann háttinn á að hittast við Litlu kaffistofuna og skipta um farm.

Einu sinni vorum við komin á undan og biðum eftir afa og ömmu, einmana bíll kom niður Lögbergsbrekkuna og Emil segir: ætli þetta sé ekki afi? Þá er sagt með stolti í aftursætinu: nei þetta er ekki afi, hann er alltaf fyrstur, og það stóð heima, stuttu síðar komu ljós niður brekkuna ekki eins einmana og þau fyrri og þar fór afi á pallbílnum sínum fremstur í flokki. Barnabörnin eiga góðar minningar um samveru með afa og ömmu sem munu ylja þeim um ókomin ár.

Í seinni tíð þegar mamma fór að veikjast kom ást þín og væntumþykja í hennar garð vel í ljós, þitt verkefni var að hugsa um hana og gera allt það sem var best fyrir hana. Það kom ekki til greina að hún færi frá þér og það fór svo að þú annaðist hana alveg þangað til þú gast ekki meir. Þegar veikindi þín kvöddu dyra með fremur hastarlegum hætti varstu ábyggilega orðinn býsna þreyttur þó að þú kvartaðir ekki og fram á síðasta dag varstu að hugsa um hag mömmu og að henni liði sem allra best.

Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt

sérhver alda rís en hnígur jafnan skjótt

hverju orði fylgir þögn

og þögnin hverfur allt of fljótt.

En þó að augnablikið aldrei fylli stund

skaltu eiga við það mikilvægan fund

því að tár sem þerrað burt

aldrei nær að græða grund.

Líttu sérhvert sólarlag,

sem þitt hinsta væri það.

Því morgni eftir orðinn dag

enginn gengur vísum að.

Þú veist að tímans köldu fjötra enginn flýr

enginn frá hans löngu glímu aftur snýr.

Því skaltu fanga þessa stund

því fegurðin í henni býr.

(Bragi V. Skúlason)

Með þessu fallega ljóði kveð ég þig með þakklæti, af þér hef ég lært svo margt og notið óendanlegrar elsku. Takk elsku pabbi minn fyrir samfylgdina.

Alma Guðmundsdóttir.

Þegar ég hugsa til afa, Guðmundar Vilmars Magnússonar, koma upp margar góðar minningar. Afi hafði mjög gaman af náttúrunni og ferðuðust þau amma mikið um Ísland. Þegar ég var átta ára fékk ég að fara með þeim í skemmtilega ferð yfir hálendið á húsbílnum og skoðuðum við meðal annars steinhjörtu í búri og flotta hveri. Afi tók margar myndir í þessari ferð og eiga þær eftir að lifa í minningunni um ókomin ár. Einnig vorum við margar skemmtilegar stundir saman að bauka í garðinum þar sem hann fræddi mig um plönturíkið. Ekki má gleyma bílskúrnum þar sem alltaf var til súkkulaði, en þar áttum við afi líka margar góðar stundir. Afi sýndi alltaf mikinn áhuga og stuðning í því sem við bræðurnir vorum að gera, hvort sem það var í námi eða frístundum, og er ég mjög þakklátur fyrir það.

Margs er að minnast,

margt er hér að þakka.

Guði sé lof fyrir liðna tíð.

Margs er að minnast,

margs er að sakna.

Guð þerri tregatárin stríð

(Valdimar Briem)

Takk fyrir allt afi,

Hákon Valur Dansson.

Elsku afi, Guðmundur Vilmar Magnússon, er látinn. Ég á óteljandi góðar minningar um afa, hann var mikill náttúruunnandi og því vel við hæfi að bæði fyrstu og síðustu minningar mínar séu samvera okkar úti í náttúrunni. Hann kenndi mér að bera virðingu fyrir umhverfinu, að spá og spekúlera í hinum ýmsu fyrirbrigðum. Þær eru ljúfar minningarnar frá því að fylgjast með skógarþröstunum út um eldhúsgluggann í Réttarholtinu ásamt heimsóknum í mjólkurbúið til hans til að líta eftir öllum tækjum og tólum. Hann var alltaf reiðubúinn að kenna manni og var mörgum ljúfum stundum eytt í bílskúrnum þar sem ýmislegt var grúskað. Þessar bílskúrsstundir voru ómetanlegar, og að loknu góðu dagsverki var ætíð dregið fram rjómasúkkulaði sem hann faldi handa sér og barnabörnum. Afi hafði sterkar skoðanir á hlutum og lá ekki á þeim, eins hafði hann gríðargaman af ýmsum orðaleikjum og hagyrðum, sjálfur var hann hnyttinn og skorinorður. Hann var einfaldlega einn merkilegasti maður sem ég hef þekkt. Við deildum miklum áhuga á kvæðum og því er vel við hæfi að kveðja með orðum Bólu-Hjálmars úr okkar uppáhaldsbók:

Færri slíkan vin eg veit,

sem vananum ekki týndi,

aldrei mig svo augum leit,

að ei góðverk sýndi.

Hvíl í friði elsku afi,

Ágúst Freyr Dansson.

Þegar ég lít til baka og hugsa um afa er svo margt sem hægt er að segja. Gleði, umhyggja og þakklæti eru hlutir sem mér fyrst dettur í hug. Ísferðir í Þrastarskóg og gamlar frásagnir þar á eftir. Frjálsleiki og aðdáun. Hann afi hafði alltaf tíma fyrir alla sem gáfu honum tíma sinn og var alltaf nóg um að vera þegar maður kom í Réttarholtið. Hann kenndi mér gildi þess að njóta alls sem við höfum, og að bera virðingu fyrir náttúrunni, njóta án þess að spilla og að græða án þess að fórna.

Afi var félagi góður og þótti honum afskaplega gaman að dunda sér við eitthvað. Hann var mikill viskubrunnur og lærði ég ótal marga hluti af honum. Að smíða í skúrnum með honum var rosalegt fjör. Það skemmtilegasta var þegar við komum öll saman frændsystkinin og vorum oft tíu í einu hjá afa og ömmu, þá var fjör í kotinu.

Far þú í friði,

friður Guðs þig blessi,

hafðu þökk fyrir allt og allt.

Gekkst þú með Guði,

Guð þér nú fylgi,

hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.

(Valdimar Briem)

Takk fyrir allt elsku afi. Þinn

Arnar Birkir Dansson.

Elsku afi minn. Mig langar í nokkrum orðum að minnast þín, sérstaklega þar sem ég er langt í burtu og gat ekki kvatt þig. Þegar ég fór út sem au pair fyrir tæpu ári hvarflaði það ekki að mér að þú tækir ekki á móti mér þegar ég kæmi til baka. Ég var alveg viss um að ég gæti komið heim, kíkt í Réttarholtið, bakað fyrir þig pönnukökur og spjallað um heima og geima eins og svo oft áður. Það var áfall fyrir mig að fá þær fréttir að þú værir orðinn alvarlega veikur og núna ertu farinn. Það er næstum óskiljanlegt að ég fái aldrei að sjá þig aftur. Ég vildi óska að ég gæti knúsað þig einu sinni enn, bara einu sinni. Ég vildi líka óska þess að ég kæmist í jarðarförina en ég verð víst að sætta mig við að geta ekki kvatt þig eins og ég hefði viljað. Ég þakka þó fyrir það að þú ert laus við allan sársauka og kominn á friðsælan stað þar sem þér líður vel. Mér finnst eins og þú sért kominn hingað til mín og tilhugsunin um að þú vakir yfir mér styrkir mig í sorginni. Ég veit að þú reyndir eins og þú gast að bíða með að kveðja og það læðist að mér sá grunur að þig hafi langað til Kaliforníu með mér. Það verður gaman hjá okkur að ferðast saman.

Minningarnar sem þú skilur eftir eru góðar og munu alltaf eiga sérstakan stað í hjarta mínu. Ég er þakklát fyrir þann tíma sem við áttum saman og fyrir allt sem þú kenndir mér. Það er margt sem kemur upp í hugann, þú að brasa úti í bílskúr, að hlusta á fréttirnar, hugsa um blómin ykkar ömmu, að búa til Mikka ref og síðan þú að slá blettinn þegar ég fór heim eftir síðustu heimsókn mína á Selfoss. Þegar ég var lítil var uppáhaldið mitt að fara í útilegur með ykkur ömmu. Mér þótti líka gaman að hlusta á sögur áður en ég sofnaði, læra á grammófóninn, hlusta á plötur, brasa í bílskúrnum með þér, fá afasúkkulaði og ömmubrjóstsykur, laga til í garðinum og koma svo inn og fá nýbakaðar ömmupönnukökur. Það var alltaf gaman hjá okkur.

Takk fyrir allt elsku afi minn, betri afa en þín er ekki hægt að óska sér. Þín

Berglind.

Minningarnar steymdu inn þegar Björk vinkona mín lét mig vita að pabbi hennar væri dáinn. Ég á margar góðar minningar um Guðmund frá því að ég bjó á Selfossi. Það var alltaf jafnnotalegt að koma með Björk á heimili þeirra Guðmundar og Helgu á Réttarholtinu. Alltaf var manni vel tekið með myndarskap og hlýju.

Við sátum oft í eldhúsinu á fallega heimilinu þeirra og spjölluðum við þau hjónin, þau vildu vita hvað við vinkonurnar værum að bralla og hvernig hefði gengið í skólanum.

Ég minnist þess að við Björk skiptumst á að vera heima hjá mér og heima hjá henni að læra fyrir skólann. Heima hjá mér fengum við aðstoð við tungumálin hjá foreldrum mínum en Guðmundur var snillingur í stærðfræði og eðlisfræði þar sem hann eyddi ómældum tíma í að hjálpa okkur. Hann var alltaf jafn þolinmóður og geðgóður þar sem ég skildi ekki alltaf þessa fræði en með hans góðu hæfileikum náðum við þessu í sameiningu.

Elsku Helga, Björk, Alma og Hlynur, ég votta ykkur og fjölskyldum ykkar mína innilegustu samúð. Guð veri með ykkur. Kveðja,

María.

HINSTA KVEÐJA Ást og þakkir færi ég þér fyrir hlýju og kærleika. Bjartar minningar lifa ævina á enda. Sofðu rótt, elsku afi minn.
Þín
Hildur.