Kristín Sæunn Ragnheiður Guðmundsdóttir fæddist 11. október 1952 í Reykjavík. Hún lést 2. nóvember 2014 á líknardeild Landspítalans í Kópavogi.

Foreldrar Kristínar voru Guðmundur Ögmundsson, f. 7. apríl 1906, d. 3. maí 1971, rafvirki, og Sólveig Dóróthea Jóhannesdóttir, f. 6. febrúar 1909, d. 7. janúar 2000. Kristín ólst upp í foreldrahúsum í Skipholti 30 í Reykjavík. Systkini Kristínar eru: Guðbjörg, f. 1937, d. 1987, Ögmundur, f. 1939, Þórhildur, f. 1941, og Hallberg, f. 1944.

M. I. Kristján Gunnlaugsson, f. 4. október 1949, þau skildu. Synir þeirra eru: Guðmundur Þór, f. 7. febrúar 1973, og Kristján Örn, f. 28. nóvember 1979.

M. II. Jón Ögmundsson, f. 4. mars 1960, hæstaréttarlögmaður, en þau giftust 17. júní 2012. Foreldrar hans eru Ögmundur Kristgeirsson, rafvirkjameistari í Kópavogi, f. 30. maí 1931, og Sesselja Gíslína Jónsdóttir, húsmóðir, f. 17. október 1924, d. 16. júní 2001.

Kristín gekk í Landakotsskóla og Hagaskóla þó hún hafi alist upp í Skipholti. Kristín fór sem skiptinemi AFS til New Jersey í Bandaríkjunum og úrskrifaðist frá Moorsetown High School árið 1970. Kristín eignaðist þar marga mjög góða vini sem hún hélt tengslum við alla tíð. Kristín hóf störf í farskrárdeild Loftleiða árið 1973, síðar Icelandair og tileinkaði félaginu starfskrafta sína og starfaði í söludeild Icelandair, varð sölustjóri í Kringlunni árið 1988 og frá 2002 starfaði Kristín sem þjónustustjóri viðskiptasöludeildar. Kristín útskrifaðist sem ferðamálafræðingur frá EHÍ árið 2002. Kristín var afar félagslynd og starfaði um skeið í Lionsklúbbnum Eir. Hún lét sér alla tíð mjög annt um syni sína og eftir að barnabörn Þórhildar, systur hennar, komu í heiminn leit hún á þau sem sín eigin. Jón og Kristín voru samstiga í að byggja upp heimili í Öldusölum 1, Kópavogi, og stunduðu áhugamál sitt golf í næsta nágrenni heimilisins hjá GKG. Kristín hafði yndi af því að ferðast og stunda útiveru.

Útför Kristínar fer fram frá Digraneskirkju í dag, 13. nóvember 2014, kl. 13.

Kristín systir mín er látin, langt fyrir aldur fram, eftir stutta baráttu við erfið veikindi. Við vorum nánir vinir alla tíð. Var það mér, sem og öllum öðrum, gríðarlegt áfall þegar hún greindist nýverið með illvígan sjúkdóm sem að lokum varð þess valdandi að leiðir okkar skildi alltof snemma. Er hennar sárt saknað.

Okkur Kristínu kom alltaf vel saman og í seinni tíð deildum við sama áhugamálinu og áttum margar skemmtilegar stundir á golfvellinum. Kristín fékk snemma mikinn áhuga á hestamennsku en síðar átti golfið hug hennar allan og stundaði hún það þegar færi gafst með Jóni Ögmundssyni, síðari eiginmanni sínum.

Kristín og Jón giftu sig fyrir tveimur árum eftir að hafa komið sér upp yndislegu heimili þar sem snyrtimennska og smekkvísi eru alls ráðandi.

Fjölskyldan var Kristínu afar hugleikin og var eitt af hennar helstu áhugamálum alla tíð að fjölskyldan mætti eiga sem flestar samverustundir. Var hún jafnan duglegust að kalla hópinn saman. Naut hún sín sjaldan betur en í faðmi fjölskyldunnar og var þar jafnan hrókur alls fagnaðar. Í seinni tíð buðu Kristín og Jón fjölskyldunni og vinum oft í vöfflukaffi sem voru afar skemmtilegar samverustundir sem því miður urðu alltof fáar.

Kristín vann í áratugi hjá flugfélögum, fyrst hjá Loftleiðum og síðar hjá Flugleiðum og Icelandair. Var hún þar mikils metinn starfsmaður og sem yfirmaður afar vinsæl á sínum vinnustað. Við leituðum oft til Kristínar þegar ferðalög voru á döfinni hjá vinum og vandamönnum enda hafði hún langa reynslu í skipulagningu utanlandsferða. Vildi hún þá jafnan allt fyrir alla gera og reyndist öllum sem til hennar leituðu afar vel.

Ég og Bíbí sendum Jóni Ögmundssyni og sonum Kristínar, Guðmundi Þór og Kristjáni Erni, innilegar samúðarkveðjur, en þeir sýndu mikinn styrk í veikindum Kristínar og reyndust móður sinni afar vel.

Ögmundur Guðmundsson.

Þau eru erfið slögin á lyklaborðið þetta sunnudagskvöldið þegar ég minnist elsku bestu Kiddýjar minnar eða mömmu minnar númer tvö, eins og þú varst kölluð í fjölskyldunni okkar. Þú varst vissulega eins og mamma mín og ófá símtölin sem byrjuðu einmitt á þessum orðum: „Hæ, elsku mamma númer tvö.“ En þvílík forréttindi og ríkidæmi að eiga tvær yndislegar mömmur sem elska börnin sín og barnabörn af einlægni.

Systrabönd ykkar mömmu voru ótrúlega sterk og hafið þið stutt hvor aðra í gegnum árin. Jafnframt hafðir þú hag strákanna þinna, Guðmundar og Kristjáns, alltaf fyrir brjósti. Þú varst klettur sem hægt var að reiða sig á og ein af mínum bestu vinkonum. Við Hlynur bróðir, Peter, Lísa og börnin okkar dýrkuðum þig og dáðum. Þú tókst okkur alltaf opnum örmum og ávallt gafstu þér tíma til að föndra, leika og hlusta.

Það er skrýtið að koma til Íslands og að sameinast í Engjaselinu hjá mömmu og Palla því ég er alltaf að bíða eftir að bjallan hringi og að börnin hlaupi til dyranna og fagni þér, að þú komir inn um dyrnar færandi hendi, kastir af þér kápunni og dembir þér í leiki og fíflagang með okkur. Það var aldrei lognmolla þegar við komum öll saman.

Barátta þín einkenndist af orku og jákvæðni. Þú ákvaðst að fara til Kaupmannahafnar stuttu eftir krefjandi geislameðferð að heimsækja okkur með Jóni þínum. Við áttum frábærar stundir saman í sól og hita – akkúrat eins og þú hafðir óskað þér eftir dræmt sumar á Íslandi. Þú varst óstöðvandi, labbaðir borgina þvera og endilanga, varst úti frá morgni til kvölds og þegar við spurðum hvort þú vildir ekki setjast og hvíla þig þá stóð ekki á svörum: „Af hverju? Það er ekkert að mér, eruð þið eitthvað þreytt?“ Þetta lýsir þér, þú varst baráttujaxl með bros á vör.

Það er skrýtið að hugsa til framtíðarinnar án þess að geta hringt í þig, hlegið með þér, grátið með þér, haldið utan um þig eða deilt lífi stelpnanna okkar Peters með þér. Það er stórt tómarúm í fjölskyldunni eftir fráfall þitt og sorgin er óbærileg. En efst í huga mér er þakklæti fyrir allar þær stundir sem við áttum saman og allar þær stundir sem Lea og Eva fengu að eiga með þér.

Þú varst stórkostleg manneskja, svo sterk, fáguð, framtakssöm og hjartahlý.

Minning þín verður í hávegum höfð og stelpurnar okkar Peters munu fá að upplifa þig í gegnum fjölskylduna okkar um ókomna tíð. Þín verður ávallt saknað. Takk fyrir allt. Við elskum þig.

Elsku Guðmundur, Kristján, mamma, Palli og Jón, Guð gefi ykkur styrk í sorginni.

Linda.

Elsku Kiddý mín, það heltaka mig sorg og söknuður við að reyna að skrifa kveðjuorð til þín. Það hefði átt að vera öfugt. Ég er 12 árum eldri.

Ég man eftir fyrstu stundinni okkar. Ég fékk þig í fangið viku gamla, sem kom til af því að við Þórhildur systir þín vorum bestu vinkonur á þessum árum og erum enn. Hvað ég öfundaði hana af þér. Hún fékk systur, en ég var nýbúin að eignast bróður og átti ég þrjá fyrir. Mig langaði svo mikið í systur, svona dúkkubarn eins og þig, fíngerða með stór græn augu og ljósar krullur. Ég fékk þig þó sem einskonar skásystur svo að mér fannst ég alltaf eiga mikið í þér.

Þú varst strax óspör á brosið og góða skapið, en þú varst líka fljótt ákveðin, vissir hvað þú vildir og klók að ná þínu fram í stórum systkinahópi.

Þórhildur átti að halda þér undir skírn og þegar mamma þín sagði henni nöfnin, þá sagði hún stutt og laggott nei, en að sjálfsögðu fékk hún ekki að ráða. Þú hlaust þrjú falleg nöfn sem voru stór fyrir litla dúkku, en eltust vel með þér, Kristín Sæunn Ragnheiður. Við vinkonurnar ákváðum að stytta þetta aðeins og eftirleiðis kölluðum við þig Kiddý. Þórhildur varð að Hiddý og ég varð Hanna.

Kiddý fór á sautjánda ári til Bandaríkjanna og hélt alla tíð góðu sambandi við fjölskyldu sína þar. Hún varð fljótt hrifin af því að vinna hjá ferðatengdu fyrirtæki og Loftleiðir urðu hennar starfsvettvangur sem síðar breyttist í Icelandair.

Hún var afar dugleg til vinnu og var komin fljótt í yfirmannsstöðu, enda var hún fljót að leysa hvers manns vanda á fyrirtækjasviði. Hún var vakin og sofin í starfi sínu og hennar er sárt saknað þar eins og annars staðar. Hún hélt sínum persónueinkennum alla tíð, glaðlynd, ákveðin en jafnframt hrein og bein.

Hiddý og Kiddý voru alla tíð mjög nánar systur og því hafa verið erfiðir tímar hjá fjölskyldu Hiddýjar og okkur öllum sem þekktum hana. Mestur er þó söknuðurinn hjá Guðmundi og Kristjáni Þór, sonum hennar, því hún var þeirra haldreipi í veikindum, en þeir voru svo sannarlega til staðar fyrir hana í erfiðum veikindum. Hún uppskar þar eins og hún sáði. Það er erfitt hjá Jóni manni hennar, en það eru aðeins tvö ár frá því að þau gengu í hjónaband. Stuttu áður fluttu þau í nýtt yndislegt hús þar sem allt var eins og þau vildu hafa það. Þau hjónin voru farin að stunda golf, en húsið stendur við golfvöll. Nú verða ferðirnar ekki fleiri hjá Kiddý minni. Hún hefur lagt af stað í stærri ferð.

Ég þakka þér samfylgdina og sendi fjölskyldunni mínar innilegustu samúðaróskir. Minning þín lifir í ljósinu.

Ég veit þú heim ert horfin nú

og hafin þrautir yfir

svo mæt og góð, svo trygg og trú

svo tállaus, falslaus reyndist þú

ég veit þú látin lifir!

(Steinn Sigurðsson)

Samúðarkveðja,

Sigurhanna.

Við fjölskyldan vorum stödd á Flórída þegar við fengum fregnir af því að Kiddý frænka væri látin. Ferð sem hún hafði skipulagt fyrir okkur eins og svo oft áður. Ferð sem hún og Jón ætluðu reyndar að fara í með okkur.

Kiddý hafði svo oft komið og verið með okkur í nokkra daga þegar við fjölskyldan vorum stödd á Flórída. Oft kom hún með stuttum fyrirvara og lét hún sér þá nægja sófann í stofunni ef annað var ekki í boði. Aðalmálið var að koma og vera með okkur í fjölskyldunni og spila golf og hafa gaman. Það var alltaf skemmtilegt að vera með Kiddý. Léttleikinn, húmorinn og stríðnin var aldrei langt undan. Hún var líka einlæg og mjög traustur og góður vinur. Kiddý var falleg utan sem innan. Hún var smekkleg og kunni vel að meta fallega hluti. Heimili hennar og Jóns ber þess glöggt vitni.

Við áttum margar frábærar stundir í fjölskylduboðum, á Flórída og í golfinu.

Kiddý var mér afar kær og er ég þakklát fyrir að hafa átt hana fyrir frænku og ekki síður sem góðan vin. Ég er þakklát fyrir þær stundir sem við áttum saman og mun ég varðveita þær minningar með gleði í hjarta.

Blessuð sé minning hennar.

Elsku Jón, Guðmundur og Kristján. Megi Guð styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum.

Sólveig Ögmundsdóttir.

Kiddý frænka var svo miklu meira en frænka, hún var líka bónus-amma strákanna okkar – og þvílíkur bónus! Hún tók sonum okkar eins og þeir væru hennar eigin barnabörn og þau átta ár sem við bjuggum í Danmörku kom hún ófáar ferðirnar í heimsókn til okkar og þá var nú glatt á hjalla. Við vorum alltaf hlæjandi, spilandi golf og dansandi. Svo reyndum við að kenna Kiddý á barnalæsingarnar á skápunum og hlógum mikið þegar við komumst að því að hún gat bara ekki lært á þær, hún hló auðvitað mest sjálf og kallaði á Pétur Stein sem var eins árs til að opna skápana. Já, Kiddý hafði húmor fyrir sjálfri sér og það var stutt í hennar smitandi hlátur.

Kiddý eyddi heilli viku hjá okkur í Horsens fyrir nokkrum árum, dásamlegur tími þar sem var spilað golf, legið í sólbaði og notið þess að vera til. Þessi tími var dýrmætur, sérstaklega núna þegar horft er til baka. Strákarnir voru mjög hændir að henni og hún var alltaf mætt í Engjaselið til að hitta okkur um leið og við vorum lent á Íslandi.

Fjölskyldan var Kiddý mikilvæg og hún lagði mikið á sig til að hjálpa öllum, það var ekki svo sjaldan sem hún steig inn og aðstoðaði okkur með flugbókanir milli Íslands og Danmerkur, bauð okkur í mat og gistingu og vildi bara allt fyrir okkur gera. Alltaf var hún að færa strákunum okkar gjafir, þó engin væru tilefnin.

Kiddý átti tvær fjölskyldur, því Icelandair-starfsfólkið var henni eins og önnur fjölskylda. Mikið talaði hún alltaf fallega um þetta frábæra fólk sem hún vann með og hefur sýnt henni ómetanlegan stuðning í veikindunum. Það erum við í fjölskyldunni ákaflega þakklát fyrir. Kiddý bar hag Icelandair fyrir brjósti fram á síðasta dag og spáði mikið í hvort gosið í Holuhrauni myndi nokkuð trufla flug.

Þórhildur og Kiddý voru mjög nánar systur, þær töluðu saman daglega „tékkuðu inn“ eins og þær sögðu á Icelandair-ísku og því er missir Þórhildar mikill. Þær systur voru dásamlegar saman, fengu oft óstöðvandi hlátursköst sem enduðu með því að allir í kring voru farnir að hlæja. Slíkar minningar hlýja okkur um hjartaræturnar núna á þessum erfiðu tímum.

Kiddý tókst á við veikindin sín af æðruleysi og bjartsýni, þó sjokkið væri óneitanlega mikið þegar hún greindist með meinvörp í heila í júní, einu og hálfu ári eftir að hún fékk brjóstakrabbameinið. Hún kvartaði aldrei, hélt ótrauð áfram og mætti í vinnuna eins mikið og hún gat. Í síðasta skipti sem við heimsóttum hana sagði hún „elsku hjartað mitt“ þegar við sögðum henni að Björgvin Franz hefði meitt sig og væri á hækjum, en þegar þarna var komið átti hún erfitt með að tjá sig og þessi þrjú fallegu orð fannst mér lýsa henni einstaklega vel.

Það er svo stutt síðan sól skein í heiði, þann 17. júní 2012, þegar Kiddý og Jón giftu sig. Missir Jóns er mikill, því hann og Kiddý náðu einstaklega vel saman. Við vottum honum og sonum Kiddýjar, þeim Guðmundi og Kristjáni, okkar dýpstu samúð sem og öðrum aðstandendum. Minning Kiddýjar mun lifa í hjörtum okkar um ókomna tíð.

Hlynur, Lísa og synir.

Kær vinkona er fallin frá, langt um aldur fram. Við kynntumst þegar við hófum störf hjá Loftleiðum hf. í marsmánuði 1973 sem síðar á því ári varð að Flugleiðum. Þetta var í byrjun tölvuvæðingar flugreksturs og sátum við meðal annars yfir stórum klöddum, bættum strikum við eftir því sem fleiri pöntuðu sæti og strokuðum út með strokleðri þegar kom afpöntun. Á þessum árum myndaðist vinskapur, sem aldrei hefur rofnað síðan. Við brölluðum margt þessa áratugi og áttum margar yndislegar stundir.

Við stöllurnar unnum í góðum hópi að undirbúningi að starfsmannafélagi og var það síðan stofnað 26. maí 1977 og sat Kristín í fyrstu stjórn Starfsmannafélags Flugleiða, STAFF.

Saman höfum við farið í ótal kynnisferðir með skemmtilegu fólki og stundum bara tvær eins og þegar ég fór með henni fyrir óralöngu til að skoða golfvöll og hótel rétt hjá Glasgowflugvelli. Hún dró mig út á golfvöllinn á tangótöfflunum og kenndi mér að slá. Eftir það varð ekki aftur snúið og ég keypti í þeirri ferð þrjár kylfur sem ég notaði lengi vel. Síðast spiluðum við saman í Flórída fyrir ári og skemmtum okkur frábærlega.

Þrátt fyrir að ég flytti til Stokkhólms og síðar til Ísafjarðar fyrir meira en tuttugu árum hélt vinskapurinn áfram og síminn fékk mikilvægara hlutverk og fáir dagar sem við heyrðumst ekki. Nóg var fyrir mig að hugsa til hennar, þá hringdi hún eða öfugt. Síðan var yfirleitt hist bæði í Reykjavík og á Ísafirði.

Kristín var hvers manns hugljúfi og átti stóran vinahóp, sem hélt vel saman. Vinnan var henni allt, hún lagði sig alla fram um að sinna sínum viðskiptavinum og var vakin og sofin yfir velferð fyrirtækisins. Það var mikið áfall þegar hún veiktist fyrir tveimur árum, en með einstökum dugnaði og elju komst hún yfir veikindin. Vágesturinn bankaði svo aftur á um mitt þetta ár og fljótlega ljóst að sú barátta yrði erfiðari.

Við Kristján vottum eftirlifandi eiginmanni, Jóni, sonunum Guðmundi Þór og Kristjáni Erni, systkinunum og þeirra fjölskyldum okkar innilegustu samúð við þetta ótímabæra fráfall Kristínar.

Inga Steinunn Ólafsdóttir og Kristján G. Jóhannsson.

Elskuleg vinkona okkar, hún Kristín, er farin í sína síðustu ferð og minnumst við hennar með þakklæti fyrir einstaka vináttu og tryggð síðastliðna áratugi. Við kynntumst allar á áttunda áratugnum gegnum vinnu okkar hjá Flugleiðum og efldist vinátta okkar og samverustundir utan vinnu urðu fleiri þar til hefð komst á reglulegan hitting, ýmist heima, í bænum eða í sumarbústað.

Bjarta brosið hennar, blikið í augunum og glettnin, sem alltaf var stutt í, voru hennar aðalsmerki, einnig hversu úrræðagóð og ábyrgðarfull hún var gagnvart viðskiptavinum sínum sem hún hugsaði svo vel um í starfi sínu hjá Icelandair sem hún hafði miklar mætur á.

Kristín tók veikindum sínum af miklu æðruleysi sem og öðru mótlæti í lífinu og leit á það sem verkefni sem yrði að leysa en því miður tókst ekki að leysa það síðasta og vissi hún að möguleikarnir á sigri væru litlir. Við fengum að njóta samvista við hana í allt of stuttan tíma en þökkum fyrir hverja stund og erum rækilega minntar á að njóta augnabliksins því enginn veit hvað morgundagurinn ber í skauti sér.

Hugur okkar og bænir eru hjá Jóni og sonum hennar, Guðmundi Þór og Kristjání Erni, Þórhildi systur hennar og fjölskyldunni allri. Megi almættið gefa þeim styrk.

Ég kveð þig, hugann heillar minning

blíð,

hjartans þakkir fyrir liðna tíð,

lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,

leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.

(Guðrún Jóhannsdóttir)

Guð blessi elsku Kristínu okkar í nýjum heimkynnum.

Anna Guðný Aradóttir,

Elísabet Hilmarsdóttir,

Guðrún Jóhannsdóttir, Helga Bjarnason og

Kristín Aradóttir.

Sorgarský hefur hvílt yfir deildinni okkar undanfarið. Kristín Guðmundsdóttir, deildarstjórinn okkar og vinkona, kvaddi þennan heim hinn 2. nóvember eftir stutt veikindi. Hún hafði svo sem skotið okkur skelk í bringu áður, þegar hún veiktist fyrir tveimur árum, en naglinn Kristín hafði komist í gegnum þau veikindi og við trúðum lengi framan af að henni myndi takast ætlunarverk sitt aftur og vinna þessa baráttu. Því miður tapaðist baráttan og eftir sitjum við með sorg í hjarta

Kristín starfaði í rúm 40 ár hjá Icelandair og var starfið hennar líf og yndi, enda fylgdist hún með því sem var að gerast á vinnustaðnum fram á síðasta dag. Við vorum duglegar að segja henni allt sem var í gangi í vinnunni þegar við heimsóttum hana á sjúkrabeðinn og það eru engar ýkjur að hún ljómaði þegar talið barst að vinnunni.

Það var árið 2002 sem viðskiptasala Icelandair var stofnuð. Kristínu var falin sú ábyrgð að veita deildinni forstöðu og móta þá þjónustu sem þar yrði veitt. Hún varð deildarstjóri við stofnun hennar fyrir 12 árum og þar til yfir lauk. Hún bar ávallt hag deildarinnar fyrir brjósti. Það er ekki ofsögum sagt að þegar einhver okkar lenti í persónulegum vandamálum var hún eins og klettur og studdi sitt fólk í gegnum erfiðleika og alltaf gott að leita til hennar þegar á reyndi. Hún kunni þá list að leysa vel úr vandamálum sem upp komu varðandi bókanir og ef farþegar lentu í vandræðum. Enda augljóst að 40 ára starfsreynsla skilar bæði útsjónarsemi, kunnáttu og, það sem er ekki verra, að þekkja allt og alla ef leita þurfti út fyrir deildina við lausn mála.

Hópurinn okkar hefur brallað margt utan vinnutíma í gegnum árin, farið saman til útlanda, ferðast innanlands og átt góðar stundir á öðrum vettvangi. Það hefur hrist okkur betur saman og skilað sér í frábærum hópi, sem Kristín naut að vera hluti af og vildi hún helst ekki missa af neinu sem við gerðum utan vinnutíma enda gleðin og léttleikinn ávallt í fyrrúmi.

Fyrir tveimur árum giftist Kristín honum Jóni sínum og horfðu þau björtum augum til framtíðarinnar í nýja húsinu sínu sem að sjálfsögðu var við golfvöll með útsýni yfir sjöttu holu á Leirdalsvelli, hvað annað? Þau voru samstiga í því sem þau tóku sér fyrir hendur og framtíðin virtist brosa við þeim, en því miður kvaddi Kristín okkur alltof fljótt. Við viljum þakka samstarfsfólki og viðskiptavinum okkar fyrir hlýhug og vináttu undanfarna daga.

Að lokum sendum við Jóni og sonum hennar Guðmundi og Kristjáni okkar innilegustu samúðarkveðjur sem og öðrum ættingjum og vinum.

Þínar samstarfskonur í viðskiptasöludeild Icelandair

Agnes, Ásta, Dröfn, Guðbjörg, Guðný, Guðrún Helga, Helga, Jensína,

Karen, Kolbrún, Sigríður Sól, Sigurlína og Þórdís

Kristín gekk til liðs við Lionsklúbbinn Eir í nokkur ár. Hún var björt yfirlitum, glaðleg, með þægilega nærveru og öll verk sem henni voru falin voru unnin af vandvirkni og festu.

Við leiðarlok munum við bjarta brosið hennar og fallegu framkomuna. Við biðjum henni Guðs blessunar.

Nú ertu leidd, mín ljúfa,

lystigarð Drottins í,

þar áttu hvíld að hafa

hörmunga og rauna frí,

við Guð þú mátt nú mæla,

miklu fegri en sól

unan og eilíf sæla

er þín hjá lambsins stól.

(Hallgrímur Pétursson)

Fyrir hönd Lionsklúbbsins Eirar,

Camilla Th. Hallgrímsson.

Í dag kveðjum við kæra vinkonu og samstarfskonu til margra ára, Kristínu S. Guðmundsdóttur. Flugleiðir og seinna Icelandair var okkar sameiginlegi vinnustaður og höfum við upplifað margt skemmtilegt saman bæði í vinnunni og ekki síst í okkar fjölmörgu ferðum erlendis. Kristín var að mörgu leyti okkar mentor og bjó yfir mikilli reynslu og þekkingu eftir 40 ára starf. Kristín var yfirveguð kona og með rólegt yfirbragð og hafði einstakt lag í samskiptum við fólk jafnvel á meðan hún var að leysa erfið mál. Henni þótti vænt um vinnuna sína og samstarfsfólk og það tók á hana í veikindum sínum að geta ekki lengur fylgst með öllu sem fram fór í vinnunni. Á meðan kraftar leyfðu las hún allan póst og kom með góð innlegg.

Kristín var duglegur og tryggur starfskraftur enda segja 40 ár mikið um starfsmanninn Kristínu. Ung leysti hún af yfirmann á söluskrifstofu Flugleiða í Kringlunni og varð seinna yfirmaður þar, seinna deildarstjóri Söludeildar, Söluskrifstofunnar á Hótel Esju og endaði starfsferil sinn sem deildarstjóri Viðskiptasölu Icelandair. Elsku Kristín mín, við eigum eftir að sakna þín hér í vinnunni, í gönguferðunum okkar, í golfinu, í utanlandsferðum og í hádeginu. Góðar minningar koma upp í hugann eins og hjólaferðirnar í Washington og Denver. Eins þegar hennar rólega yfirbragð birtist á skemmtilegum augnablikum, t.d. þegar hún tók að sér að kaupa strætókort fyrir hópinn í Washington sem tók sinn tíma og hvorki óþolinmóður bílstjóri né við gátum haggað ró hennar. Líka þegar hún hafði ekki tíma til að setja sokkana á golfkylfurnar því við vorum farnar langt á undan henni. Kristín var dama og heimskona en líka sveitastelpa inn við beinið því á sínum yngri árum stundaði Kristín hestamennsku. Alltaf var vinnan ofarlega í huga hennar og því var merin hennar kölluð Saga Class.

Kristín gifti sig sumarið 2012. Ekki grunaði okkur þegar hún var að skoða blúndukjól og bleikan jakka í Minneapolis að hún myndi skarta þessum klæðnaði 17. júní það ár, á brúðkaupsdeginum sínum. Jón og Kristín voru fallegt par og var hún sátt við lífið og tilveruna. Kristín hafði gengið í gegnum veikindi nokkrum sinnum undanfarin ár en náði sér alltaf á milli, en í sumar veiktist hún alvarlega og fljótlega var okkur ljóst að meinið hafði tekið yfirhöndina. Við stöllur kveðjum hana með söknuði og eigum eftir að minnast hennar um ókomin ár.

Jón, Guðmundur Þór, Kristján Örn og fjölskylda, við sendum ykkur innilegar samúðarkveðjur og megi minning hennar lifa.

Aðalheiður Halldórsdóttir, Hólmfríður Júlíusdóttir, Ólafía G. Ólafsdóttir og

Þorbjörg Björnsdóttir.

Mikið finnst mér erfitt og ótímabært að sitja hér og hripa niður orð um hana Kristínu „vinnumömmu“ mína. Kristín réð mig til starfa hjá Icelandair fyrir 19 árum og tók mig strax að sér ef svo má segja. Þá var ég bara lilla eins og hún kallaði okkur ungu stelpurnar sem vorum að koma til vinnu eftir nám í Ferðaskóla Flugleiða. Hún kenndi mér mjög fljótlega að nota „fæl 13“ þegar þess þurfti – enda var viðskiptavinurinn alltaf í fyrsta sæti.

Ég á henni svo mikið að þakka fyrir öll þessi ár og ég mun minnast hennar sem elskulegrar konu með mikla þjónustulund, góðrar konu og ekki síst sem afar skemmtilegrar konu.

Hún stóð vel við bakið á mér þegar ég gekk í gegnum erfiða tíma og ég hef ekki getað þakkað henni nægilega vel fyrir það. Hún hafði líka fengið sinn skammt af erfiðleikum og því var mjög ánægjulegt að fylgjast með ástinni blómstra hjá henni og Jóni sem hún hitti fyrir nokkrum árum og kom sem himnasending inn í hennar líf. Nýgift í nýja húsinu þeirra brosti lífið við þeim, allt þar til krabbameinið bankaði uppá hjá Kristínu og tók stjórnina allt of fljótt.

Ég votta Jóni, Guðmundi, Kristjáni og öðrum aðstandendum mína innilegustu samúð og bið Guð að geyma elsku Kristínu.

Guðný Lára Jóhannsdóttir.