Jóhann Ingimar Hannesson

Minning þín er mér ei gleymd;

mína sál þú gladdir;

innst í hjarta hún er geymd,

þú heilsaðir mér og kvaddir.

(Káinn)

Þinn tengdasonur,

Elsku yndislegi afi minn. Ég hef nú alltaf sagt að ég sé alin upp að hluta til hjá afa og ömmu í Hofi og afi var einfaldlega besti afi í heimi þar sem hann elskaði barnabörnin sín skilyrðislaust og gerði allt fyrir þau. Ég var svo heppin að fá að „eiga“ hann svolítið fyrir mig fyrstu árin þar sem ég er fyrsta og elsta barnabarnið og lengi vel átti ég hann bara ein, alla vega í mínum huga. Ég var ótrúlega mikil afastelpa og fór út um allt með afa og ömmu. Hvort sem það var með í vinnuna hans afa, heimsókn í Hólminn, ófáar gistinæturnar, Lions-fjölskylduferðir og að selja jóladagatöl rétt fyrir aðventuna. Að fara með afa í slíkar söluferðir krafðist mikillar þolinmæði og maður þurfti að þekkja vel til því afi þekkti alla og datt inn í kaffi í öðru hverju húsi og þá þurfti maður oft að leita að honum, ófá bank á hurðir og lítil stelpa að spyrja hvort afi sinn væri nokkuð staddur í kaffi. Afi var mikill ísmaður og var því alltaf til ís heima hjá ömmu og afa. Súkkulaðibitaís og vanilluís og fullt af frostpinnum sem við börnin fengum að vild. Afi var líka duglegur að kíkja í heimsókn með ís. Og í bland við ísinn var það Tommi og Jenni. Allt tók afi upp á Beta og vhs fyrir okkur og þannig var ég alin upp. Tommi og Jenni og ís. Afi átti lausnir við nánast öllu, t.d. ekki binda hnút á plastpokana heldur búa til lykkju svo hægt sé að nota þá aftur. Ekki leggja matardiskana hvern ofan á annan því þá þarf maður að vaska upp báðar hliðar. Teppi og rúðuskafa voru nauðsynjahlutir í bílnum ef maður skyldi verða stopp einhvers staðar á brautinni yfir vetrartímann. Ef maður var með kvef átti maður að nudda lauk aftan á hálsinn, það væri allra meina bót. Vera með vettlinga í erfiðum verkum svo maður færi ekki illa með hendurnar. Og helst taka inn nógu mikið af þaratöflum. Afi ráðlagði líka um lífsins mál og eitt sinn sagði hann við mig: Elsa mín, þegar hún Sigrún frænka þín var lítil og kom heim eftir að strákarnir voru búnir að stríða henni sagði ég henni að segja bara „já“ og þá létu þeir hana í friði. Eitt skipti notaði ég þetta ráð frá afa og almáttugur. Það fór úr slæmu í hræðilegt. Afi fékk sko að heyra það, að það væru breyttir tímar og svona ráð dygðu ekki lengur. Afi og amma voru dugleg að koma í heimsókn þegar þau höfðu heilsu til og þegar ég eignaðist elsta barnið mitt og fyrsta langafabarnið kom afi oft og að sjálfsögðu með ís. Síðustu ár hef ég saknað þess mikið að sjá ekki bílinn þeirra keyra upp að og afa koma röltandi inn. Mín allra kærasta minning er þegar ég sagði afa að ég væri að fara að gifta mig og ég spurði hann hvort hann treysti sér ekki til að koma. Afi var sparsamur á orðin sín en sagði: Viltu að ég leiði þig inn kirkjugólfið? Ef hann hefði haft heilsu, þá hefði ég haft afa og pabba sitthvorumegin við mig. Elsku afi minn. Söknuðurinn er ólýsanlegur. Síðustu ár hafa verið þér erfið, erfitt að geta ekki séð og tjáð sig almennilega. En ég fékk alltaf viðbrögð frá þér. Þegar ég kynnti þig fyrir nýjasta langafabarninu þínu, henni Birtu Maríu, síðasta sumar, vildi hún knúsa afa sinn og strjúka kinnarnar og tilfinningarnar sem komu fram í andlitinu þínu sögðu meira en allt. Ég elska þig, elsku besti afi minn. Ég trúi því að þú verðir okkar mesti verndarengill og við munum passa ömmu fyrir þig. Þín sonardóttir,

Jæja, elsku afi minn, þá ertu búinn að kveðja okkur í síðasta skiptið og upp koma hjá mér margar minningar um þig. Það er svo ótal margt sem þú kenndir mér og svo ótal margt sem ég fékk að bralla með þér, t.d. allar álfabrennurnar sem þú leyfðir mér að hjálpa þér með í Vogunum fyrir Lions. Við vorum aðalkarlarnir þarna í því að skvetta olíu á brennuna og halda í henni lífi. Og ófáar eru göturnar sem við gengum saman um Suðurnesin að selja jóladagatöl. Þú áttir erfitt með að fara göturnar í I-Njarðvík þar sem þú þekktir mann í öðru hverju húsi þar og þá þurftir þú að stoppa við í kaffi á öllum stöðunum. Þegar ég var í kringum fermingu fór ég með þér og þú sagðir mér að selja öðrum megin í götunni og þú ætlaðir að taka hinum megin, svo þegar ég var búinn þá fór ég að leita að þér og þá varstu bara búinn með tvö hús því þú varst dreginn inn í kaffi og restin af götunni eftir. Þegar þú bauðst mér með í ferðalag með Lions og við krakkarnir vorum alltaf að reyna að stelast í pilsnerinn þá sagðir þú að pilsnerinn væri hollari en kókið, okkur fannst það svo skrítið. Þegar það var frí í skólanum (fyllerí hjá kennurunum eins og við kölluðum það) fékk ég að fara með þér í vinnuna að keyra út fyrir Málningu hf., það var alltaf rosalegt sport, draumurinn hjá mér var alltaf að taka við bílnum hjá þér þegar þú værir kominn á aldur og halda keyrslunni í fjölskyldunni. Það var alltaf svo notalegt að koma í Hofið og einnig á Garðatorgið til þín og ömmu, kyndingin alltaf á fullu þannig að ef ég sofnaði í leðursófanum í stofunni vaknaði ég kófsveittur og límdist fastur við sófann. Þegar ég bjó hjá ykkur í eina önn í skóla þegar pabbi og mamma fluttu í Njarðvík kláraði ég 8. bekk í Stóru-Vogaskóla, þá fékkstu greiddar barnabætur í fyrsta skiptið og þú varst mjög hissa. Þegar ég keypti fyrsta bíllinn varstu tekinn með á rúntinn í bæinn til að skoða hann og jú eftir að þú varst búinn að sparka í öll dekkin og opna allar dyr þá: Jú Jói, það er eitthvert vit í þessum bíl sagðir þú. Það var líka alltaf þannig að ef maður var í einhverjum vandræðum með peninga gat maður alltaf kíkt til þín og þá reddaðirðu manni, árið 2006 kom ég til ykkar ömmu og sagði ykkur þær stóru fréttir að ég væri að verða pabbi. Þá varðstu hugsi en tókst svo utan um mig og óskaðir mér til hamingju og sagðir þessa gullnu setningu sem ég mun alltaf muna: að ég ætti að vera góður við börnin mín því það væru jú þau sem myndu velja á hvaða elliheimili ég yrði settur. Hinn 1. desember sama ár kom svo í heiminn lítil prinsessa sem fékk nafnið Natalía Ósk og var henni sko tekið vel af þér. Hún hafði miklar áhyggjur af þér þegar fréttin kom um að þú værir mjög veikur og ættir stutt eftir. Hún grét mikið og spurði einnig mikið og velti því fyrir sér að þegar þú dæir myndirðu kannski hitta mömmu þína og pabba og kannski fæðast aftur. Takk fyrir allt afi. Allt sem þú kenndir mér og allt sem þú hjálpaðir mér með. Það er sko heiður að fá að vera alnafni þinn. Svo sjáumst við seinna, þá verður sko partí þarna uppi. Takk fyrir að vera til fyrir okkur Natalíu, við elskum þig endalaust.

Kallið er komið, komin er nú stundin að kveðja móðurbróður minn, sem var mér sem bróðir þar sem ég ólst upp til sjö ára aldurs á hans heimili hjá ömmu og afa. Ég veit að hann var tilbúinn, eins og ætíð, þegar hann var kallaður til flutninga fyrir mig og mína fjölskyldu, alltaf til þjónustu reiðubúinn.

Jói tókst á við veikindin með miklu æðruleysi og treysti Guði fyrir lífi sínu. Glæsimenni var hann, góðmennskan skein af tilfinningaríkum og húmorískum manni og glettnin skein úr augum hans. Það hefur verið glatt á hjalla og vel tekið á móti þér, elsku frændi, og allar þjáningar á bak og burt. Minningar lifa um ókomna tíð og gott að minnast þeirra góðu stunda sem við áttum saman. Takk fyrir allt, elsku frændi.