Guðni Þór Sigurjónsson fæddist 14. september 1963. Hann lést 24. janúar 2015. Útförin fór fram 5. febrúar 2015.

Elsku Guðni minn.

Ég á margar fallegar og góðar minningar um þig, kæri vinur. Minningar í huga mér og myndum. Þú varst falleg og góð sál.

Þegar einhver fellur frá

fyllist hjartað tómi

en margur síðan mikið á

í minninganna hljómi.

Á meðan hjörtun mild og góð

minning örmum vefur

þá fær að hljóma lífsins ljóð

og lag sem tilgang hefur.

Ef minning geymir ást og yl

hún yfir sorgum gnæfir

því alltaf verða tónar til

sem tíminn ekki svæfir.

(Kristján Hreinsson)

Sendi foreldrum, systkinum, börnum Guðna Þórs og vinum innilegar samúðarkveðjur. Hvíl í friði og sofðu rótt.

Anna Helga Gylfadóttir.

Þegar ég kynntist Guðna voru fáir Íslendingar frægari af hetjudómi, styrk, endingu. Fáir sem höfðu í eyru mín sett mark, nokkurt mark á þessa plánetu, rispuðu plánetu sem við búum enn á, voru oft að setja einhvern endapunkt á tilveru sína. Guðni gaf mér hlýja nálgun, erfitt að skilja oft. Maður sem hvergi gaf hlut sinn, var vinur og skildi hvernig einsemd gat oft verið, kannski eina tilfinningin. Hann var hetja, hetja sem við söknum. Svo erfitt að kveðja, en auðvelt að minnast.

Hugur minn verður hjá eiginkonu Guðna sem hann sagði mér hversu hann elskaði, átti erfitt með að segja hug sinn. Hjá börnum Guðna – eiga hetju, fallna hetju, en mann sem við eigum í huganum, hjartanu, í minningunni – alltaf.

Jón Gunnar.